Als tegenprestatie zou Prudencio Saez met vlag en wimpel vermeld worden in het bij de latere cd gevoegde boekje. Op min of meer gelijke wijze wist John een voor beide partijen acceptabele overeenkomst te sluiten met de SAE (School of Audio Engineering) in zijn woonplaats Amsterdam. Quid pro quo, plegen Latinisten in dit soort gevallen te zeggen. Vrij vertaald: âvoor wat hoort watâ â jij doet iets voor mij, ik doe iets voor jou. De opnamen konden beginnen. âWe hebben alles met zân vijven ingespeeldâ, legt John van der Veer uit. âAlleen sommige overdubs zijn later gedaan en er is een nummer dat â911â heet, waar geen tijd meer voor was. Dat heb ik in mijn eentje in de studio van Danny Rosendahl ingespeeld.â Er blijkt door laatstgenoemde achteraf grondig aan de opnamen te zijn gesleuteld, teneinde de sound te bereiken die John in zijn hoofd had zitten. âDat had niet zozeer te maken met sommige partijen of noten opnieuw inspelen, maar met andere zakenâ, zegt hij na enige aarzeling. âIk wilde het niet als een intiem feestje laten klinken. De akoestische gitaar wordt meestal geassocieerd met een zacht en lieflijk geluid. Ik wilde âballenâ horen. De inspiratie komt absoluut uit de flamenco, uit wat iemand als Paco de Lucia doet. Ik heb hem eens in Vredenburg zien spelen, met alleen een microfoon voor zân gitaar. Die agressie, dat grommende, dat masculiene! Om dat geluidsbeeld te bereiken, is Danny ongelooflijk belangrijk geweest. Ik kan het alleen maar verzinnen, hij heeft het gedaan. Zijn kracht is dat hij ruimtelijk denkt, hij plaatst dingen. Er is in Nederland niemand die meer van ProTools weet dan hij. Ik hoefde allen maar te zeggen âdit niet, dat wel, dit zachterâ enzovoort. Hij deed de rest.â
Aanvankelijk werkte John onder de naam Gitaar Aan Zee, omdat de vijf deelnemers heel toevallig allen aan een kust waren opgegroeid. Na de mastering door Peter Brussee (âeen topventâ) werden 1000 cdâs vervaardigd, deels gedistribueerd door Marista en deels verkocht tijdens een reeks concerten die het kwintet begin 2007 gaf. Overigens geschiedde
dat met drie andere gitaristen. Naast het creatieve epicentrum was op dat moment alleen Pablo Minoli beschikbaar. Vervolgens gebeurde er iets interessants. John van der Veer: âMijn zwager moest een nieuwe stereo-installatie hebben. Hij had de plaat Gitaar Aan Zee en was daar laaiend enthousiast over. Hij vond ât zo fantastisch klinken dat hij dacht: âWeet je wat ik doe? Ik gebruik âm als referentieâ. Dus hij ging naar een aantal hifi-boeren in de buurt van Beverwijk. Daaronder een vestiging van NAIM â of iemand die veel apparatuur van NAIM verkocht. Ook hij vond de klank geweldig, ze gingen de plaat in de zaak eveneens als referentie gebruiken en hebben er zowaar tientallen van verkocht. Ze zeiden tegen mijn zwager âvolgens ons moet je met deze plaat naar de centrale vestiging van NAIMâ. Dat bedrijf heeft een platenlabel omdat ze zelf plaatjes wilden uitbrengen, waarvan zij het de moeite waard vonden om met hun apparatuur te worden afgedraaid. Mijn zwager heeft een exemplaar opgestuurd. De reactie kwam binnen twee weken: âWie is dit? Bij wie staat âie onder contract? Hoeveel kost ât om hem uit te kopen? We willen een platendealâ.â
Het ambitieuze project dat door John van der Veer op eigen houtje werd opgezet, is inmiddels wereldwijd door NAIM uitgebracht. Internationale tournees staan op stapel. Met welke gitaristen dat gaat gebeuren, is nog onduidelijk. Pablo Minoli zal zeker van de partij zijn, evenals waarschijnlijk Ulrich de Jesus, die de live-optredens tot nu toe heeft meegemaakt. En dit allemaal onder de nieuwe naam The Ark. Waarom? John verwijst naar de afbeelding op het cd-boekje: âHet is een scheepswrak aan de kust, met erop een combinatie van een heleboel culturen â een samenstelling van stijlen.â
Â
John van der Veer zal tijdens de VAD show 2007 (op zondag) op de stand van High Fidelity Discs (Meierij Foyer) aanwezig zijn om zijn cd "The Ark"Â te signeren. Gedurende de dag zal hij ook enkele nummers van zijn cd spelen in de Meierij Foyer.