Maar voordat ik mij naar deze absolute showapotheose begeef, eerst nog aandacht voor dit ook niet misselijke eerste systeem. De luidsprekers in deze opstelling zijn de inmiddels internationaal al ruimschoots geroemde Wilson Audio Sasha’s, cd-speler is een Mark Levinson No.39, terwijl de voor- en eindversterker combinatie bestaat uit de respectievelijk al jaren beproefde No.326S en de bijzonder potente No.532 met zijn 2 x 400 Watt aan 8 Ohm uitgangsvermogen.
Mede doordat ik eind 2011 zelf ook deze voorversterker met de ‘instap’ No.532H eindversterker onder handen heb gehad, herken ik al bij de eerste tonen de zo herkenbare klanksignatuur van de huidige Mark Levinson generatie. Omgezet in woorden is dat een heel egale en neutrale klank- en energiebalans, zonder enige extra toegevoegde kleur of zelf verzonnen expressie. De dichtheid aan fijne microdetails kan daarbij zo hoog zijn, dat deze bij een eerste indruk zelfs wat vervreemdend kan werken. Maar weinig andere audiomerken hebben hier namelijk zo veel werk van gemaakt als deze lang meelopende Amerikaanse high-end fabrikant. Wat een persoonlijke impressie onder showcondities trouwens verder altijd behoorlijk lastig maakt, is dat iedereen geestelijk zijn eigen thuissituatie met zich meeneemt. Je gaat zitten en hoort in 100% van de gevallen dus een weergave die afwijkt van wat je thuis hoort en waaraan je zelf gewend bent. Als er dan ook nog eens een set staat te spelen met zo’n afwijkende benadering hanteert als hier het geval is. Dan is de kans behoorlijk groot dat je hier automatisch in eerste instantie wat afwijzend op kan gaan reageren. Om dit zoveel mogelijk te doorbreken ben ik dit keer dan ook langer dan gemiddeld blijven zitten. Vooral omdat Sammy als een ervaren DJ, op prettige en afwisselende wijze een groot scala aan verschillende muzieksoorten en stijlen laat horen. Wanneer er vervolgens na enige tijd de bekende gewenning optreedt, valt met name op dat deze totaalcombinatie bijzonder goed in staat is om verschillende klankstructuren en heel subtiele instrumentfraseringen te onderscheiden.
De zachte touch van één enkel pianoakkoord, castagnetten waarmee net een maataccent wordt aangegeven en een ademloos wegstervende dwarsfluittoon. En dat alles ook nog eens zonder vervelende onderlinge interferentie in een overigens wel wat smal geplaatst stereobeeld. Dit type presentatie kom ik overigens vaak tegen bij de weergevers van Wilson Audio en maakt onderdeel uit van de richtlijnen van dit illustere high-end merk om alle weergave aspecten zoveel mogelijk in focus te krijgen. Hierdoor worden doorgaans de weergevers ook tamelijk sterk ingedraaid en dat heeft zijn weerslag op het minder ver buiten de speakers treden van het stereobeeld. Hoe kostbaarder trouwens het model, hoe meer de verschillende eenheden daadwerkelijk afzonderlijk zijn in te stellen. Naast het hoge oplossende vermogen en fijnzinnige detaillering is het laag van de Sasha’s dit keer milder en minder aanwezig dan ik van deze luidsprekers gewend ben. Waar Wilson Audio luidsprekers namelijk normaliter keihard dynamisch kunnen uithalen, waarbij alles toch nog mooi strak en onder controle blijft, roepen de Sasha’s met deze Mark Levinson producten dit keer hele andere eigenschappen van zichzelf op. Het laag maakt nu op een bijna ingetogen wijze deel uit van het grote totaalgeheel en is vooral wat geciviliseerder qua totaalindruk. Maar doordat ook de rest van het spectrum over deze zelfde tonale signatuur beschikt, is er uiteindelijk toch maar weinig wat afleidt van de uiteindelijke muzikale boodschap van dit bijzondere high-end systeem.
