“Met een vriend was ik in Dublin. Behalve achter de vrouwen aanzitten en zuipen hebben we één cultureel ding gedaan: het graf van Lynott bezocht. Daar kreeg ik het idee: ik moet wat met die man. Dat is in 1995 de documentaire Film for Philo geworden, gemaakt vanuit fanperspectief. Met Erik de Bruyn [inmiddels filmregisseur van o.a. Wilde Mossels], met wie ik in een bandje speelde, ben ik op oudejaarsavond naar Ierland gereisd in de hoop een liedje te mogen spelen op zijn herdenking op 4 januari. Ik heb onder andere interviews gedaan met de gitaristen Scott Gorham en Brian Robertson, Adam Clayton van U2 en de moeder van Phil Lynott. Van dat laatste interview is ook nog een mini-documentaire in Mondo Leone beland.”

Daniel Lanois
“Een andere held is Daniel Lanois. Ik zag hem in Paradiso, fantastisch. De dag erna ging ik naar Pinkpop waar ik al vanaf mijn zestiende kwam. Ik besloot dat het mijn laatste keer zou zijn; tussen tienduizenden anderen muziek luisteren, zo was het niet bedoeld. Intens en klein moest het zijn, zoals bij Lanois. Of zoals laatst bij de Canadese singer-songwriter Ron Sexsmith in Tivoli De Helling.”

Perfectie & emotie
“Bij muziek draait het niet om perfectie, vind ik. Maar om emotie. De mooiste muziek die ik heb gehoord of de meest memorabele belevingen die ik heb gehad, hebben ook weinig met goed geluid of hifi te maken. (Lachend) Iemand met zo’n stem als de mijne zou trouwens  sowieso nooit een audiofiel kunnen zijn. Daniel Cross van het Rosa Ensemble in Utrecht verbaasde zich over het feit dat ik niet geïnteresseerd ben in het gebruiken van ‘mooie geluiden’. Ik vind het juist leuk als de computerbegeleidingen in mijn muziek lekker nep klinken. Live moet het in verband met de verstaanbaarheid wel perfect klinken, daar zorgt mijn technicus wel voor. Hij haalt alle onvolkomenheden weg, terwijl die op plaat soms juist opgezocht worden.”

Stem & techniek
“Het lastigste geluid is dat van je eigen stem, zeker dat van mij. Ik heb een moeilijke stem, ben geen geboren zanger. Na een goede microfoon schafte ik laatst een voorversterker met ingebouwde compressor aan, zo’n ouderwetse die ook nog door de Beach Boys is gebruikt. Hij maakt het geluid dikker en de toon langer. Dat rare ding heeft een piekje waar mijn stem ook een piekje heeft. Dankzij die compressor herkende ik voor het eerst mijn eigen stem. Dat is een gekke ervaring hoor. Voor het eerst hoorde ik mezelf zoals ik me van binnen hoor. Ja, dankzij een stukje techniek, dat moet ik toegeven.”