Eindelijk mag er muziek aan en dat blijkt geen straf te zijn. Al bij de eerste CD blijkt hoe ver Focal is met het ontwikkelen van tweeters, de weergave is zijdezacht met een ongekende hoeveelheid detail. Was bij de vorige logees, de B&W705N monitors, het midden hoog al het sterke punt, deze Profile 918’s gaan daarin nog een stap verder, niet helemaal onlogisch gezien het prijsverschil maar toch! De eerste avond geniet ik slechts van de weergave zonder aantekenblok en schrijfgerei in de buurt. Wanneer na een uurtje mijn vrouw ook op de bank plaatsneemt en ik op haar verzoek “Angel” van Sarah McLaghlan aanzet, gebeurt er iets wat niet snel voorkomt. Met ingehouden adem beluisteren we samen het nummer dat we al vele malen hebben gehoord op diverse speakers. Als ik, wanneer de laatste klanken uitgestorven zijn, naast me kijk zie ik dat de tranen over haar gezicht lopen. De speakers zijn als geen ander in staat de emotie in de muziek over te brengen naar de luisteraar. Die avond gaan we veel te laat naar bed na een hele stapel CD’s beluisterd te hebben.

Pas na twee weken puur genieten van muziek kan ik mezelf er toe zetten aantekeningen te maken bij het draaien van diverse CD’s en LP’s. De eerste LP die op het plateau van de Clearaudio draaitafel belandt, is de MTV Unplugged sessie van Nirvana op 180 gram vinyl. De kwaliteit van de opname is grandioos, waar de uitstekende persing nog wat extra’s aan toe voegt. Het vierde nummer van kant één, een cover van David Bowie’s “The man who sold the world”, begint met een gesproken inleiding van Kurt Cobain. Het lijkt alsof hij recht voor me in de luisterruimte staat, plotseling worden er klappen op het drumstel gegeven en een gitaar aangeslagen. De dynamiek sprong en de echtheid hiervan doen me bijna van de bank rollen. Wanneer het nummer verder gaat is de ruimte perfect te horen de kreten en het applaus van het aanwezige publiek klinken bijna alsof er in surround geluisterd wordt. Op de LP “Tarot Suite” van Mike Batt staat het nummer “Plainsong”. In dit nummer wordt gebruik gemaakt van een grote trom, niet te verwarren met de basdrum van een drumstel, waarop plotseling klappen gegeven worden. Wederom is er alle snelheid en dynamiek die nodig is om dit geloofwaardig weer te geven. Van een heel andere orde is het fragiele en zoete nummer “Marlena on the wall” van Suzanne Vega. Haar stem klinkt breekbaar en ijl, volkomen los van de achtergrond, midden in het geluidsbeeld. De bekkens van het drumstel achter haar lijken los in de ruimte te hangen en klinken vele malen langer door dan ik gewend ben. Ook is daar weer perfecte overdracht van de emotie in het nummer. Een gouwe ouwe die aantreedt is het onvermijdelijke “Brothers in Arms” van de Dire Straits. Wederom een beeld dat breed en diep is, percussie wordt losjes geplaatst en is uitstekend van elkaar te onderscheiden.

