Zwitserse producten hebben wereldwijd een uitstekende naam opgebouwd en dat geldt ook voor het audio segment. Merken waar ik dan het eerst aan denk zijn de tot de absolute high-end top behorende Nagra en Goldmund. Een merk dat zeker zo bekend is en tegelijkertijd qua prijs voor veel meer liefhebbers bereikbaar is, is Piega. Dat ik desondanks nooit eerder een set speakers van dit merk in huis gehad heb, heeft alles te maken met het materiaal waar de kasten uit opgetrokken zijn. Zoals ieder mens heb ook ik mijn vooroordelen en een zeer hardnekkige is de gedachte dat een luidspreker van aluminium niet anders kan klinken dan koel, metalig en klinisch analytisch. Met de invoering van de MDS technologie en de daaruit voortvloeiende vernieuwing van het volledige productengamma welke kortgeleden doorgevoerd is, lijkt me het moment gekomen om dit vooroordeel eens kritisch tegen het licht te houden.
In 1986 beginnen Kurt Scheuch en Leo Greiner, in een oude fabriek in het aan het meer van Zürich gelegen dorpje Horgen, met de ontwikkeling van een tweeter die gezicht- en geluidbepalend zou zijn voor alle luidsprekerontwerpen die in de daaropvolgende jaren hun werkplaats zouden verlaten. Ik heb het dan over de Linear Drive Ribbon (LDR), de accuraat en efficiënt werkende bandtweeter met een zeer dun folie-membraan welke in een sterk magnetisch veld een lineaire beweging maakt.
Doordat de magnetische aandrijving slechts het geringe gewicht van het 10,5 cm2 grote membraan in beweging hoeft te brengen kan deze extreem snel op de inkomende elektrische impulsen reageren. Zo snel dat de kans ontstaat dat midden/laag units dit niet of nauwelijks kunnen volgen. Met het nieuw ontworpen baschassis met MDS technologie (Maximum Displacement Suspension), dat Piega nu in zijn vernieuwde luidsprekerlijnen toepast, zegt de fabrikant dit verschijnsel echter volledig onder controle te hebben.
