“Colon, de Palmieri’s en Harlow waren mijn eerste helden. Met Larry heb ik in 2004 nog samengewerkt voor de tweede Mars Volta-plaat Frances The Mute. [Harlow speelde piano en clavinet - red]. Tot nu toe het absolute hoogtepunt in mijn carrière. Ik was nota bene de regisseur van mijn held. ‘Is het goed zo meneer Lopez?’, vroeg hij, ‘of moet ik het nog een keer overdoen?’ Ik durfde nauwelijks iets te zeggen. ‘Jij bent de baas, als jij vindt dat het over moet, doe ik het over’, zei hij. En ja, toen heb ik hem nog een keer laten inspelen. Maar eigenlijk alleen maar om hem nog een keer te horen. Hij heeft ook nog een paar keer live met ons meegespeeld.”

Concerten

“Mijn eerste platen? Electric Harlow van Larry Harlow. Samen met Eddie Palmieri’s Live at the University of Puerto Rico. Ik was zes of zeven. Ik heb die platen nog steeds. Ik had ze zelf gekocht van het geld van mijn bijbaantjes. Ik waste auto’s, deed wat klusjes hier en daar, the normal shit for a kid to earn money.

Mijn all time-favoriet is een song van Sonora Poncena, een legendarische oude groep uit Puerto Rico. De naam van het lied is me even ontschoten… Het eerste concert dat ik zag was van Las Estrellas de la Fania, ofwel Fania All-Stars, in Bayamón. Tenminste, het eerste van een bekende artiest. Elk weekend gingen we wel ergens naar een concert. Op een marktplaats of in een gemeenschapshuis. Er was altijd wel iets te doen. Gingen we vaak met de hele familie heen. De moeders hadden die middag in de keuken gestaan en namen bonen en rijst en gefrituurde bananen mee.”