We zijn kennelijk een volk van verzamelaars en lijden ook massaal aan tentoonstellingsdrift, want je kunt geen onderwerp bedenken of er is een museum over. Van bierdopjes tot poppenhuizen, en van esoterie tot technologie. En dus ook over hifi. Maar waar veel musea een soort kneuterige kleinschaligheid hebben worden de zaken bij het Rotterdams Radio Museum aanzienlijk grootser aangepakt, echter niet zonder de gezelligheid uit het oog te verliezen.
Het museum werd in 1989 opgericht door de heer Harry de Jong (oud-directeur van Correct) en branchegenoot Peter Ivens (oud-directeur Modern en Grundig Nederland). Tegenover het pand van de firma Correct aan de Ceintuurbaan in Rotterdam werd een oude loods van de NS in gebruik genomen om een groot aantal antieke radio`s en aanverwante communicatie- en registratieapparatuur uit de privécollectie van de heer De Jong tentoon te stellen. Het pand werd daarvoor flink opgeknapt, en de collectie werd opgepoetst, geïndexeerd en van informatie voorzien, en waar nodig door een groot team van vrijwilligers opgeknapt en gerestaureerd.
[radio1]
In het pand zijn ongeveer 2000 pareltjes uit de geschiedenis van de hifi te vinden, die begon rond 1920. Onder de vele topmodellen van de collectie bevindt zich bijvoorbeeld de Philips BX 400 (onder kenners ook wel bekend als `het roggebroodje`). Dit was een van de best verkochte modellen uit die periode.Donaties van mede-verzamelaars en particulieren zorgden in de loop der tijd voor een welkome aanvulling. Daardoor staan er nu naast radio`s en radiomeubels ook platenspelers, luidsprekers, bandrecorders en zelfs een Philicorda-orgel, de enige serieuze zijstap van onze `lampenfabriek in het zuiden des lands` op muziekgebied.
[radio2]
De collectie groeide, en er kwam steeds meer interessante apparatuur bij die eigenlijk net niet thuishoorde in het radiomuseum. Daarom werd besloten het museum fors uit te breiden met maar liefst vijf nieuwe afdelingen. De gehele eerste verdieping van het pand van Correct aan de Ceintuurbaan werd hier voor ingericht.
Zo is er een zaal met televisies. De reis door de geschiedenis die je hier kunt maken begint bij de Nipkovschijf (waarvan een werkende replica te zien is), en via `het hondenhok` van Philips en een heleboel andere verbazingwekkende en vaak schitterend vormgegeven beeldbuistoestellen kom je uiteindelijk bij de eerste platte LCD-televisie uit. Ook hier zijn alle museumstukken door bevlogen vrijwilligers voorzien van bordjes waarop niet alleen de naam van het toestel en het jaartal staan, maar ook de oorspronkelijke adviesprijs en allerlei technische wetenswaardigheden. Die vrijwilligers zijn trouwens ook aanwezig om tekst en uitleg te geven. En dat kunnen ze uitstekend, want het zijn bijna allemaal mensen die jarenlange ervaring hebben met de producten waar ze nu liefdevol over vertellen.
[televisie]
In een volgende ruimte vinden we de videorecorders. Toen de televisie gemeengoed werd in de huiskamer kreeg het publiek de behoefte om programma`s op te nemen. De techniek was al aanwezig, want de omroepen zonden toen al veel vooraf opgenomen materiaal uit. Alleen moest de apparatuur veel kleiner worden, en de magneetbanden handzamer. Verschillende opnamesystemen dongen naar de gunst van de koper. Betamax, video2000 en andere schitterende systemen die het niet gehaald hebben staan er nu een beetje beteuterd bij in het museum. Maar dat is onterecht, want juist omdat ze de inzet van de eerste echte formatenstrijd waren vormen ze een levendig onderdeel van de televisiegeschiedenis.
