Gamut/Pipe dream

Dit zou dan de die-hard kick moeten worden. De enorme Gamut stereoblokken gebiampt op de pipe dreams. Ook voor het eerst dat ik dit systeem te horen krijg.

De ruimte is eigenlijk veel te klein voor zo’n enorme set. De mid-hoog zuilen staan veel te dicht op elkaar, maar ook de luisteraars zitten te dicht op de kasten. Niettemin is mijn laag referentie bij deze weer ververst. Zelfs in zo’n kleine ruimte was het laag zo eng strak en onder controle, en in de laatste plaats overkill. Je voelt de verschrikkelijke hoeveelheid power die erachter hangt, en dat uit zich in een absolute controle. Het is ook opvallend, dat het laag vrijwel overal in de ruimte hetzelfde klinkt, zonder ineens last te hebben van staande golven. Ik denk dat de woofers zo strak worden gehouden, dat vrijwel niets meer invloed heeft. Van het midden-hoog was ik iets minder gecharmeerd. Ik bleef me storen aan een harde tik zo rond de 5 a 6 Khz. Stemmen, snare’s en gitaaraanslagen kregen het mee. Ook miste ik de kracht in het midlaag, zoals ik die wel in het sublaag hoorde. Ik twijfel er niet aan, dat dit goed te krijgen is, wanneer men helemaal voor zo’n set gaat, en ik denk dat het probleem hier gewoon de te kleine ruimte was. Toch kon de set wel op een ongekend niveau muziek maken, Het is (niet denigrerend gezegd) een groots audiofiel PA systeem. Zie de vele grote Elco’s. Tchernobiel is hier niets bij

Diapason/RAF

Wat zou Milaan zijn zonder Diapason. Ditmaal als verassing met de onbekende RAF buizenapparatuur. Te spelen staat de Diapasson Prelude 2, aangestuurd door de RAF M1 buizen power amp, met externe voeding. Tevens met aparte voedingskast de PL-2 buizen Pre-amp. Als bron diende de Teac VRDS9. Bekabeling was van een grote Italiaanse kabelfabrikant, die hier verkocht wordt onder de naam Hi Diamond. De Klank stelde wat teleur. Harmonisch wat dun (maar niet agressief) en wat soft qua dynamiek. Geen “kloten” en geen laag. Op zich eis ik dat ook niet van een minimonitor, maar qua afbeelding was de klank wat plat, en dun. Wel een heel breed klankbeeld, en behoorlijk analytisch.

Eventusaudio

Helaas niet in Nederland verkrijgbaar, het fraaie Italiaanse Eventusaudio. Zoals Italianen daar om bekend staan, weer een heel fraaie kastbouw, en heel apart. Van boven gezien ziet de kast eruit als een soort van X maar dan is elk vlak onregelmatig, en niet gelijk aan het naastliggende vlak. Intern is een soort van dode kamer gesimuleerd, die met lange punten de golven afbreekt. Ik vermoed dat ze plakjes MDF in deze vorm zagen, en deze allemaal op elkaar lijmen, met dit als resultaat.  Zie de fraaie kastbouw van de Eventusaudio Metus monitor Opgesteld staat de het topmodel Phobos. Aangestuurd door de goede oude Threshold T-800 eindversterker, Classe CDP-3cd speler, en de Italiaanse Audia Flight pre-amp.  Phobos met Threshold T-800 eindtrap

Het laag maakte op mij zeer grote indruk. Het idee van de Gamut/Pipedream combinatie in het klein, maar met hetzelfde idee van controle en autoriteit. Het –3 punt wordt geclaimd op een voorzichtige 40 Hz. maar tonen tot 30 Hz. heb ik zeker strak en gecontroleerd gehoord. Het laag is typisch Italiaans, en daarmee doel ik op de vaak goede Italiaanse muziekopnames, die een typerend los en strak laag hebben.

Met rustige muziek krijgen we een fraai gestoken klankbeeld voorgeschoteld, dat tot ver in de diepte vele laagjes laat horen. Nogmaals verdient de strakke en losse kick een vermelding. De Phobos heeft klote en drive! Op zeer hoge volumes, en met drukke muziek, wordt de grens bereikt. Het midden begint te knijpen, en het rotsvaste klankbeeld zakt een beetje in elkaar. Bij normale luistervolumes zal dit niet voorkomen. De Phobos is in ieder geval in Italië te krijgen voor 6240 Eur. per paar. De kleine Metis voor 2640 Eur. per paar. Overigens heb ik het geluk dat ik hier de juiste prijzen vermeld, want per ongeluk heeft de importeur mij een dealer prijslijst gegeven. Ik hoop niet dat hij dat bij iedereen heeft gedaan). Ik kan wel verraden dat de inkoopsprijzen zeer gunstig zijn. Dit zeg ik niet om te stoken, maar als stimulans om dit prachtproduct ook in Nederland te gaan importeren. Voor dit geld zijn deze klankzuilen een ware toevoeging, aan het bestaande assortiment weergevers in Nederland.

