Terug naar Duitsland voor improvisatie op het ECM label. Keith Jarrett’s meesterwerk ‘The Köln Concert’ moet in staat zijn een vleugel op het podium te zetten en 26 minuten de aandacht vast te houden. Deze plaat is geweldig om vast te stellen of een platenspeler jankt, niet dat zoiets mag voorkomen in deze prijsklasse, gelukkig heeft de AVID er geen last van. Heel dynamisch en zuiver staat de vleugel voor mijn neus waarbij de akoestiek van de zaal te weinig hoorbaar is. Ik denk dat het element daarvoor verantwoordelijk is, een beter (= kostbaar) element mag best in deze combinatie gezet worden en dan krijg je meer mee van de ambiance.
Eerlijk is eerlijk, ik heb Jarrett beter gehoord dan nu. Technisch mankeert er niets, qua gevoel en het overbrengen van de sfeer kan het gewoon beter. ‘Solar energy’ van The Ray Brown Trio met Gene Harris op piano voldoet meer aan de verwachtingen en heeft een lekker stuwend ritme. Piano is helder, bas mooi gedefinieerd en de bekkens ruisen in de achtergrond, samen een combinatie die zowel het muziekhart als de audiofiele gevoelens weet te stimuleren. De plaat is op halve snelheid gemasterd, geperst op hoge kwaliteit 180 gram vinyl en de opname uit 1984 stond op analoge tapes.
Dat alles is hoorbaar en de weergave kwaliteit is uitermate hoog. Cry me a river is een voorbeeld voor veel hedendaagse technici om van te leren hoe het echt moet. Ik zou hem als verplichte kost serveren tijdens opleidingen en stages. Ray en Gene vechten samen om de meeste aandacht, de bas is fenomenaal dynamisch en de piano flitsend snel. Zo zuiver en dynamisch dat het voor mijn gevoel helemaal niet zo hard staat en toch zie ik vanuit een ooghoek de bias meter van mijn Pass versterker telkens uit het 15 Watt klasse A gebied bewegen. Slagwerk is maar bijzaak, lijkt er alleen te zijn om de heren in het juiste spoor te houden. Zo mag de AVID combinatie de hele dag blijven spelen, ware het niet dat ook klassiek werk de nodige aandacht verdient.
Avid Diva II SP - Met veel gemak
Op Argo is lang geleden een opname uitgebracht van The Academy of St. Martin-in-the-Fields met Alan Loveday op viool. Ik spreek 1970 als de in mijn ogen meest subtiele en gevoelige versie van Vivaldi’s ‘Vier jaargetijden’ verscheen. Mijn eerste klassieke plaat die een onvergetelijke indruk heeft achtergelaten. Pas daarna ben ik mij meer gaan verdiepen in klassieke muziek en ben het gaan waarderen. Nog steeds koester ik de lp die inmiddels grijs gedraaid zou mogen zijn. Her en der zit een tik die zelfs de AVID niet kan maskeren. Ook hier blijf ik een beetje steken op het door de importeur gemonteerde element qua subtiliteit. De viool van Loveday is schitterend, orkest staat briljant in de groeven, maar nog iets meer verfijning en sfeer zou welkom zijn.
Daarentegen is er van enige hoorbare vervorming geen sprake en is de klank van elke instrument zoals ik die verwacht. Of het gaat om zachte passages of om vol orkest de AVID geeft geen krimp en zet alles met veel gemak in de luisterruimte. Mooi voor mij uitgespreid alsof ik in de concertzaal zit. De veel eerder in dit verhaal genoemde rust straalt af van de speler die de muziek de ruimte geeft zonder zich op enige manier zelf op te dringen. Alsof de meester zichzelf in de schaduw stelt om de leerling die hem ver voorbij is in de schijnwerpers te plaatsen. Naarmate ik langer luister en van de Lente naar de Zomer ga trekt de speler mij steeds verder de muziek in om uiteindelijk dat ultieme muziekgenot te bezorgen waar ik zo van hou. Voorstellingen van de uitgestrekte velden en de vele weersomstandigheden die Vivaldi moeten hebben geïnspireerd komen in mijn verbeelding voorbij. Ik vind het wel gepast om af te sluiten met theatermuziek van Henry Purcell dat wordt uitgevoerd door The Academy of Ancient Music, Engels werk hoort bij een Engelse draaitafel nietwaar?
Opgenomen in 1976 en gespeeld met authentieke instrumenten uit de tijd van Purcell, onder leiding van klavecimbel en vioolspeler Christopher Hogwood. Het orkest dat uit zestien personen bestaat (bestond?) weet een kamerbreed plaatje neer te zetten waarin de klank van elk instrument tot zijn recht kan komen en toch een geheel blijft vormen. Wederom heel zuiver en ditmaal met voldoende gevoel, nuance en sfeer. In technisch opzicht valt hier niets op aan te merken, of het moet de in de lp groeven mee geperste rumble zijn die het element feilloos weet op te pikken en die mijn transmissie lijn luidsprekers gewoon weergeeft. Ach, het past bij de oude Decca persingen en stoort mij niet in het geheel dat puur muziek genieten genoemd kan worden.
Avid Diva II SP - Conclusie
De AVID ziet er uit als een mechanisch onverwoestbaar blok, waarop een SME of andere arm een plaats kan vinden. Die uitstraling maakt AVID waar door een stevig fundament aan de muziek te bieden waarop solisten, vocalisten en overige musici kunnen excelleren. De speler draait onverstoorbaar zijn rondjes, met genoeg torque om nooit te gaan zweven of janken, wat hoort bij de prijsklasse maar lang niet altijd wordt waargemaakt. De robuuste constructie en het onderhoudsvrije lager beloven jarenlang met plezier genieten van muziek geperst in de groeven van lp. De solide basis draagt in mijn geval een SME IV arm waarin gemonteerd een Nagaoka MP-150 MM element. Op die SME arm is evenmin commentaar mogelijk, het is het element dat mij deed fronsen. Persoonlijk zou ik in deze speler een veel hoogwaardiger element toepassen tot aan een prijsklasse van pakweg 2000 euro. Want dat verdient de speler zeker.
De phono versterker van AVID, die ook optisch een mooie combinatie vormt met de power supply van de speler zelf, kan denk ik gewoon blijven in dat geval. Alleen al vanwege de mogelijke aanpassingen aan het element zoals versterking en impedantie. Terwijl ik op het punt stond om mijn eigen platenspeler combinatie en platen te verkopen heeft de AVID mij weer zoveel plezier gegeven in lp’s draaien dat ik met het adverteren ben gestopt en opnieuw geniet van mijn analoge muziekcollectie. Voor dat inzicht was kennelijk een AVID nodig en dat kunt u beschouwen als een groot compliment aan de makers van deze draaitafel.
