Na het inleidende gesprek wordt het zo langzamerhand tijd om de speakers eens stevig aan de tand te gaan voelen. Leen heeft samen met collega’s Han en Ronald de set - bestaande uit de Audiovector SR6 Avantgarde Arreté MKII, een Accu-phase E600 versterker en Esoteric X01 D2 sacd-speler - met zorg opgesteld in de grote open ruimte achter in de winkel. Alle bekabeling is van AudioQuest, inclusief de nieuwe Niagara-producten die voorzien in schone stroom.
Zoals gezegd is de SR6-serie het beste wat Audiovector te bieden heeft, de meer dan 100.000 euro kostende R11 buiten beschouwing latend. De serie bestaat uit drie types, de Signature, Avantgarde en de Avantgarde Arreté. Zoals bij alle speakers uit de SR reeks is het altijd mogelijk om vanuit de Signature op te waarderen naar een beter type. Recent is de MKII-versie uitgebracht en wanneer ik Mads naar de verschillen vraag geeft hij aan dat de nieuwe versie beschikt over een verbeterde tweeter, een aangepaste crossover en nieuw dempingsmateriaal. Dat zou moeten resulteren in een nog neutraler en opener geluid gecombineerd met een dieper doorlopend laag met meer precisie. De SR6 is fors groter dan de SR3 en meet 125 x 24 x 36 centimeter. Ander opvallend verschil is de extra woofer die onder in de kast geplaatst is, waar de SR3 een basreflexpoort heeft. Aan de voorzijde beschikt de SR6 over twee kleine poorten. Een uitgebreide technische beschrijving en meer over de filosofie van Audiovector is te vinden op de geheel vernieuwde website: audiovector.com.
Om enigszins een ijkpunt te hebben, zowel de ruimte als de apparatuur zijn mij onbekend, start ik met Nardis van Patricia Barber’s album Café Blue. Het opgebouwde beeld is fors groter dan ik gewend ben en wat opvalt is het realisme van zowel de vleugel als basdrum. Waar de SR3-serie instrumenten nog wat verkleint ten opzichte van echte instrumenten zet deze SR6 ze fullscale in de ruimte. Niet alleen de schaal is 1:1, maar dat is eveneens het geval met de fysieke impact. De attack in het hoog is wat rustiger dan ik van mijn Devialet gewend ben. De Accuphase versterker heeft een wat kalmer karakter, meer smooth en laidback.
Scratch My Back van Peter Gabriel blijft een schitterend album waarbij hij een heel eigen draai geeft aan de oorspronkelijke versies. My Body Is A Cage kent een spanning in de muziek die deze set feilloos weet te vangen. De nuance in zijn stem is ronduit prachtig en bijna tastbaar staat hij in de ruimte. Vooral in het middengebied is er een enorme tonale rijkdom. De fagot klinkt levensecht, heeft body en de kleppen en het aanblazen zijn perfect te horen. Het opgebouwde beeld is groot en de gelaagdheid in de muziek is beter dan ik ooit gehoord heb. Tegen het einde van de track blijven er instrumenten hoorbaar die ik voorheen altijd gemist heb. Het album Ray Sings Basie Swings brengt twee grootheden uit de muziekwereld samen. De track Georgia is met deze set een feestje om te beluisteren. De speakers laten het orkest van Count Basie schitteren. Er is diepte in het geluidsbeeld het orkest klinkt realistisch met realisme met daaroverheen de zeer markante stem van Ray Charles. De blazers combineren scherpte met subtiliteit en nuance en daar komt het Hammondorgel met gemak tussendoor. Ik lees in mijn aantekeningen: “Delicaat met ballen!”
Hoewel ik normaal gesproken weinig tot geen klassieke muziek luister heb ik voor deze gelegenheid de Philips demo sacd met het orkest Ivan Fisher meegenomen. Luisterend naar twee korte stukken van de Hongaarse componist Kodály waarin het koor de boventoon voert val ik even stil. Het koor staat levensgroot in de ruimte en iedere zanger en zangeres is individueel te horen zonder dat de samenhang verloren gaat. De stemmen zijn breekbaar en hebben toch kracht, een bijzonder fraaie combinatie. Hungarian Rhapsody van Liszt klinkt krachtig en groots waarbij de opnameruimte uitstekend te horen is. De blazers hebben echt power en de violen het juiste randje scherpte. In het geweld van de instrumenten is desondanks het subtielere zachte aanslaan van de triangel goed hoorbaar. In Long Live The Hungarians wordt een paar keer hard op een fluit geblazen en dit knalt werkelijk door de luisterruimte.
