Implementatie 803 D3
Ondanks dat ik alle modellen van de D3 serie inmiddels op meerdere locaties heb kunnen beluisteren, ben ik nog steeds het meest benieuwd naar de 803 D3. Niet alleen heeft dit model door zijn zelfs binnen deze serie nog bovengemiddeld goede totaalintegratie, veel indruk op mij gemaakt. Maar het is vooral ook de charme dat er nu eindelijk een echte verkleinde 802 voor mij staat. Vooral in het zeer fraaie diep donkerrode rozenhout fineer met diepe nerfstructuur van mijn testexemplaren wordt nog eens prachtig een brug geslagen voor eenieder die de vorige D2 serie stiekem toch nog wat mooier en vooral chiquer vindt overkomen dan de nieuwe! Wat uiteraard niet wegneemt dat ook voor de statige zwarte pianolak of zeer moderne mat witte variant met zilverkleurige kop, veel valt te zeggen.
Het opstellen blijkt vanaf het eerste moment veel gemakkelijker dan de totaal anders vormgegeven ‘oude’ 803 D2 te zijn. Vooral het geen rekening meer hoeven houden met de toch wel erg volle en gewichtige laagweergave van dat model, ervaar ik als een verademing. Door de opvallend sterke gehoormatige interactie en duidelijkheid die deze nieuweling verschaft, blijkt een eerste basisplaats al heel snel gevonden. Toch gebeuren er ook een aantal zaken die ik niet als zodanig verwacht. Zo blijkt dat voor een werkelijk optimale opstelling waarbij zowel een mooie breedte- als diepteafbeelding kan worden gerealiseerd, de 803 D3 zeer behoedzaam in of uit moet worden gedraaid. Uiteindelijk blijken in dit grensgebied zelfs variaties van slechts enkele millimeters, het verschil tussen een uitmuntend of gewoon goed gepositioneerd geluidsbeeld kunnen maken. Maar begrijpt u mij vooral niet verkeerd. Want zelfs met een gewoon goede kwaliteitsversterker spelen zelfs zo’n grote 803 en 802 al heel verdienstelijk. Het is meer dat deze weergevers door hun zeer ongekleurde en hoogoplossende weergave zoveel meer informatie kunnen doorlaten, dat extra veel aandacht dient te worden besteed aan een optimale opstelling en het zoeken naar een correct bijpassende versterker. Een ontwerp wat naast een evenwichtige, natuurlijke klankbalans en afwezigheid van gehoormatige artefacten, ook liefst over een wat vol, rijk en vloeiend gepresenteerde balans moet beschikken.
Muziek
De muziek van het wereldberoemde Amerikaanse jazzkwartet Fourplay, staat inmiddels al tientallen jaren synoniem voor een perfect getimede en vooral enorm swingende ‘groove’. De muziek lijkt soms op het eerste gehoor bijna te mooi om waar te zijn en dat roept bij een enkeling de woorden ‘glad’ en nietszeggend op. Maar wie de moeite neemt om werkelijk in hun muzikale wereld te duiken, wordt verrast op de weergaloos goed in elkaar zittende composities en de enorme speelvreugde.
Wanneer ik van start ga met het zeer energieke Bali Run van hun eerste album Fourplay - Fourplay, spat het spelplezier er middels de 803 gewoonweg af! Aanstekelijk ritmisch, zeer goed gecontroleerd van het laagste laag tot het hoogste hoog en alle melodielijnen prachtig niet alleen in verhouding tot elkaar, maar bovendien ook buitengewoon goed te volgen. Ten opzichte van de vorige generatie is er duidelijk veel gewonnen op gebieden als timing, snelheid en het kleuringsvrij afgebakend weergeven van letterlijk ieder detail. Heel mooi is dat de 803 daarbij ook nauwkeurig de interpretatieverschillen tussen de verschillende versterkermerken voor het voetlicht laat treden. Het prestigieuze Luxman 900 systeem legt met zijn diepe klankkleuren, achteloze vermogensreserve en hoge mate aan expressie, de nadruk op de mooie timbres en spelplezier. De T+A HV serie laat juist de interactie tussen de bandleden meer excelleren en verricht onverstoorbaar op ieder volume zijn taak. Terwijl de Accuphase klasse A modellen, de leden van Fourplay in hun meest pure vorm presenteren. Absoluut gezien misschien niet zo ultra strak afgebakend en achteloos vanzelfsprekend als waar de andere twee merken met hun veel hogere vermogens toe in staat zijn, maar dan weer wel heel mooi als volstrekt natuurlijk klinkende muzikale eenheid en ultieme genietmachine.
Bijna naadloos hierop aansluitend is het debuutalbum In search of Excellounge van de Nederlands/Belgische jazzband Gare du Nord. Hoewel er meerdere heerlijk lome lounge nummers op staan, heb ik deze cd eigenlijk vooral om de prachtige instrumentale compositie Excellounge Bar aangeschaft. De track opent met een klein arsenaal aan percussie instrumenten, om na deze smaakvolle inleiding over te gaan naar het eigenlijke thema. Een heerlijk ritmische ondergrond waarna verder een scheurende elektrische gitaar en diep ronkende baslijn de toon zetten. Het is vooral bij dit soort mooi gelaagde nummers, dat de 803 zijn troeven kan uitspelen. Het laag gaat namelijk zowel diep, is heel doortekend en nooit overheersend, de gitaar wordt bijna driedimensionaal in de luisterruimte geprojecteerd en het gepresenteerde geluid is groots, zeer gedefinieerd en perfect in balans.