Om te beoordelen of de speakers ook raad weten met ruigere muziek pak ik het Queen album “The Game” erbij. Het nummer “Another one bites the dust” zit vol elektronisch geweld in de mix en dat wordt boven verwachting ontrafeld. Ook is er een superstrak loopje op de basgitaar te horen, het geheel gaat niet superdiep, maar dat is mede te wijten aan mijn ietwat harde luisterruimte. Tijdens de VAD show afgelopen oktober heb ik in de kamer van Focal de speakers ook kunnen beluisteren. Die ruimte was duidelijk meer gestoffeerd en het laag van de speakers was daar dieper en meer aanwezig zonder te verzanden in boembas. Terug naar de ervaringen in de eigen ruimte met een LP van America. Het (de ouderen onder u bekende) nummer ‘A horse with no name” wordt met verve weergegeven. De mandoline die normaal gesproken enigszins gemaskeerd is klinkt nu volkomen helder ten opzichte van de overige instrumenten. Diverse percussie instrumenten hebben ieder hun eigen plek in het stereobeeld. Het geheel klinkt transparant, open en toch volkomen homogeen. De fraaie samenzang klinkt vloeiend terwijl de stemmen individueel volgbaar zijn. Dan is het de beurt aan Pink Floyd om kunsten te vertonen. Het album “The Wall” is werkelijk volgepakt met geluidseffecten, dynamieksprongen en gitaargeweld. Met de Focal 918’s is het gewoon een feest om te luisteren. Vanaf de derde track van kant één gaat het werkelijk compleet los. Helikopters scheren door de kamer en overal zijn geluiden te horen, surround? Laat me niet lachen, dit is gewoon een perfecte jaren ‘70 opname. Ergens in de ruimte klinkt opeens een huilende baby, onze slapende hond schiet wakker en staat met een schuin koppie voor één van de speakers te zoeken waar de baby is. Het kinderkoor in de track “Another brick in the wall” heb ik nog nooit zo groot in de kamer gehad, zonder dat het overigens onrealistisch wordt. Alle stemmetjes zijn individueel te volgen terwijl het toch een geheel blijft. De bijtende tekst wordt volmaakt overgebracht. Om wat tot rust te komen draai ik ter afsluiting van de avond nog “Don’t cry for me Argentina”, in de uitvoering van Sinead O’Conner. Het correct weergeven van de stem van Sinead is een pittige opgave voor veel luidsprekers, vaak wordt het geheel scherp met aangezette S en T klanken. Zoniet met de 918’s, de stem houdt zijn uitgesproken karakter zonder een spoortje scherpte. De plaatsing op deze uitstekende opname is formidabel, het grote orkest staat als een huis en alle instrumenten zijn individueel aan te wijzen.

Conclusie

Tussen de regels doorlezend zal het u waarschijnlijk al duidelijk geworden zijn dat ik bijzonder onder de indruk ben geraakt van deze speakers. De vormgeving is in mijn ogen buitengewoon geslaagd en maakt de speakers visueel kleiner dan dat ze in werkelijkheid zijn. De geluidskwaliteit is mogelijk nog overtuigender, dit is met een straatlengte verschil de mooiste speaker die ik in huis gehad heb. Slechts de nog duurdere Penn Audio monitor die hier ooit stond kan zich met deze Focal’s meten. De tweeter is transparant, vloeiend en zonder enige vorm van scherpte. De perfecte aansluiting met het middengebied zorgt er voor dat stemweergave van een ongekende schoonheid is. Probleemloos wordt de in de muziek aanwezige emotie aan de luisteraar doorgegeven. Is dat eigenlijk niet het enige wat telt? Afhankelijk van de ruimte waarin de speaker geplaatst is varieert de laagweergave van slank tot wat forser, zonder uit de pas te lopen met de rest van het spectrum. Mijzelf realiserend dat 1299 euro per stuk best een boel geld is, durf ik toch zonder enig voorbehoud de speaker aan te bevelen. Focal-JMlab heeft de lat weer hoger weten te leggen ten opzichte van concurrenten en is een, al is het maar vrijblijvende, luistersessie meer dan waard. Met lede ogen zag ik de speakers aan het einde van de recensieperiode mijn woning verlaten. Zodra het saldo op mijn spaarrekening voldoende gegroeid is plaats ik mijn bestelling bij een dealer voor een set.

Importeur:
Heijmans Sound & Vision
Wetering 7
1261 ND Blaricum
Tel: 035-5247075
Fax: 035-5247319
E-mail: kantoor@heijmanssoundenvision.nl
Web: www.jmlab.nl