Op 16 en 17 april vond in de Jaarbeurs in Utrecht alweer voor de 45ste keer de Mega Platen & CD beurs plaats, in samenwerking met de Verzameljaarbeurs. De beurs heeft internationale faam verworven vanwege het grote aanbod vinyl, boeken, films, cd’s, tijdschriften, gesigneerde platen, posters, foto’s en t-shirts op het gebied van muziek. Wij gingen ook een keertje kijken.

Schatzoekers

De beurs trekt muziekliefhebbers en verzamelaars van over de hele wereld. En hoewel je zou denken dat je via internet zo’n beetje alle bijzondere muziekitems wel kunt vinden, blijft deze beurs toch een bijzondere aantrekkingskracht behouden op muziekfanaten. Juist op deze beurs wordt nog naarstig gezocht naar die éne gouden vondst die iemands verzameling compleet kan maken. Om vervolgens natuurlijk op zoek te gaan naar nog meer ‘verborgen schatten’.

Vinyl is back

Zoals al zo vaak gememoreerd: de langspeelplaat lijkt helemaal terug van nooit (echt) weggeweest. Wie daar nog aan twijfelde kon op de beurs de laaste stand van zaken zelf waarnemen. Naast cd’s werden er toch heel veel vinyl platen aangeboden. Maar misschien geeft zo’n beurs een beetje een vertekend beeld wat betreft de populariteitsverhoudingen tussen vinyl en cd. Een (tweedehands) cd bestel je wellicht eerder ‘blindelings’ via internet, terwijl je zo’n zwarte langspeelplaat toch zelf met je eigen ogen wilt beoordelen. Wat ook opviel: veel meer mensen ‘bladeren’ in bakken met lp’s dan in dozen met cd’s, wat opzich ook wel weer te verklaren valt. Op de ‘rug’ van een cd-doosje kun je de naam van de artiest al aflezen, bij een platenhoes moet je toch echt alle vinyl stuk voor stuk bekijken.

Ramones, Bowie en veel meer

Bij iedere editie van de beurs probeert de organisatie een bepaald thema, band of artiest central te stellen. Dit keer was het de beurt aan The Ramones, de band die veertig (!) jaar geleden debuteerde met hun debuutalbum. Maar door de dood van David Bowie was het toch vooral heel veel Bowie wat de klok sloeg op de beurs. Van de Thin White Duke waren opvallend veel special collectors-items verkrijgbaar. Wat we allemaal tegenkwamen? Boeken, t-shirts, posters en zelfs spiegels met ‘ingebakken’ Bowie-afbeelding. Maar daarnaast ook veel langspeelplaten die, gezien de hoge prijzen die wel opliepen tot 150 euro, duidden op speciale uitgaven.

Trouwens, die prijzen tellen wel op voor de echte verzamelaar. Kon je een aantal jaar geleden voor relatief weinig geld nog wel het één en ander op de kop tikken, tegenwoordig lijken de prijzen weer flink te stijgen. Hoewel je voor twee euro nog steeds bepaalde platen kunt kopen, liggen de prijzen gemiddeld toch een stuk hoger. Zelfs ‘nieuwprijzen’ van rond de 20 euro werden hier op de beurs rustig gevraagd. Maar voor de echte collectors-items begon dan pas de teller te lopen: een speciale schijf van The Stones, Bowie of Presley deed al snel meer dan 50 euro, oplopend tot 150 euro. Wij zochten ondertussen naar onze eigen schatten. De oogst? Een gloednieuwe 180 grams vinylplaat van Lee Hazlewood (23 euro bij een Duits kraampje), een aantal new wave platen (vanaf 5 euro, naast de stand van Concerto) en een obscure schijf van het Nederlandse Social Security. Die laatste vondst werd gedaan in de kartonnen dozen van een jongen van vijftien. Die mocht de platen van zijn vader verkopen voor twee euro per stuk en de opbrengst in eigen zak steken. Kijk, dat is nou ook de charme van de zo’n platen en cd beurs!