Laat ik beginnen om kort de resultaten aan te halen met de NAD apparatuur. De versterker heeft een ingebouwde D/A-converter voor de MDC BluOS module zodat ik muziek op die manier kan streamen. Maar veel liever gebruikte ik de cd-speler waarin een Wolfson DAC chip zit, met een betere geluidskwaliteit. De combinatie met de Iota Alpha stemt tevreden en speelt zoals je binnen het budget mag verwachten prettig, gedetailleerd, met een redelijk breed stereobeeld en eigenlijk best goed.

Neat Acoustics Iota Alpha: strakke en diepe basweergave

Maar na de Iota Alpha op een paar shows te hebben gehoord (iEAR’, Number One) wil ik gewoon meer. Dus is de Pass Labs opgestookt tot bedrijfstemperatuur als ik start met 101 Eastbound van Fourplay en de kleine dreumes ineens helemaal losgaat in de basweergave. Strak en diep voor het formaat van de speaker. Dit heeft weinig te maken met een kleine speaker. Het geluid staat mooi hoog voor de luisteraar en weet zich helemaal los te maken van de kast. Ik zit maar net twee meter van de speakers af en toch is het beeld hoog genoeg, zelfs hoger dan menige monitor op een poot weet te bereiken.

De weergave is ook heel volwassen te noemen en laat zich afzetten tegen een Harbeth P3ESR die hier normaal speelt. De Neat geeft in vergelijk daarmee meer laag, wat de plaatsing ook lastiger maakt, een reflexpoort in deze kamer is lastig. Niet getreurd, een prop schuimrubber doet wonderen waarmee de weergave een heel stuk strakker gaat worden, sneller en puntiger. Die prop laten we zitten. Het enige nadeel is dat het losse karakter ietsje minder is geworden en het stereobeeld een stukje kleiner.

Tweede stuk is van Francis Cabrel, dit keer met zang, en heet Samedi soir sur la Terre. Opnieuw een genoegen om naar te luisteren waarbij de stem weinig kleuring kent en duidelijk verstaanbaar is. Slagwerk heeft een mooie klank en is lekker snel. De bas blijft zwaar en dat zou best minder mogen voor mij, een afstemming die ik eerder Amerikaans zou noemen dan Engels. Gelukkig is er niets mis met de bas en staat er niets te bonken. Bas is bovendien snel, luister maar eens naar Jane Monheit’s A shine on your shoes waar de geplukte bas een prominente rol speelt vanaf het intro. Lekkere jazz die de benen van de vloer tilt vanwege het ritmische karakter. Jane staat helder in de ruimte, geplaatst voor de band zodat ze goed te volgen is in stemnuances.

Neat Acoustics Iota Alpha: muggenziften

De track I’ll be around begint met een piano intro dat staat als een huis. Snel daarna komt Jane heel gevoelig in beeld en zorgt de rest van de band voor de achtergrond. Een degelijke piano verdient opvolging en dat gaat Nardis worden van Patricia Barber. Ik word niet teleurgesteld want de piano klinkt rijk en groot in de luisterruimte. Echt mooi van klank en zeer natuurlijk. Misschien iets te dichtbij, maar dat valt dan in de categorie muggenziften. Natuurlijk mag Nardis doorgaan naar de drumsolo die wordt ingeluid met zachte, gedetailleerde tikjes op bekkens en een stuwende bas. Piano wordt steeds feller en blijft prachtig in de hoofdrol.

Oh, wat kan ik hiervan genieten. Het is één groot beeld voor mij, vol met energie, nergens dichtlopend of te druk. Mijn Harbeth geeft Nardis weer met nog net wat meer attack en slagkracht, verliest het in de lagere regionen, wat in beide gevallen blijft is het roffelen dat zo mooi hoorbaar blijft in de hele drumsolo, om te eindigen in een explosie waarmee de Pass Labs zijn klasse A gebied kortstondig verlaat.

Neat Acoustics Iota Alpha: verder luisteren

Even wat rust met You look good to me van Oscar Peterson voor ik aan klassiek werk ga beginnen. Barber vrat energie van mij, Peterson eigenlijk ook want ook die gaat los op de Neat speakers. Lekker losjes neergezet en levendig. Piano komt goed uit de verf, de geplukte bas idem, het kan allemaal beter maar dan gaat het u veel meer geld kosten en die leuke opstelling met die kleintjes dicht bij de muur gaat er totaal anders uitzien. Overigens is Neat Acoustics niet te beroerd om u daarmee te helpen, ze leveren ook grotere systemen.

Ik heb u klassiek beloofd en kom uit bij een Requiem van Mozart uitgevoerd onder leiding van Nikolaus Harnoncourt. Een werk waarin groot orkest is gecombineerd met een gemengd koor. Niet de gemakkelijkste muziek, wel heel fraai uitgevoerd op de Iota Alpha, waar juist de stemmen zo mooi tot hun recht kunnen komen. Het klinkt groots en dat is een compliment voor een speaker die en klein is en op de grond staat. Knap hoor om aan dit concept deze uitvoering te geven. Oké, er staat ook wat achter de Iota Alpha, maar het moet er wel uit kunnen komen.

Neat Acoustics Iota Alpha: instrumenten op de achtergrond

Een tikje vrolijker van aard zijn blokfluitconcerten van de hand van Teleman, uitgevoerd door het New London Consort. Blokfluit heeft nog weleens de neiging uit de bocht te vliegen op mindere luidsprekers, de Neat weet van wanten en houdt kranig stand. Heel mooi hoe de instrumenten in de achtergrond de ruimte krijgen, zowel de violen als de cello’s en bassen. De fluit is luchtig en vrij in de ruimte met de juiste klank en mooie details, zonder dat het vervalt in een overdreven technische weergave waarin elke zucht en ademtocht hoorbaar moet zijn. Ik houd wel van een meer afgeronde, muzikale weergave soort die mij dieper trekt in de muziek zelf dan in de techniek van de set. Het gaat tenslotte om de muziek!

De afsluiting maak ik met een MQA remaster van 2L waarop Marianne Thorsen met de TrondheimSolistene een vioolconcert van Mozart speelt. Heel levendig en vrolijk van aard, in een mooie setting, met de solo viool uitgelicht op een natuurlijke manier. Ook hier kan ik uren van genieten en de Iota Alpha is een best hulpje in dat verband. Dus als u het niet erg vindt dan ga ik verder met luisteren en sluit straks de tekst wel een keer af.