Om er voor te zorgen dat de digitale audio-informatie in precies het juiste tempo richting de PWM-modulator (pulsbreedte-modulatie) van de versterkers gaat, wordt er geen genoegen genomen met de wellicht goede bedoelingen van het aangeboden signaal zelf. Nee, de versterker heeft daartoe een eigen klok in huis. Kortom, tijdfouten bijvoorbeeld in de vorm van jitter, krijgen geen kans.
Dat alles, we zeiden het al, resulteert in een analytisch klankbeeld waarin piano, bas en drums zich gemakkelijk aan laten wijzen. En wat wel zo prettig is, ze komen in de loop van het concert geen millimeter van hun plaats. Daarnaast krijgen we het een en ander mee van de tot de nok toe met uiterst beleefde Japanners gevulde Metropolitan Festival Hall. Geen knusse jazzclub, maar een flinke concertzaal die door deze Denon-combinatie accuraat maar afstandelijk naar onze luisterruimte wordt overgebracht.
Dat geldt ook voor de studio waarin Peacock samen met Marc Copland (piano) en Joey Baron (drums) intrigerende trio-muziek ten gehore brachten (ECM 2428, Oslo mei 2015). De gedownloade ECM-tracks (24 bit / 96 kHz) worden, door de computer via USB, opnieuw met een weergaloze precisie afgespeeld, maar kippenvel…



De eind jaren vijftig, begin jaren zestig van de vorige eeuw door Rudy van Gelder voor Blue Note vervaardigde analoge tapes bevallen, omgezet naar DSD, een stuk beter. De Audirvana-software op onze Mac zet DSD-bestanden standaard om naar PCM, maar als de digitaal/analoog-omzetter daarvoor is ingericht, kan de muziek ook in de vorm van een DSD-bitstream worden afgeleverd. Na het maken van die keus laat de PMA-50 onmiddellijk zien dat we inderdaad naar DSD luisteren en wel naar de uitvoering met de hoge samplefrequentie en de nog een fractie betere resolutie. Freddy Hubbard, Sonny Rollins, John Coltrane, Miles Davis, allemaal heel plezierig.
Inmiddels wordt er via internet ook steeds meer ‘native DSD’ aangeboden, tracks die in feite een kopie vormen van de post-editing masterfiles. Wordt de versterker daarmee geconfronteerd dan keert, natuurlijk afhankelijk van de opname, in veruit de meeste gevallen de eerder gesignaleerde zakelijkheid terug.



Conclusie
Denon heeft met de ‘power-DAC’ PMA-50 en de cd-speler DCD-50 een stel fraaie producten afgeleverd: smaakvol vormgegeven, schitterend afgewerkt, prettig in de omgang en in staat tot een akelig nauwkeurige weergave. Dat de rillingen niet altijd over de rug liepen, ligt waarschijnlijk eerder aan de versterker in de PMA-50 dan aan de digitaal/analoog-omzetter, maar zeker zijn we niet van onze zaak. Immers, een pre-out die ons in staat zou stellen de prestaties van alleen de DAC te beoordelen, ontbreekt. Een poging daarvoor de hoofdtelefoon-uitgang te gebruiken, een staaltje paniekvoetbal, dat geven we toe, liep natuurlijk spaak. Die uitgang is niet ontworpen om met de line-ingang van een versterker te worden verbonden, en dat was te horen.



Vijfde ingang
Feitelijk stelt de Denon PMA-50 geen vier maar vijf digitale ingangen ter beschikking. De vijfde is echter draadloos: Bluetooth. Dankzij een benaderingspunt aan de zijkant van de behuizing, laten apparaten met NFC zich eenvoudig koppelen, maar ook zonder is het leggen van een verbinding een fluitje van een cent. Dat kan met maximaal drie tegelijk, waarbij het display aangeeft naar welk apparaat wordt geluisterd. De nieuwe Denon is in staat maximaal acht verschillende Bluetooth-apparaten te onthouden. Met de inzet van apt-X en een pientere bit-reductie (low latency) wordt een voor deze draadloze verbinding optimale geluidskwaliteit gerealiseerd.

Prijzen
Denon PMA-50 € 599,-
Denon DCD-50 € 449,-
www.denon-hifi.be