Omdat ik een splinternieuwe set mee gekregen heb na afloop van de X-fi show afgelopen september geef ik de versterker en cd-speler ruim de gelegenheid om in te spelen alvorens serieus te gaan luisteren. De eerste week wordt de set alleen gebruikt bij het beluisteren van radio en bekijken van televisieprogramma’s. Bij de eerste luistersessie besluit ik gelijk in het diepe te springen en voer ik het loopwerk de prachtige Philips sacd demodisc met klassieke muziek uitgevoerd door het Budapest Festival Orchestra, gedirigeerd door Ivan Fischer. Wat onmiddellijk opvalt, is hoe mooi stil en voornaam de lade van de speler opent en sluit. Dit doet me denken aan de prachtige spelers van Esoteric. Hiermee haalt Yamaha de eerste punten al binnen zonder nog maar een noot gespeeld te hebben.

Geruisloos wordt de inhoud van de schijf ingelezen. Hoewel dit, zelfs voor een sacd, vrij lang duurt. Hungarian Rhapsody van componist Franz Liszt wordt door de CD-S2100 met heel veel rust en gemak weergegeven. Het opgebouwde beeld is breed en diep, in mijn aantekeningen lees ik het woord realisme terug. Je kijkt voor je gevoel zo vanuit de zaal het orkest in. Instrumenten hebben heel duidelijk hun eigen klankleur en exacte plaatsing in de ruimte. De volgende track luister ik op hetzelfde luide volume als eerder genoemd stuk. Met gesloten ogen zit ik in de muziek, deze klinkt echter zo realistisch dat een plotselinge dynamieksprong me verschrikt terugbrengt naar de werkelijkheid. Door het gemak en autoriteit waarmee de combinatie speelt kun je niet anders dan genieten van de muziek. De manier waarop het tokkelen van de snaren en het fraaie uitklinken van de noten weergegeven worden zorgt voor een hoge mate van realisme. Wanneer ik het volume wat terugdraai blijft gelukkig de dynamiek in de muziek gehandhaafd, echt luid spelen is dus niet strikt noodzakelijk om een compleet plaatje te hebben.

Natuurlijk is bovengenoemde sacd een schoolvoorbeeld van opnamekwaliteit, eens luisteren wat de combi doet met een standaard Redbook schijfje. Surfacing van Sarah McLachlan is een prima opgenomen popalbum met een aantal schitterende liedjes. Bekend van de film City of Angels is het nummer Angel. Ook Adia, een andere track van het album was in diverse landen een grote hit. De uitgesproken ietwat ijle stem van Sarah staat keurig los in het midden. Het opgebouwde beeld is wederom niet alleen breed en diep maar ook in de hoogte keurig gestaffeld. De laagweergave loopt niet zo ver door als ik gewend ben en is wat minder gecontroleerd. Gezien het prijsverschil met mijn Devialet D200 en het ontbreken van de SAM technologie, die de samenwerking tussen versterker en speakers onder 150Hz optimaliseert, hoeft de Yamaha A-S2100 zich niet te schamen. Ritmisch weet de combinatie van versterker en cd-speler te overtuigen. De slagwerksolo in het nummer Black and White laat dit goed horen. De bekkens zouden iets metaliger mogen klinken, maar de andere kant is dat het altijd aangenaam luisteren blijft, en niet snel zal irriteren of vermoeien. Jammer is dat de volumeregeling van de versterker wat ongenuanceerd is en zeker in het eerste gedeelte van de schaal wat grote stappen neemt, daar komt bij dat het zwarte indicatiestreepje op de knop zelf vanaf de luisterpositie onmogelijk te zien is. 

Kwalitatief hoogwaardig doorgeefluik
De door luidsprekerfabrikant Dali uitgebrachte serie verzamelalbums bevat een fraaie collectie muziek van allerlei pluimage. Van vol.2 kies ik Samb-Adagio van het Deense Safri Duo. Beide heren hebben een klassiek conservatorium opleiding maar kozen voor het maken van dance muziek. De track is zeer dynamisch, zit vol details en effecten. Het klanktapijt wordt door de Yamaha set lekker uitgerold in de luisterruimte. Details raken niet ondergesneeuwd in de mix en laagweergave blijft behoorlijk gecontroleerd. Op een hoog luistervolume vliegt de boel niet uit de bocht en wordt het nergens schel of anderszins onaangenaam. Geen moment heb ik het idee dat de versterker vermogen tekort komt of buiten adem raakt. De kast wordt niet meer dan handwarm, ook niet na langdurig op hoog volume spelen.

