Aangezien het paar HPS-906 rechtstreeks van de dealer afkomstig is en ze daar al geruime tijd, tot volle tevredenheid van hem zelf en de klanten, hadden gespeeld, was het “zogenaamde inspelen” niet meer van toepassing op dit paar. Meestal begin ik gemakshalve eerst met digitaal, op die manier kan ik nummers die ik niet wil horen gewoon skippen. Na enige cd’s valt het mij op dat de Hyperions de muziek met het grootste gemak weten weer te geven. Ik kan dit het best omschrijven als een soort gewichtloosheid in het geluid. Alles gaat zo eenvoudig en er is geen spoortje van stress of benauwdheid. Mogelijk is het onder invloed van de nieuw gebruikte techniek waarmee inderdaad geclaimd wordt dat de ongewenste vibraties en kleuringen uitgesloten worden. Genoemd gemak treedt in het bijzonder vanaf het middengebied op. Het laag gaat niet bijster diep wat ook niet van een monitor verwacht mag worden. Maar onderin is toch voldoende drive en autoriteit aanwezig zodat de aanschaf van een aparte subwoofer, in ieder geval in mijn luisterruimte, niet direct noodzakelijk is. De opname “Café Blue” van Patricia Barber, een cd die ik vaak gebruik voor recensies, bevat een overdreven hoeveelheid laag wat in veel systemen een bron van ellende is om weer te geven. De HPS-906 laat een evenwichtige hoeveelheid laag horen die nergens boemerig of bonkig is. Er wordt wel wat aan detail ingeleverd. Het belangrijkste is dat de combinatie zorg draagt voor een strakke laagweergave. Uiteraard draagt 2 x 200 Watt van de Marsh eindversterker er ook aan bij dat de Hyperions geen kant op kunnen en laat horen waartoe de luidsprekers in staat zijn.

Qua focussering zit het goed. Zowel bij The Weavers als bij Harry Bellafonte “Live in The Carnergie Hall” op analoog klinken scherp gestoken stemmen. Makkelijke muziek bij een laag volume, maar stemmen die nogal eens in de stress schieten en scherp en hard worden zodra de knop wat meer naar rechts gaat. Doordat de stress volledig ontbreekt bij de HPS-906 merk je het niet op. Dit systeem concurreert hiermee op hoog niveau met veel duurdere speakers. Naarmate ik meer LP’s wissel op de draaitafel begin ik ongemerkt steeds harder te draaien. Totdat ik een gesprek met een medeluisteraar aanga en die ander me vragend aankijkt omdat: “ie me niet hoort”. Nu zou je kunnen zeggen dat de ander doof is, maar nee, de muziek heeft een volume bereikt waarbij stemverheffing noodzaak is.
Niet alleen de geluidsdruk neemt toe maar ook het gevoel van “being there”. Luider spelen betekent leven in de brouwerij, terwijl ik het volume niet eens zo ver open heb gedraaid. Wanneer ik de knop een zwaai naar de andere kant geef en er slechts op de achtergrond muziek speelt weten de luidsprekers toch nog een mooi en stabiel beeld neer te zetten. Dit in tegenstelling tot luistersessies met andere luidsprekers waarbij alles als een pudding die niet lang genoeg de tijd heeft gehad om te stijven instortte. Draai ik “Amused to Death” van Roger Waters dan hoor ik waar de grenzen van de HPS-906 beginnen. De in Q-sound opgenomen CD laat via Hyperions een minder breed en diep gestoken beeld horen. De stem van de nieuwslezer komt dan net een fractie minder de kamer in, evenals de arrenslee. Dat valt op temeer omdat de rest van de klankmatige eigenschappen zo fantastisch is.

Laura Anderson kan mij altijd bekoren en ik bewonder haar stem die in het niets voor mij hangt met achter haar een dreigend langzaam aanzwellend laag. Betoverend en meeslepend. Roger Waters ben ik al lang vergeten. Wat kan CD toch mooi klinken. Dynamisch en energiek klinkend op analoog in “Warm Breeze” van Count Basie. De HPS-906 geeft geen krimp als Basie’s big band de vrije hand krijgt. Drums vol en strak, zelfs de vaak zo moeilijke blaasinstrumenten worden melancholiek weergegeven. Aan detail tussen al dat geweld ontbreekt het ook niet, het pianospel is goed te volgen en loopt vloeiend tussen de andere instrumenten door. Terwijl het buiten koud en guur is doet de HPS-906 je dat vergeten met de Families Gilberto/Getz op de draaitafel. De gordijnen dicht en de kachel aan, ik waan mij in het Zuid-Amerikaanse en de warme soepele klanken vloeien de kamer in. Astrud links, Jaoa rechts en in het midden de zwoele klanken van sax. Detail kennen de luidsprekers ook, luchtige percussie en tikkende kleppen maken dit tot een waar luistergenot. De achtergrond diep en zwart, wat willen we nog meer …

Conclusie

Ik heb genoten van de Hyperion HPS-906, het één na duurste model uit de reeks. Het topmodel, de HPS-938 is voorzien van twee 8 inch woofers en zal dus het laag een forse extra duw in de rug geven. Ik heb de laagweergave in ieder geval niet gemist, die gaat redelijk diep en blijft fijn strak. Het midden en hoog is transparant, vloeiend en homogeen zonder enige vorm van stress of agressie. De set kan de concurrentie met veel duurdere systemen dan ook moeiteloos aan. De luidsprekers zijn makkelijk aan te sturen en het gros van de versterkers zal er geen moeite mee hebben.

Nog even over de prijs; om deze set in uw bezit te krijgen moet u 2995 euro aan de dealer overhandigen. Dat lijkt misschien veel, maar is het gezien de prestaties beslist niet. Ik weet in ieder geval dat u met de HPS-906 heel veel luistergenot in huis haalt en raad u dan ook aan deze luidsprekers beslist mee te nemen in uw overweging voor de aanschaf van een set nieuwe luidsprekers.

Prijs:
Hyperion HPS906:  2995 euro per paar

Importeur:
Multitrade Belgium
Internet: www.multitradebelgium.com
E-mail: info@multitradebelgium.com
Tel: 0032 3 3150737 of  0032 4 74525355