Donderdag Premièredag, maar omdat de nieuwe Mission: Impossible volgende week vanaf woensdag in de bioscoop te vinden zal zijn, plaatsen we vandaag alvast de recensie. De vierde aflevering in de reeks is er namelijk één om naar uit te kijken.
Een week voor de bioscooprelease een film exclusief in IMAX vertonen, dat moet een reden hebben. De vierde Mission: Impossible-film bevat zoveel IMAX-materiaal dat het haast zonde is om deze in een normale bioscoop te bekijken. Of is dat in Nederland misschien juist wel het beste?
Film
Tom Cruise kruipt weer in de huid van geheim agent Ethan Hunt, die dit keer met zijn team van IMF verantwoordelijk wordt gehouden voor een bomaanslag op het Kremlin. Als reactie ontkent de Amerikaanse regering het bestaan van het IMF en daardoor zal Ethan met zijn team op eigen houtje een nucleaire aanslag op de VS moeten zien te voorkomen. De juiste formule voor een film als deze. Een film die van actiescène naar actiescène loopt en het voor elkaar kreeg me klamme handen te bezorgen van alle spanning, soms mijn adem inhoudend.
(kiikbaar voor groter formaat)
IMAX
Ongeveer 25 minuten van de 2 uur en 12 minuten durende film, is geschoten in het IMAX-formaat. Vanwege het scherpere en helderder beeld van IMAX, de mogelijkheid van groot beeld en zonder de vereiste van een 3D-bril, heeft regisseur Brad Bird gekozen voor IMAX in plaats van 3D. Voor Mission: Impossible Ghost Protocol geef ik hem geen ongelijk. Middenin de film verhuist het verhaal naar Dubai, waar je als kijker wordt meegenomen naar een close-up van het Burj Khalifa-gebouw. Opeens richt de camera zich naar beneden, waarbij je als kijker de hoogte intens ervaart, wat alleen met IMAX mogelijk lijkt. Met opnames in Dubai, Praag, Moskou, Mumbai, Bengaluru en Vancouver krijg je vaak prachtige vergezichten met evenzo prachtige perspectieven te zien, die op een supergroot beeld de filmervaring alleen maar intenser en indrukwekkender maken.
(kiikbaar voor groter formaat)
Aangezien Nederland niet zwaar is bezaaid met IMAX-theaters, heb ik weer in Amsterdam bij IMAX Pathé Arena gekeken. Niet mijn favoriet. Het scherm loopt enigszins gebogen, waardoor rechte lijnen in de film gaan krommen. Het scherm is in lagen aan elkaar geplakt en die naden, die zie je tijdens de lichte gedeeltes van de film. Ook al wordt de norm aangehouden van geluidsspecificaties van IMAX, ik blijf het te hard en te schel vinden klinken. Na afloop van de film had ik weer zo’n doffe klank in mijn oren. Het laag is overigens wel lekker strak en niet zo boemerig. Ook het sublaag van de grote effecten is netjes in proportie.
(kiikbaar voor groter formaat)