Leen Koopman heeft geboeid mee zitten luisteren en vraagt of hij een stukje vinyl mag afspelen. Hij komt met een opname uit 1978 aan waarop het Rotterdams Philharmonisch orkest onder leiding van Edo de Waart Symfonie no. 3 van Saint-Saëns speelt. Het orgel gaat putdiep en klinkt ongelooflijk strak, echt volle kracht vooruit. De akoestiek van de opnameruimte weet de set met speels gemak weer te geven. Terug naar cd met het album van Liesbeth List waarop ze liedjes van Frank Boeijen vertolkt. De Verzoening is mijn persoonlijk favoriet. Dure en vaak allesonthullende sets willen nog weleens op of over het randje gaan. Zo niet deze combinatie die zonder alles mooier te maken de muziek genietbaar houdt. Liesbeth’s stem is krachtig en onmiskenbaar qua karakter. Het blijft verbazingwekkend hoe deze kleine tengere vrouw met zoveel power kan zingen.
Groot 3D stereobeeld
Ghost Train van Marc Cohn klinkt sophisticated in de goede zin van het woord. Wanneer het mannelijke achtergrondkoor inzet blijft de warme diepe stem van Marc heel doortekend klinken. Het volle diepe laag blijft strak en erg krachtig. I Can’t Make You Love Me in de live uitvoering van Bonnie Raitt blijft mooi. De Audiovector speakers bouwen een groot 3D stereobeeld op wat zowel in breedte, diepte en hoogte verstelbaar buiten de speakers reikt. Alle instrumenten hebben hun eigen plek op het podium. Zo is bijvoorbeeld de barchime verder naar achter op het podium te horen dan ik thuis gewend ben maar blijven de staafjes nog steeds los van elkaar te horen. Het is een afgewogen geluid waarbij alles van hoog tot laag klopt. In Angel From Montgomery blenden de stemmen van Bonnie Raitt en Jackson Browne schitterend samen.
Deze set laat horen hoe krachtig instrumenten kunnen zijn, zoals de accordeon die in volle glorie te horen is. Ik besluit de sessie af te sluiten met een stukje jeugdsentiment. Walking On The Moon van het album Regatta The Blanc laat The Police op hun best horen. Er is drive en ritme, de basdrum van Stewart Copeland en de typische zessnarige gitaar van Andy Summer vullen elkaar perfect aan en zijn moeiteloos van elkaar te onderscheiden. De gelaagdheid in het laag is erg goed. Net over de helft van de track loopt een synthesizer lijntje mee dat me nog niet eerder opgevallen is, maar nu duidelijk hoorbaar is en dat gedurende de rest van de track ook blijft. Opvallend is dat ondanks het formaat van de luidspreker en de naar onder afstralende extra woofer het systeem totaal niet opgeblazen of zompig klinkt maar de typische Audiovector snelheid heeft behouden.
Conclusie
Aan alles komt een eind, zo ook aan deze heerlijke luisteravond. Dit keer echter geen conclusie over de kwaliteit van de speakers. Natuurlijk staan deze Audiovector SR6 Avantgarde Arreté luidsprekers op een bijzonder hoog niveau en is het typische Audiovector geluid in de overtreffende trap aanwezig. Het geluid is open, snel en ongeremd, de SR6 voegt daar een fullscale weergave aan toe ten opzichte van de goedkopere series. Echter de onbekendheid met de rest van de set en de luisterruimte weerhouden me ervan harde vergelijkingen te maken met vergelijkbare weergevers. Zie dit eerder als een uitnodiging om het merk Audiovector zelf bij een dealer te gaan beluisteren. Met zijn vakkennis kan hij gemakkelijk de verschillen tussen de diverse types laten horen en kunt u ervaren wat de groeimogelijkheden zijn mocht u in de toekomst willen upgraden. Multifoon, Top Hifi en natuurlijk Mads bedankt voor de geboden kans om dit systeem in alle rust te kunnen beluisteren.
Audiovector SR6 Avantgarde Arreté MKII
Adviesprijs: € 22.000,- | Lak afwerking € 2.000,-
Top Hifi
Tel: 06-33892644
E-mail: jankees@tophifi.be
www.tophifi.be
Multifoon: www.multifoon.nl
