De minidisc-keten was bij mij thuis dus wel rond: overal kon je de MD horen. Ook Sony geloofde op dat moment volgens mij nog heilig in haar uitvinding. Steeds meer andere, weliswaar Japanse, audio-merken kwamen met spelers op de markt. Sony zelf gaf er ook nog een flinke boost aan door de nieuwe ‘plaat’ van George Michael -Listen without Prejudice- net even eerder op minidisc uit te brengen dan op cd. Luisteren zonder vooroordeel, dat was wat we moesten doen van Sony. Die disc van George Michael is ook de enige minidics die ik ooit bespeeld aangeschaft heb, bedenk ik me nu.
Een andere flinke duw in de rug had de minidisc kort daarvoor van concurrent Philips gekregen. Onbedoeld weliswaar. Bij de uitvinders van de cd voelde men kennelijk toch enige dreiging opkomen van Sony’s minidisc. Prompt verklaarde de Philips topman dat ‘hun’ cd superieur was en vooral onkreukbaar. Dat laatste werd door een aantal journalisten nogal letterlijk opgevat. Zij lieten het tegendeel vervolgens zien: hoe binnen no-time een cd totaal onleesbaar en onbruikbaar werd middels het aanbrengen van een paar ferme krassen. Weg onkreukbare reputatie. Maar vooral: veel aandacht voor die andere disc, de mini van Sony. Die bleek een stuk ‘stressbestendiger’. Gehuisd in een gesloten plastic omhulsel bleek de MD wél zeer robuust. Ook van stof had dit systeem weinig last: de omhulling ging pas open na het laden van het discje in de speler. Ik als gebruiker kan het beamen: geen enkele van mijn circa 200 aangeschafte minidiscs heeft ooit geweigerd zijn muziek te laten horen. Nou ja, één dan en dat was mijn eigen schuld. Ooit heb ik een case uit elkaar gepeuterd - ik wilde wel eens zien wat er precies in het doosje zat. Welnu: alleen een mini-uitvoering van het bekende cd-schijfje. Ik heb het nooit meer voor elkaar gekregen de MD weer heelhuids in elkaar te zetten.
Toch heeft de minidisc het niet weten te redden. Daar zijn verschillende redenen, die ook al vaak te horen zijn geweest. We waren nu eenmaal met z’n allen erg aan de cd-schijf gehecht geraakt. De dvd sloot daar deels goed op aan. In een dvd-speler kon en kun je immers ook cd’s afspelen, de kwalitatieve weergave daargelaten. Aan het door Sony bedachte en verder ontwikkelde ATRAC-systeem lag het ook niet, hoewel door bepaalde hifi-puristen wel verfoeid. Die manier van geluidscompressie oogstte gaandeweg steeds meer bewondering.
Vooral de opkomst van de mp3-speler, in rap tempo gevolgd door de iPod luidde de neergang in. De consument wilde sneller en meer op en met een speler kunnen doen. Sony heeft ook te laat vernieuwingen in het minidisc-concept gestopt; in 2004 kwam er bijvoorbeeld nog de 1 gigabyte-md: een minidisc waar maar liefst acht uur muziek op kon, in zogenaamd sp formaat. Te laat natuurlijk. Mp3-spelers en iPod’s konden toen al een veelvoud aan muziek-uren bevatten.
Al die tijd ben ik mijn minidis-speler min of meer trouw gebleven. Hoewel de eerlijkheid gebiedt te zeggen dat de speler wel steeds verder weg in huis kwam te staan. Vier jaar geleden volgde nog een opleving. Tijdens de verbouwing in ons nieuwe (oude) huis, was de MD-speler het enige audioapparaat dat ik durfde bloot te stellen aan alle stof door verf-, schuur, timmer en boorwerkzaamheden. In combinatie met het Creative soundsysteem met de beroemde ‘melkpak’-boxjes (nee, niet die van Bose) wist de Sony alvast muzikaal de juiste sfeer in ons nieuwe verblijf te brengen. Maar toen al merkte ik dat ik sommige bouwvakkers moest uitleggen what the heck die minidisc eigenlijk was. Uiteindelijk won hun enorme Ghettoblaster het dan ook van mijn subtiele Sony en heb ik dagenlang met 538’s Edwin Evers moeten opstaan.
Twee jaar geleden werd ik gevraagd een aantal DAC’s te testen. Het luidde de vooralsnog laatste comeback van mijn minidisc-speler in. Ik kon me nog herinneren dat de MDS JB920 een goede ingebouwde DAC aan boord had. Deze DAC heb ik vervolgens vergeleken met een aantal gevestigde externe DAC’s. Conclusie: ‘mijn’ Sony DAC stond zijn mannetje. Check maar op de diverse fora: het verhaal gaat dat Sony om de minidisc-speler vooral maar te laten slagen de speler van een ‘oversized’ DAC had voorzien.
Te koop: de voorraad van de BBC
Datzelfde Sony stopt nu dus met de productie. Maar mijn speler doe ik niet weg. Daarvoor vind ik ‘m nog steeds veel te leuk. En mocht-ie nog naar een museum gaan: dan graag op een eervolle, prominente plek.
Noot: goed nieuws voor de hardcore md-gebruiker, Sony blijft de minidiscs nog wel produceren. Wees dus zuinig op de spelers - want ook de BBC gelooft er niet meer in. Te koop op ebay.uk: alle MD-spelers van de Britse publieke omroep.
