Bij het plaatsen van de eerste cd in de speler komt gelijk een puntje van kritiek aan de orde. De lade opent op een manier die niet past bij een apparaat van 6750 euro. Het plastic klepje rammelt alsof we te maken hebben met het eerste de beste budget apparaat. Aan de uiteindelijke prestaties zal dit natuurlijk helemaal niets af doen maar het is toch een kleine domper op het verder hoogstaande afwerkingniveau. Gelijk maar even doorzeuren over de meegeleverde afstandbediening die ook niet de hoge mate van degelijkheid en uitstraling van het apparaat kent. Beide puntjes vergeet je snel, zodra de eerste klanken uit de PMC DB1+ speakers vloeien ben ik overstag. De fraai door Sony geremasterde SBM versie van Sting’s grootste hits klinkt als nooit te voren in mijn huiskamer.
De track “Englishman in New York” is ongekend transparant en open, de vele kleine percussie instrumentjes zijn extreem makkelijk te volgen. Overdreven gesteld is de stem van Sting veranderd van een plat vlak naar een 3D afbeelding en lijkt hij als mens van vlees en bloed in de huiskamer te staan. Zelfs zonder subwoofer weet de kW250S de woofers van de mini monitors tot prestaties te dwingen die ik niet voor mogelijk hield. Ook lijken de PMC speakers voorzien te zijn van nieuwe (lees betere) tweeters. Meest opvallend is echter de kracht en het gemak waarmee de muziek weergegeven wordt. Blijkbaar snijdt de opvatting van Anthony Michaelson dat je nooit genoeg vermogen ter beschikking kunt hebben hout. Slechts met veel vermogen wordt het volgens hem mogelijk realistische dynamiek te realiseren die gelijk is aan een live uitvoering. Om de ruimtelijkheid en klank van akoestische instrumenten te beoordelen kies ik voor de cd van de “Buena Vista Social Club”. Dit overbekende project van Ry Cooder blijft ongeëvenaard qua muzikaliteit. De openingstrack “ChanChan” klinkt fenomenaal. De breedte en diepteplaatsing zijn groots, het beeld is veel breder dan ik gewend ben en ook staan de achtergrondzangers echt op de achtergrond. Opvallend hierbij is dat ondanks het veel grotere beeld de samenhang van het geluidsbeeld niet verloren gaat maar volledig intact blijft. Het hoog is schoon en transparant, instrumenten hebben veel kleur en body. Een goed teken voor de weergave is het feit dat de muziek langzamer lijkt te gaan. Bij de live opnames blijvend pak ik “Live in Paris” van Diana Krall uit de kast. Mijn favoriete track is: “A case of you”. Het is niet langer een projectie van het concert maar Diana lijkt nu fysiek in de huiskamer aanwezig. Wanneer ik de ogen sluit en mijn arm strek kan ik bij wijze van spreken de vleugel die ze bespeelt aanraken. Van een heel andere orde is de cd “Want Two” van singer/songwriter Rufus Wainright. De openingstrack “Agnus Dei” begint met het bespelen van een viool op een manier die niet gebruikelijk is voor het instrument. Het ietwat krassende en krakende geluid gaat werkelijk door merg en been en mijn nekharen schieten overeind. Het gedragen stuk, wat bij vlagen doet denken aan klassieke muziek of zelfs een psalm, is doordrenkt met emotie. De kW250S weet dit grandioos over te brengen op de luisteraar. De spanning in de luisterruimte is werkelijk te snijden. Het gepresenteerde beeld is transparant en het laag gaat superdiep terwijl ik toch zeker weet dat er geen subwoofer meespeelt met de PMC DB1+ speakers. Om te beluisteren of het beest ook overweg kan met wat subtieler werk kies ik de verzamelaar “Songbird” van Eva Cassidy . Om het even welke track ik kies, de kW250S weet er uitstekend mee om te gaan. Eva’s stem kent heel veel kleine nuances en een heel eigen timbre. Ooit hoorde ik dit album op een echte topset, de totaalprijs liep in de tonnen, tijdens de high-end show in Munchen. De kW250S haalt dit niveau uiteraard niet maar weet er wel een stuk dichter naar toe te kruipen dan mijn eigen set.
