“De salsa is nooit weggeweest, tot op de dag van vandaag. Niet de huidige reggaeton, daar heb ik weinig mee, maar de Caribische salsa uit de periode 1963-1987. Nuyorican-salsa, Colombiaans, Puertoricaans. Die muziek zit in mijn genen. Engelse muziek zei me niets, ik nam dat niet serieus. Pas toen ik op mijn elfde naar El Paso in Texas verhuisde ging ik me meer verdiepen in Engelstalige punkrock. Ik kocht Black Flags Jealous Again. En Overkill. Kende dat bandje helemaal niet. Maar die EP heette Fuck You, en dat vond ik een erg goede titel. En de hoes met die middelvinger was ook erg goed.

Stond er een mooi liedje op, bleek dat weer niet van die band te zijn, maar een cover. Ging ik op zoek naar het origineel en zo ontdekte ik weer iets nieuws. Bleken andere punkrockers ook bezig met reggae en dub, ging ik me daar weer in verdiepen. Ik kocht platen vaak ook op titels en artwork; als die klopten, was de muziek meestal ook wel okay. Zo doe ik dat nog steeds trouwens.”

Scooby Doo-platenspeler

“Mijn eerste platenspeler was een plastic ding in de vorm van het busje uit de Scooby Doo-serie. Pas als tiener kreeg ik iets fatsoenlijk, de oude Technics van mijn vader. Mijn vader heeft zich altijd bovengemiddeld geïnteresseerd voor hifi, hij had goede spullen staan. Hij kon zich dat ook veroorloven, hij is dokter. Ik heb zelf nu een degelijke analoge Technics uit de 1200-serie. Met een analoge receiver en speakers van Bose en ATC uit de studio. De Bose-speakers zijn van mijn vader geweest. Ik ben aan het sparen voor echt goed spul, een high end-set, top of the line. Dan hebben we het toch over enkele tienduizenden dollars. Mijn goede vriend John weet daar alles van, die gaat dat regelen voor mij. Als we zo doorgaan kan die droom binnenkort wel een keer uitkomen.”