REVIEWNAD

In de praktijk

Item: NAD, Dali en AudioQuest â High End On A Budget
Author: Max Delissen

Max Delissen | 23 augustus 2014 | Fotografie Fabrikant | NAD

De D 3020 hoeft vanwege zijn efficiÃ«nte Klasse-D schakeling eigenlijk niet op te warmen, en NAD heeft er ook een schakeling ingebouwd waardoor hij na een half uur zonder signaal op een van de ingangen automatisch in stand-by springt. Een recente update maakt het mogelijk om deze functie (die standaard â€˜aanâ€™ staat) uit te zetten, door als hij in stand-by staat de uitknop op de afstandsbediening ingedrukt te houden tot het display van de D 3020 oplicht en twee keer knippert. Dat is misschien niet erg â€˜groenâ€™, maar de schakeling in de D 3020 verbruikt sowieso heel weinig energie en er kÃ¡n echt een belangrijke reden zijn om de auto-stand-by uit te zetten: als je via USB speelt moet je in je computer aangeven welke geluidskaart je voor de geluidsuitvoer wilt gebruiken. De D3020 fungeert volgens je computer dus als een externe geluidskaart. Als je een Mac hebt hoef je niets extraâ€™s te doen, daar zitten alle drivers al in, maar voor een PC moet je eerst op de NAD website de benodigde driver downloaden en installeren.

Welnu, als de D 3020 zichzelf uitschakelt verliest hij dus de connectie met de USB uitgang op je computer, en in het geval van mijn MacBook moest ik daarna in JRiver (de Player die ik bij voorkeur gebruik) opnieuw de D 3020 aanwijzen als afspeelapparaat. Niet heel erg, maar als je dat elke keer opnieuw moet doen wordt het wel een beetje vervelend. En daarmee hebben we ook meteen de enige kleine ergernis afgestreept, want voor de rest speelde de set als een zonnetje. De D 3020 heeft een warme maar gedetailleerde sound met verrassend veel kracht en reserve. Ik heb geen muziek kunnen draaien die hem in combinatie met de DALI Zensor 1 hoorbaar in de problemen bracht.

De Zensor 1 is een snoepje. Alleen de meest extreme metal en trance werden wat dunner en met minder impact weergegeven dan ik gewend ben, maar ik had verder eigenlijk niets te klagen. De prachtig geproduceerde elektronische popmuziek van Yello (het ondergewaardeerde album The Eye) klonk vol en gedetailleerd, met een groot ruimtelijk beeld en een uitstekende verstaanbaarheid van de stemmen. Er was meer dan voldoende dynamiek, en de snelheid van de weergave liep keurig in de pas met de uitstekende timing. Ook de trage, wat duistere vocale jazz van de Belgische zangeres Melanie Di Biasio op haar schitterende album No Deal werd zÃ©Ã©r sfeervol en met een uitstekende dramatiek weergegeven. De luidsprekers â€˜verdwijnenâ€™ erg gemakkelijk uit het geluidsbeeld, wat aangeeft dat er heel goed gelet is op de gelijkheid van de luidsprekerunits en de filtercomponenten, en dat ook het fasegedrag van de filters dik in orde is. Iets dat in deze prijsklasse niet vanzelfsprekend is.

Conclusie
De vraag was: zou ik met deze set van minder dan 1000 euro kunnen leven? Het antwoord daarop verdient een kleine toelichting, maar luidt: Ja, absoluut! Natuurlijk kun je er als doorgewinterde audiofiel allerlei bedenkingen bij hebben, en ook als ik mijn recensenten-pet wat dieper over de oren druk zou ik allerlei dingen kunnen roepen, maar het gekke is dus dat ik na een dag al gewend was aan het geluid en gewoon vol enthousiasme naar muziek zat te luisteren! Dat zegt genoeg neem ik aan. De weergave is wat aan de warme kant, maar inherent muzikaal, betrokken en gedetailleerd. Er is echte dynamiek en een verrassend diep laag dat zorgvuldig is afgestemd en altijd in balans klinkt. Wie slim denkt te besparen door in plaats van de AudioQuest kabels een stuk lampensnoer en een bouwmarkt-USB kabel te gebruiken komt bedrogen uit: dergelijke meuk laat weinig heel van het muzikale plaatje. Niet doen dus! De set zoals ik hem in het boodschappenlijstje heb staan is betaalbaar Ã©n muzikaal. High End voor minder dan 1000 euro? Kom maar op met die tegenargumenten, maar ik zeg: reken maar!

Prijzen