Een droomvlucht van muziek
Arvo Pärt componeerde het eenzame Spiegel Im Spiegel, wat ik het liefste beluister in de combinatie van piano en cello. Eenzaam omdat ik de oneindige, volkomen lege Finse uitgestrektheid er in denk te herkennen. Cello is meestal al triest en het enige lichtpunt in deze onvoorstelbare mooie muziek is de piano die helderheid weet te brengen, afgewisseld met diepe tonen die de grootsheid van dat instrument benadrukken. Ik hou van pianoklanken en de Sublimis Orator stelt mij in staat er volop van te genieten. Ik blijf in de klassieke sfeer met een door Max Richter semi opnieuw gecomponeerd werk van Vivaldi, hetgeen leidt tot een vreemde uitvoering van de Vier Jaargetijden. Ach, hoe mooi als de violen zich op de voorgrond dringen en het orkest op afstand blijft staan, haast lijkt te zweven door de ruimte alsof ik mij in de Efteling bevind. Een droomvlucht van muziek die een fascinerend beeld schept van dit overbekende werk dat nimmer aan schoonheid zal inboeten.
Het feit dat Hepta geen buren heeft die zich storen aan muziek laat mij de ruimte het volume een heel eind open te zetten. Geen krimp geven de luidsprekers die zich naar mate de luistersessie voortduurt zich steeds meer willen bewijzen door zonder enige compressie, vervorming, te zware bas of schelheid weer te blijven geven en mij als luisteraar te blijven boeien. Zelfs als violen flink uithalen en de hoogste noten spelen is het zuiverheid troef. De luchtigheid aan het begin van deel drie van de Lente danst voor de ogen, zoete tonen die het jaargetijde zo mooi in klanken beschrijft.
Naarmate de tijd verstrijkt en de Zomer gaat naderen wordt het spel intenser en zwaarder om plotseling te eindigen in een diepe stilte. Stilte die wordt verscheurd door Cantado van het Bobo Stenson trio. De piano dient zich als eerste aan, daarna komt een gestreken bas erbij voordat de vele verschillende slagwerkinstrumenten een groot deel van de aandacht opeisen. Klassiek en jazz liggen soms dicht bij elkaar zoals Bobo bewijst. Het slagwerk is dynamisch, verrassend in klank en hoeveelheid details, het maakt de muziek blijvend spannend en opwindend. Muziek die zowel in de late uren op zacht niveau genietbaar is, maar op een haast live volume niveau de realiteit durft te benaderen.
Conclusie
Wie Cris Rutgers kent weet dat hij een gezellige prater is met het hart op de tong. Gelukkig weet hij ook dat luisteren naar luidsprekers alleen kan in stilte en opperste concentratie. In alle rust mocht ik genieten van wat de Hepta Sublimis Orator te bieden heeft. En dat is veel want het is een luidspreker die op alle volume niveaus zijn mannetje staat. Wat voor muziek je hem voert maakt niet uit, popmuziek, jazz en klassiek is allemaal meer dan de moeite waard. De meest in het gehoor springende punten zijn: de hoge mate van verstaanbaarheid, de echtheid van stemmen, evenals de correctheid in de klank van instrumenten, punten waar de Temporal Coherence versterkers mede debet aan waren bleek in vergelijk met de Marantz. De hoge tonen zijn duidelijk zonder te overheersen of zelfs maar een klein randje te vertonen in de weergave. De lage tonen zijn ondanks een gesloten basreflexpoort in ruime mate aanwezig als de muziek daarom vraagt. Dat het laag misschien niet altijd even strak is in Westzaan komt op het conto van de luisterruimte en dat kan thuis in een aangeklede kamer nog veel beter worden.
De totaalindruk van de Hepta Sublimis Orator kan alleen als positief worden beschreven. Het is een forse luidspreker, al oogt hij door de bouw van een grote baffle en kleinere kast meer bescheiden dan hij is, hij levert ook een groots geluid. Waarbij het totale frequentiespectrum voor muziek beschikbaar is, mede vanwege de twee in tandem werkende woofers. Het is een muziekweergever pur sang en het wordt tijd dat wij deze profeet in eigen land eens gaan eren. De geboden kwaliteit in relatie tot de prijs kan als voorbeeld dienen voor menige fabrikant, terwijl die machinaal kunnen fabriceren een Hepta volledig met de hand is gemaakt, onder toepassing van het vindingrijk vakmanschap van Cris Rutgers.