Een ander lastig album is George Michael’s “Songs from the last Century”. Op een mindere set zijn de subtiele bekkens en andere kleine instrumenten niet of nauwelijks te volgen. De kW250S weet ze moeiteloos naar voren te halen en een juiste plek in het geheel te geven. Op één van de tracks wordt een harp bespeeld en de snaren zijn uitstekend individueel aanwezig. Je hoort de vingers realistisch over de snaren glijden en het geluid heeft de juiste metaligheid dat bij dit specifieke instrument hoort. Het debuutalbum “Jagged Little Pill” van zangeres Alanis Morrisette heb ik nooit helemaal kunnen waarderen. De teksten zijn erg goed maar de muziek en de opname zijn niet helemaal mijn cup of tea. De “Acoustic” heruitgave is voor mij een stuk beter te pruimen. De opnamekwaliteit is prima en de teksten blijven overeind in de “uitgeklede” versie. De tweede track ‘You Oughta know” laat met de kW250S een partij laag uit de PMC DB1+ monitors komen die ongekend is. Naast het feit dat het diep doorloopt is het ook nog eens uitstekende doortekend en gecontroleerd. Hier legt het 2x250watt monster de speakers echt zijn wil op. Van klein naar groot is slechts een cd van elkaar verwijderd. Tot slot beluister ik de fraaie “Missa Criolla” met Jose Carreras. Deze heel fraaie opname is een feest om naar te luisteren met de Musical Fidelity machine als bron. Ik waan me in de kerk waar de opnames plaatsvonden en wanneer het koor inzet en aanzwelt naar de climax blijkt de dynamische kwaliteit gigantisch te zijn. Het koor wordt groots achter in het geluidsbeeld geplaatst en elke individuele stem blijft te volgen zonder in een brei te verzanden. In mijn aantekeningen lees ik het woord: “Super” met drie uitroeptekens.
Uiteraard komt ook het tuner gedeelte nog even aan bod, een waardevolle feature op het zeer complete en competente apparaat. Ik weet niet hoe vaak u zelf naar de radio luistert maar in mijn thuissituatie is de tuner de meest gebruikte bron. Weliswaar niet om aandachtig naar muziek te luisteren maar meer als een muzikaal behang. Dit heeft deels ook te maken met de kwaliteit van het tunergedeelte van mijn Marantz SR4300 receiver. Als er een keer een boeiend programma of leuke muziek te horen is en het volume van achtergrond naar voorgrondniveau verandert, valt de kwaliteit behoorlijk door de mand. In theorie zou de kwaliteit van DAB die van FM moeten overstijgen maar dit is mede afhankelijk van de rest van het apparaat. Zo moet de voeding goed genoeg zijn om over de omzetting van digitaal naar analoog nog maar te zwijgen. In het geval van de kW250S is dit, zoals u zult begrijpen, geen issue. Luisterend naar “normale” FM uitzendingen is de kwaliteit al een stuk beter dan dat ik gewend ben van de Marantz SR4300. Het klinkt dynamischer, minder geknepen en spraak is duidelijker. Met DAB en een zender die in goede kwaliteit uitzendt wordt, in tegenstelling tot wat beweerd wordt in de uitingen over DAB, nog niet het niveau van cd-weergave gehaald. Wel is het zo dat wanneer gebruik wordt gemaakt van de meegeleverde antenne de kwaliteit duidelijk beter is dan FM. Er is meer rust en ruis is afwezig, ook klinkt het dynamischer en ruimtelijker. Ook biedt DAB de mogelijkheid meer informatie in de vorm van tekst mee te zenden die dan via de display zichtbaar gemaakt worden. Voor meer technische informatie en achtergronden is overigens elders op de site een artikel over DAB te vinden. Wel is het duidelijk dat de in de kW250S ingebouwde tuner gezien mag worden als een volwaardige bron en zeker niet als ondergeschoven kindje.
