Sandy Gross claimt dat de gunstige klankmatige eigenschappen van de Triton’s grotendeels het gevolg zijn van een sterk doorgedreven zin voor detail. Het gaat hierbij om een groot aantal details die volgens Sandy beter uitgevoerd zijn als bij de concurrentie. Op zichzelf zorgt zo’n individueel detail niet voor wereldschokkende verschillen, maar gezamenlijk hebben ze wel degelijk een stevige impact op het eindresultaat.
Het ontwerpteam heeft zich met name beziggehouden met aanpassingen die geen al te zware impact hebben op het prijskaartje. Zodat er op het einde een product zou overblijven met een opmerkelijke prijs/kwaliteitverhouding
Eén Triton 2 weegt 27 kilogram en is 122 cm hoog. De luidspreker is 38 cm diep en 13 cm breed. Meet je achteraan, dan is de Triton 2 19 cm breed. Het frequentiebereik loopt van 16 Hz tot 35 kHz. Jawel, van 16 Hz. Dat is een hoogst uitzonderlijke waarde, die zelfs op bakbeesten van subwoofers nauwelijks voorkomt.
Die 16 Hz zal de Triton 2 ongetwijfeld bijlange niet op het 0 dB niveau kunnen weergeven – dat wil zeggen: even luid als de overige frequenties -, en dus is dat getal eigenlijk niet zo vreselijk belangrijk. Feit is dat de laagweergave waarschijnlijk wel een eind verder doorloopt – dankzij de architectuur met de ingebouwde subwoofer – dan je zou verwachten bij een luidspreker met deze afmetingen. De gevoeligheid bedraagt 91 dB, de nominale impedantie is ‘compatible met’ 8 Ohm.
Een Triton 2 bevat twee rechthoekige 13 x 23 cm subwoofer drivers en twee passieve radiatoren – in Golden Ear jargon: ‘quadratic planar infrasonic radiators’ van 18 x 25 cm. Hogerop zit een High Velocity Folded Ribbon (HVFR) tweeter, met daarboven en daaronder een 11.5 cm mid/laag eenheid. Dat zijn vijf actieve drivers voor elke luidspreker, plus twee passieve radiatoren.
Wat de drivers in de Triton 2 met elkaar gemeen hebben, is dat ze erg smal zijn. En dat is niet toevallig. Het is namelijk zo dat bij de initiële, rechtstreekse afstraling van een dynamische driver, er ook wat geluid weglekt naar de zijkanten van de driver. Dat vervolgens met een klein faseverschil alsnog wordt afgestraald. Door de driver compact te houden, is de afstand die wordt afgelegd naar de zijkanten kleiner, en is het faseverschil bijgevolg ook kleiner. Zo klein, dat de hersenen het niet meer als dusdanig registreren. Voila!
Sandy Gross houdt van luidsprekers met ingebouwde subwoofers. Dit omdat een subwoofer enerzijds beter in staat is om de laagste frequenties behoorlijk weer te geven en anderzijds omdat dankzij het integreren het samenspel met de rest van het muzikale spectrum perfect kan uitgevoerd worden. Dat kan met een losse subwoofer ook wel, maar het is veel moeilijker.
Maar ook aan de hoogweergave is de nodige aandacht besteedt. Daar wordt namelijk een High Velocity Folded Ribbon tweeter voor ingezet. Deze bestaat uit een gevouwen driver die in het horizontale vlak beweegt, en op die manier de lucht in beweging brengt.
Het principe verschilt eigenlijk niet zo erg van dat van een accordeon. Hoe het ook zij, een ribbontweeter heeft normaal gezien een aantal specifieke klankmatige eigenschappen. En ja, die heb ik tijdens de luistertesten inderdaad gehoord.