The showstopper
Dan wordt het de hoogste tijd om de set te gaan bewonderen waarvoor ik uiteindelijk de rit naar Antwerpen heb gemaakt. En wanneer ik de grote luisterruimte op de tweede verdieping tenslotte betreedt, ontwaar ik meteen het aanzienlijk forsere paar Wilson Audio Alexia luidsprekers. Feitelijk is het een systeem wat de eigenschappen van het topmodel in de vorm van de Alexandria XLF, moet omzetten in een meer handzaam model. Hoewel ik de XLF zelf helaas tot op heden nog nooit heb kunnen bewonderen, herken ik in de Alexia wel veel eigenschappen van de door mij bijzonder gewaardeerde versie van de vorige Alexandria. Maar ook de rest van deze extreme set leunt zwaar op allerlei superlatieven. Want naast Levinson’s No.53 top mono eindversterker (500 watt aan 8 Ohm, 1.000 Watt aan 4 Ohm!) en een mooie Wadia S7i cd-speler, staat als primeur ook de gloednieuwe en langverwachte No.52 voorversterker opgesteld! Opgebouwd in een dubbele behuizing straalt deze voortrap meteen al een prachtig understatement uit. Niets uiterlijk vertoon, maar gewoon een product waar de kwaliteit al vanaf 10 meter afstand, letterlijk vanaf spat. De demo wordt hier verzorgd door de mij welbekende Michael Huigen, het vaste aanspreekpunt van Benelux importeur Audiac als het om high-end audio producten gaat. Ook al is bij de eerste klanken meteen de bekende rode draad tussen de set op de eerste verdieping te horen. De gehoormatige verdieping en het gewin aan klankkwaliteit is toch wel erg groot.
Naast de nog veel verder opgevoerde fijnzinnigheid en finesse, is het nu vooral het duidelijk meer ontbreken van verhoudingsgewijs artificiële aspecten wat veel indruk maakt. Dat ook de schaalgrootte meteen een forse stap toeneemt, vind ik bijna een vanzelfsprekendheid gezien de betere ruimte en de aanzienlijk grotere set. Toch is het ook hier weer vooral het spel der subtiliteiten wat zelfs bij deze extreem krachtige set het onderscheid met veel andere high-end systemen weet te maken. Wat ik vooral erg knap vind is dat de nieuwe No.52 voorversterker de toch al niet misselijke No.326S, nog zo verpletterend weet te verbeteren! Niet alleen is er nog (veel) meer rust en beheersing, ook de inwendige overtuigingskracht achter de noten, maakt een grote stap voorwaarts. Dit is vooral heel mooi te horen omdat Michael de volumeregelaar uiterst nauwkeurig weet te doseren. Hier dus geen luid gillende elektrische gitaarsolo’s of schedel verschuivende drumbeat’s, maar vooral veel en lang uitklinkende solo-instrumenten zoals piano, akoestische gitaar, harp in regelmatig samenspel met subtiel fraserende zangers. De schoonheid en diepgang van deze overigens erg kostbare set (> € 150.000,-),zit hem dus vooral in de rust, beheersing en ultieme finesse en in mindere mate in fysieke geluidsdruk, ‘jumpfactor’ of het luchtgitaarspel. Toch laat Michael gelukkig af en toe ook even de teugels wat vieren en komt er meer energieke muziek in wat grotere bezetting uit het virtuele podium zetten. Meteen laat de set dan als een rasse sportwagen horen dat het ook door meer complexe muziek, totaal niet uit zijn evenwicht wordt gebracht. Maar ondanks deze welkome muzikale ‘uitspattingen’ blijft deze totale set-up toch vooral zijn wortels in het meer fijnzinnige, neutrale en subtiele deel van het muziekspectrum zitten. Natuurlijk kan het verder ook beangstigend luid en groots uithalen als dat eventueel gewenst is. Maar steeds blijft dat behoud van het ultieme overzicht en het in extreme mate uiteenrafelen van zelfs de meest subtiele details en fraseringen, de ultieme trekpleister van dit indrukwekkende high-end geheel. Zonder meer indrukwekkend en een prettige afwisseling ten opzichte van de doorgaans toch meer gebruikelijke spierballen demo’s in deze prijsklasse. En daarmee sluit ik mijn impressie van deze 13e editie van de Cost no Object Show op passende wijze af. Ook in deze laatste reïncarnatie heeft Alpha Antwerpen wederom weten te schitteren. De presentatie was daarbij dik in orde en het in groten getale toegestroomde publiek kon genieten van een aantal indrukwekkende primeurs uit de kleurrijke en veelomvattende wereld van de high-end. Tot de 14e editie!
Alpha High-end
tel: +32(0)32252340
e-mail: info@alphahighend.be
Website
