Eigendom
Het bespreken van componenten die eigendom zijn komt niet zo vaak voor. Toch hier een uitzondering. Ingegeven door de aandacht die hifi.be op dit moment schenkt aan vinyl. Voor deze Benz-Micro hoefden we de importeur dan ook niet lastig te vallen. De keuze voor de Glider maakte ik naast de geluidskwaliteit op basis van drie andere argumenten. Ten eerste moest en zou ik weer een MC element bezitten. Ten tweede viel een gerenommeerd ander MC merk af omdat andere recensenten daar al een keuze in gemaakt hebben. Ik hou er wel van “anders te zijn” en het lijkt me ook leuker voor lezers als we niet allemaal hetzelfde in huis hebben. De derde eis was dat het geluid van de Highphonic tenminste benaderd moest worden of liever overtroffen moest zijn. Tenslotte nam ik van de MC-300A met weemoed afscheid. Zo maak je een shortlist al snel kleiner. Bedenk dan dat een combinatie van loopwerk, arm, element een bekabeling een audiogezin vormt, waarin alle componenten een inbreng hebben. Je hoort regelmatig de stelling dat de volgorde van invloed op analoog geluid bepaald is door resp. loopwerk, arm en dan pas het element. Gezien recente ervaringen kan ik daar wel achter staan. Maar harmonie blijft een vereiste. Deze Benz past toevallig erg goed in mijn setup en vormt voorlopig de nieuwe referentie. Verderop in het verhaal wordt het gezin nog wat uitgebreid met een andere phono amp die grote invloed blijkt te hebben. Zo blijf je aan de gang.
Wekenlang is er geluisterd met de Transrotor phono amp. Gedurende die tijd zijn heel veel platen gedraaid waaruit een keuze is gemaakt om nader in het zonnetje te zetten. Klassiek, pop, jazz, oud en nieuw werk is gebruikt. Opvallend was de overeenkomst van de Glider met de Ace. Het karakter komt overeen, wat natuurlijk verwacht kon worden. De Glider doet alles een stap beter. Meer detail zal u ten deel vallen. Het laag gaat dieper en is hoewel wat slanker meer imponerend. Het hoog verfijnder en opener. Dat laatste nog net niet op het niveau van de Highphonic, maar dicht bij. De andere kwaliteiten streven een Highphonic ver voorbij. Er is in ruim 10 jaar kennelijk toch nog fors gesleuteld aan deze “oude” techniek. Zo is de impact van het weergegeven geluid veel groter. Veel meer een live sensatie. Robuust is het woord waar ik dan aan denk. De dynamiek van een Glider is opvallend aanwezig, al zal de Garrard daar ook debet aan zijn ten opzichte van de Perspective waar de Ace in zat. Vervelend is dat de Glider L2 meer eisen stelt aan de zwarte schijven en de opname kwaliteit. Een wat mindere plaat klinkt ook echt minder. Zo vallen oude popopnames regelrecht door de mand. Harder dan met een Ace of een Goldring het geval is. In de loop van de tijd wint de Glider L2 steeds meer aan kwaliteit. Dat is niet hetzelfde als gewenning. Gewenning is leren leven met tekortkomingen. De Glider knapt tijdens het spelen op omdat hij steeds meer gaat prijsgeven van de groef en niet omdat de klank verandert. Het wordt fijner en genuanceerder. Meer en meer verbaas ik mij over de kwaliteit die vooral te vinden is in het middengebied en het strakke goed ontwikkelde laag. De stap Ace naar Glider L2 is een echte stap en geen reclame. Waarmee ik de Ace geen trap na geef. Hij kost immers een stuk minder. De kwaliteit van de Ace staat buiten kijf. De Glider is een superlatief, meer geschikt voor een hoger segment in loopwerk en arm.
