Het aansluiten van de zeer dunne luidspreker kabel, ongeveer 1 mm dik en iets meer dan 35 mm breed, is door zijn soepelheid en perfect passende connectoren een fluitje van een cent. De kabel heeft een minimale lengte nodig van 2 meter. In mijn geval zou dit een flink stuk korter kunnen, echter volgens de importeur kan de kabel niet verder worden ingekort. Iets dat te maken heeft met optredende reflecties in de kabel. De signaal kabels, aangesloten tussen de voor- en eindversterker en cd speler, op zich ook beauty ‘s, zijn net zo dikte en slechts 18 mm breed. De installatie die op dit moment in mijn luisterruimte staat heeft twee digitale bronnen. Een Philips SACD 1000 en een Mark Levinson 390S cd speler. Daarachter als centrale regelunit een Mark Levinson 380S voorversterker. Van hetzelfde merk komt de 335 eindversterker, die als dirigent en stroomleverancier voor de B&W Nautilus 802 fungeert. Referentie kabel is de complete set bekabeling van Array en tijdelijk ook in huis is een set kabels van Siltech. Deels uit de G3 en deels uit de G5 serie. Mijn luisterruimte is een L-vorm. Er zijn weinig rechte vlakken waardoor staande golven niet snel optreden. Dat ideaal wordt ook weer deels te niet gedaan door de smalle poten van de L. De speakers zou ik liever wat vrijer in de ruimte zien. Het audiorek is van eigen hand en bestaat uit natuurstenen platen. Met draadeinden en RVS buizen worden de platen op de juiste hoogte gepositioneerd.
Ik beluister graag muziek
Er is al heel veel over de zin en onzin van kabels geschreven. Belangrijk is dat heel wat aspecten om de hoek komen kijken bij het beoordelen van kabels. Er dient met verstand en omzichtig te werk te worden gegaan. De uiteindelijke bevindingen zijn sterk afhankelijk van de elektronica waar de kabels mee in verbinding staan. Het is dus niet alleen een kwestie van smaak of zoeken naar neutraliteit. Nee, het is het vinden van een synergie met de componenten waarop de kabels worden aangesloten. Is de interlink qua prijsstelling niet in verhouding met de installatie, ook dan kun je een objectief oordeel vaak vergeten.
Het is voor mij in ieder geval duidelijk, dat de bron, versterking en weergevers, (ook weer smaakgebonden) goed met elkaar overweg dienen te kunnen. Is een versterker niet in staat om een speaker goed aan te sturen, dan kan de beste en of duurste kabel daar geen uitkomst brengen en leiden tot een goed resultaat. Op een beurs vertelde een kabel importeur eens, dat de beste kabel geen kabel is. Jammer dat dit in de praktijk niet mogelijk is. Een ieder zou zo aardig wat euro’s in zijn zak houden. De kille werkelijkheid is dat een kabel heel bescheiden en onopvallend het signaal door moeten geven aan de weergevers. Liefst ook nog zonder enige kleuring. En dat kost u dus heel veel euro’s.
 
Volgens Sander, een van de mensen achter Hifinesse, zijn de kabels al ingespeeld dus ik kan meteen aan de slag. Na een verandering in mijn installatie, wil ik meteen de verschillen, c.q. verbeteringen horen. Mijn ongeduld speelt hierbij parten.En ben dan al gauw geneigd te gaan zappen van het ene nummer naar het andere, om zo een snelle impressie te krijgen wat de logé’s zoal te bieden hebben. Daarom Kari Bremnes fluks in de cd lade en spelen. Als deze eerste honger is gestild, meestal uitmondend in een teleurstelling, kan ik pas tot werkelijk luisteren overgaan. In veel gevallen pak ik op zo’n moment een boek of tijdschrift en laat de sound van veel gedraaide cd’s de kamer in vloeien. Na een tijdje geluisterd te hebben met de Nordost kabels aangesloten, valt mij de ruimte op waarin de muziek is opgenomen en een mooie detaillering. Idem een goed strak laag en vooral niet scherp in het hoog. Het is verassend om mijn cd’s te horen in een toch weer andere hoedanigheid. De cd van Roger Waters met als titel Flickering Flame, is een gelimiteerde uitgave van de artiest. Even afgezien van zijn laatste cd In The Flesh-Live, laat Waters voortreffelijke opnames horen. Het eerste nummer van Flickering Flame, Knockin’ On Heavens’ Door, klinkt zeer muzikaal, open en los van de speakers. De stemmen van de zingende dames staan mooi op hun plaats. Rogers staat geheel los zijn koortje, ik heb dat ooit eerder zo gehoord, echter alleen met een kabel combinatie die drie maal zoveel moest kosten. Opvallend is dat bij de ene cd de verandering in positieve zin groter blijkt dan bij de andere. Het is voor mij zo dat de Nordost kabelset gedateerde opnames een flinke push up geeft op bijna alle fronten. De blinkende muziekschijfjes die al een tijdje onder het stof in een hoekje liggen, lijken mij aan te kijken en te vragen om een herkansing. Toentertijd wegens mijn te grote verwachting qua opname aan de kant gezet.