(Zie ook: www.eventaudio.com)

Linn

Linn demonstreerde met hun vlaggenschepen. De Beruchte Sondek 12 cd speler, en de Klimax solo eindversterkers. De kasten van de Klimaxen zijn in het echt fraaier dan elke foto doet vermoeden. Het voelt en lijkt als een stuk massief metaal. Bij de referentie eindblokken en cd speler, hoort natuurlijk de referentie Komri weergever. Op het oog lompe grote kasten, maar van voren nog net stijlvol.  Over de klank kan ik kort zijn. In mijn aantekeningenschrift lees ik “niet indrukwekkend, zijn sterke kant: klinkt zeer recht, uitgebalanceerd en vooral heel makkelijk (daarmee bedoel ik dat de Komri een perfecte studio monitor zal zijn). De extreme Linn snelheid zoals ik die bij mij thuis met de Katan mini monitor ervoer hoor ik niet helemaal terug, maar de set scoort op een ander terrein. De grote rust en het gemak. Het laag is snoeistrak, en gedefinieerd, maar niet het laatste woord in diepgang en “attack”  Voor het eerst dat ik de Linn componenten ook in andere kleuren zie.

Chario

Na een lovende test in een van de Duitse audiobladen, en het aanschouwen van de fraaie en aparte kast, was ik al enige maanden zeer benieuwd naar de nieuwe Chario Constelation Ursa Major van 5174 Eur per paar. Deze forse speaker (hxbxd 140x25x61 cm.) van 60 Kg. is in feite opgebouwd uit een mini monitor, en een sub. Het onderste compartiment herbergt twee 17 cm. woofers in isobaric opstelling, wijzend naar de onderkant.  Chario constelation Ursa Major

Dit zou mijn eerste multichannel demo deze dag worden. Uit de constelation serie wordt de Lynx (789 Eur p/p) als rear, de Phoenix center (408 Eur) en de Hercules sub (1590 Eur) gebruikt.

Mijn eerste opmerking wil ik graag maken met betrekking tot klassieke multikanaals opnames met beeld. Een fraai stuk van Brahms werd ons zowel auditief als visueel aangeboden. Ik ben zeer overtuigd van het multichannel principe, maar voor klassieke muziek is het niet my cup of tea. Vanaf verschillende posities worden er shots gemaakt van de muzikanten. Dan weer van achteren, dan weer van de zijkant. Zo werkt het dus niet. In het Concertgebouw bekijk je de instrumentalisten ook van voren (of van de zijkant). Wanneer je deze opstelling (strijkers links, contrabassen rechts etc.) op de juiste wijze hoort, maar steeds vanaf een ander shot ziet, werkt het voor mij eerder storend dan realistisch.

Maar goed, de klank van de Chario Constelation set. Erg homogeen, en een totaal goed geheel. Helaas wat te wollig, en iets onder een deken gedrukt. Geen neuzige klank, maar ik mis wat helderheid en magie. Met magie bedoel ik mooie (klank)laagjes met veel lucht en zwart tussen de instrumenten. De Hercules Sub kon ik missen als kiespijn. Dat ding dreunde erop los, stond veel te hard en had geen (echte) diepgang. Een hoop midlaag. Helaas heb ik daarom ook niet het laag van de Constelation Ursa Major kunnen beoordelen. Ik denk een set met een grote potentie, maar het kwam er hier net niet helemaal lekker uit. De kasten zien er overigens helemaal gelikt en duurzaam uit.

Avalon Homecinema

Aangestuurd door de prachtige Integra research producten (een product van Onkyo, B.A.T, en op het digitale vlak Apogee) de Avalon home cinema set, met de nieuwe center sub weergever. Van Integra Research speelden de RDV-7 DVD Audio/Video speler, de RCC-7 Processor/pre-amp en de RDA-7 zeven kanaals eindtrap. Weer met klassieke muziek met beeld en geluid, maar ditmaal in 6,1 opstelling. De set klinkt erg licht, maar heeft geen enkele moeite met grote dynamische uitspattingen. Het gaat allemaal met een fluwelen gemak. De afbeelding lijkt wat hoog. De natuurgetrouwheid van instrumenten is o.k.. Zeker de moeilijke flügelhorn klonk wonderschoon. Iets meer diepgang en druk in het laag zou de set afmaken.

Tannoy/Mcintosh

Wie ze niet in het echt heeft gezien, herkent ze vast wel uit de hifibladen. De zeer bijzonder en ouderwets vormgegeven Mcintosh producten.

Onder het grote NEC (Plasmasync 61mp1) plasmascherm (wat o zo scherp en helder was) zie ik de grootste VU meters door mij ooit gezien. Deze laten het afgegeven vermogen zien van Mcintosh MC 1201 monoblokken. Ik kan u vertellen, deze monoblokken zijn groooooot. Aan de zijkant van de Mcintosh vinden we de: MVP842 DVD speler, MX134 A/V pre, MC206 6 kanaals analoge pre, C2100 buizen Pre-amp. Vraag me niet hoe, maar al deze apparaten stonden blijkbaar in verbinding met elkaar, daar alle VU’s uitsloegen. Links en rechts naast het scherm stonden trots de grote Tannoy Kingdom 15 weergevers. Het lijken net antieke wandmeubels:) Als Center de Tannoy Dimension TCC en achter de TD 12’s. De subwoofer stamt uit huize Veloyne, en is de HCS 18. Een te gekke DVD met Joe Sample en George Benson klonk zeer live, en realistisch. Een groots en stabiel klankbeeld, met de nodige drive en ballen. Dit alles zwaar onder controle, zonder overkill of te zwaar te klinken. Misschien is de Kingdom 15 niet de meest audiofiele speaker, qua afstraling en fase reinheid etc. (grote brede kasten) maar het geluid is zeer realistisch en klinkt alsof het de hele wereld aankan qua vermogen, druk en sensatie.