Luisteren

De Audio Innovations 500 & de Krell KAV250cd deden trouw weer dienst voor de versterking en als bron. Ook de Project 1.2 met Denon Mc element is betrokken bij de luistersessies. Interlink tussen de cd-speler en de versterker was de Siltech ST-48 G3. De Project moest het doen met een Van den Hul D502 hybrid phonokabel. Uiteraard zijn de Audio Note luidsprekerkabels als luidsprekerkabel ingezet. De luidsprekers zijn op de stands geplaatst middels Blu Tack om een stevige verbinding tussen stand en luidspreker te verkrijgen.

Hoe klinkt zo’n vreemde eend in de bijt nou? Daar kan ik erg kort over zijn. In een woord, overweldigend! Om en tussen de luidsprekers ontstaat een beeld waar je adembenemend naar kan luisteren en blijft luisteren. Dit systeem maakt vanaf de eerste seconde muziek en laat je niet eerder los dan dat de laatste noten van een stuk verstreken zijn. Zaken, als plaatsing, focussering, diepte, klankkleur, detaillering etc. zijn plotseling niet meer belangrijk. Een goed luidsprekersysteem geeft vaak een mooi beeld waar plaatsing van instrumenten en musici in te onderscheiden zijn. Bij deze luidsprekers gaat dat een forse stap verder. Dit is net TV kijken! De luidsprekers verdwijnen compleet en de muzikanten nemen hun plaats in de luisterruimte over. Realisme ten top.

Om toch te vervallen in de High End normen, en dat is zeer moeilijk bij deze luidsprekers, valt te melden dat het hoog uitermate transparant weergegeven wordt. Menig electrostaat haalt dit niveau niet. En dan het laag. Ja, wat verwacht je van een relatief kleine en ondiepe kast. Niet veel hoor ik u zeggen. Fout! Het laag doet mijns inziens absoluut niet onder voor mijn eigen B&W matrix 802 luidsprekers. Druk wordt erg fraai opgebouwd zonder bonkerig of overdreven weergegeven te worden. Het beeld is zeer diep en ik had af en toe zelfs het idee hoogte informatie te onderscheiden. Musici worden individuen, de instrumenten staan los van elkaar. Detaillering wordt prachtig weergegeven. Omslaan van bladmuziek, het met de strijker aantikken van de cello of dienst snaren alles valt direct te onderscheiden en met groot gemak binnen het beeld te plaatsen. Beschrijvingen zoals een ruimtelijk en open beeld vervallen. U kijkt het podium op of de zaal in! Heeft u in de concertzaal wel eens gedacht van, goh dat klinkt open en ruimtelijk? Juist, niet. Dat is precies wat hier ook gebeurt. De ene CD na de andere kwam uit de kast wat resulteerde in een chaos op tafel. Tijd om een CD terug te zetten nam je niet, het enige wat van belang was, was snel de volgende CD te starten. Laten we er een aantal doornemen.

Amused to Death van Roger Waters (Track 6). De aanslag van de gitaar wordt erg fraai aangezet. De vogel word daarachter, maar net iets meer naar binnen geplaatst. De druppel 90 graden links van je (Q-sound) en dan plotseling een koe, 45 graden rechts zeer diep in het beeld, alsof zij inderdaad een 300 meter verderop staat. Track 12 laat horen dat het laag zoals ik u al meldde niet voor de 802 onder doet. We blijven even bij Roger Waters maar dan in de Pink Floyd formatie. Track 10 van het album “The final Cut�  klinkt zeer realistisch. De emotie in de stem slaat over op de luisteraar en overweldigt deze.

Door naar het klassieke genre. Appalachian spring Suite van Aaron Copland. Het prachtige begin van dit stuk doet mij denken aan de muziek van de film Perfect Storm. De muziek in deze film is geschreven door een Amerikaanse componist, die zich duidelijk heeft laten inspireren door de werken van Copland. Het onderscheiden van de diverse instrumenten en de opbouw van het beeld blijft verbazen. Je waant je in de concertzaal. Exact omschrijven wat er gebeurt blijkt onmogelijk. Ik krijg niks op papier en kom superlatieven te kort.

Dan wordt een volledige CD van Rachmaninov beluisterd. Een zeer duidelijk beeld vult de luisterkamer. Alles is te onderscheiden. Kleppen van blaasinstrumenten, een strijkerstokken tegen de kast van de cello evenals de prachtige akoestiek. Hier zijn geen woorden voor te vinden. Beleving en emotie hebben de overhand.

Ook unplugged van Eric Clapton weet te boeien. Je lacht om zijn grapjes en het is net alsof het concert nog geen verleden tijd is.

De bijgeleverde kabels SP-X en SP-E dragen duidelijk bij de behaalde resultaten. De Bi-wire SP-X toont de meeste autoriteit en definitie. Het beeld is met deze kabel losser, overtuigender en meer upfront. Bi-wiring geeft bij deze luidspreker de beste resultaten. Met name de definitie in het laag profiteert hiervan.