Om de kwaliteit van het loopwerk van de CD-S2100 te vergelijken met de digitale uitgang van mijn Bluesound Vault pak ik Michael Buble’s album Crazy Love uit de cd-kast en zoek de, van dezelfde cd, geripte versie op. Al snel is duidelijk dat de CD-S2100 wint ten opzichte van de optisch aangesloten Vault. De speler brengt meer rust en definitie, het opgebouwde beeld is nog iets breder en dieper. Hier blijkt dat met een kwaliteits cd-speler als deze Yamaha de Compact Disc geen afgeschreven medium hoeft te zijn. Aangezien de optische ingang van de CD-S2100 ook 24/192 hires ondersteund zoek ik Fleetwood Mac’s album Tango In The Night op welke in deze resolutie op de harddisk van mijn Vault staat. Dat hires geen garantie is voor kwaliteit blijkt al snel. De originele cd klinkt prettiger in de oren met opnieuw meer rust en een wat aangenamere en minder scherpe hoogweergave. Eenzelfde deceptie heb ik met Madonna’s La Isla Bonita. De hires opname is volledig ontdaan van de Q-sound achtige effecten, klinkt plat en ongeïnspireerd. De castagnetten rechts in het geluidsbeeld zijn slecht hoorbaar. Overschakelen naar de cd brengt direct alles weer terug, er is diepte, breedte en alle details zijn in volle glorie te horen. Om zeker te weten dat het verschil niet te wijten is aan de Vault beluister ik Nucleus van The Alan Parsons Project, ook een 24/192 bestand. Met de CD-S2100 ingezet als DAC klinkt deze uitstekend, de weergave is super transparant en open. Dat dit soort verschillen hoorbaar zijn geeft aan dat de A-S2100 versterker een kwalitatief hoogwaardig doorgeefluik is. Eén die kleine verschillen tussen de aangesloten bronnen of kwaliteit van de opname gemakkelijk blootlegt. Echter zonder door te schieten in een analytische of klinische weergave. Het kenmerkende natuurlijke en vloeiende Yamaha geluid is onmiskenbaar aanwezig. Hierdoor klinken mindere opnames nog steeds beluisterbaar maar laat de betere echt schitteren. 

Zeer bruikbare aanvulling
Diverse cd’s passeren tijdens de gebruiksperiode de revue en telkens weer ben ik aangenaam verrast over de kwaliteit van de CD-S2100. De combinatie gekoppeld met een AudioQuest Water interlink laat details in de muziek horen die voorheen verstopt bleven met apparatuur in eenzelfde prijsklasse. Eveneens aangesloten met een identieke AudioQuest Water interlink beluister ik de kwaliteit van mijn Bluesound Vault via de analoge uitgang. Gezien het behoorlijke prijsverschil met de Yamaha cd-speler is te verwachten dat de prestaties minder zullen zijn. Love Song gezongen door Adele klinkt minder open en wat verstopt. Het gitaarspel mist attack en detail. Bij Back To Black van Amy Winehouse is het snauwerige karakter van haar zo uitgesproken stem minder aanwezig. Gezien de prijs is de Bluesound Vault een topper, maar afgezet tegen een fraaie gebouwde en nog redelijk geprijsde top cd-speler als de CD-S2100 moet deze harddisk/streamer toch het onderspit delven.

Aangezien de A-S2100 vesterker beschikt over een ingebouwde, omschakelbaar voor MM en MC elementen, phonotrap wordt mijn Funk Vector eveneens aangesloten. Michael Jackson’s meest verkochte album Thriller mag het spits afbijten. De 180grs 25Th edition reissue klinkt bijzonder gedetailleerd. De versterker laat de flow en het zo kenmerkende gemak van analoge weergave exact horen. De laagweergave is wat minder onder controle en Michael’s stem mist wat body in vergelijk met mijn Devialet. De phonotrap is mooi stil en vrij van ruis. Sledgehammer van Peter Gabriel laat een licht aangezet laag horen, het opgebouwde beeld is redelijk diep maar blijft in de breedte wat plakken aan de speakers. De stem wordt keurig in het midden neergezet met net iets teveel nadruk op S en T klanken. In het hoog zit behoorlijk wat detail en klinkt mooi open. De ingebouwde phonotrap is een zeer bruikbare aanvulling op de al complete A-S2100 versterker en zeker geen gadget. 

Conclusie
Gelukkig heeft Yamaha vastgehouden aan de eigen filosofie voor wat betreft de klankmatige eigenschappen van deze A-S2100 versterker en CD-S2100 sacd-speler. Niet doorgeslagen naar een te analytische weergave waarbij het allerkleinste detail uit de muziek geperst wordt. Wie een dertien in een dozijn geluid zoekt komt met deze set ook bedrogen uit. Yamaha laat je als luisteraar genieten van een heerlijk natuurlijke en vloeiende weergave, warm is niet het juiste woord om de klank van de set te beschrijven. Gemak en vanzelfsprekendheid passen beter bij de omschrijving. Het is lastig in woorden te vangen maar zodra je gaat luisteren, valt alles op zijn plaats, je maakt je niet meer druk om de allerkleinste details in de muziek of dingen als stereobeeld en breedte en diepteplaatsing. Deze set trekt je met een speels gemak in de muziek en laat je daarvan simpelweg genieten! Beide apparaten zijn gebouwd voor de eeuwigheid, de versterker heeft voldoende power in huis om nagenoeg iedere speaker aan te sturen en is volgepakt met features. De sacd-speler is wat mij betreft het snoepje van de week, wat een prachtig apparaat. Universeel inzetbaar door de digitale ingangen wat je de mogelijkheid geeft bijvoorbeeld je streamer, televisie(decoder) of ander apparaat met digitale uitgang klankmatig op te waarderen. De speler laat je vanaf de eerste (sa)cd horen dat het medium nog lang niet als afgeschreven beschouwd mag worden. Groots in alle opzichten deze Yamaha set.

Prijzen
Yamaha CD-S2100 € 2.299,-          
Yamaha A-S2100 € 2.499,- 
www.yamaha.nl