Beverly Craven bijt het spits af met “Mixed emotions”. Dat levert mij weinig mixed emotions op want de I57 ligt direct op stoom. Heldere weergave, tikje bescheiden in de bas, mooi stemmetje, rustig maar wel lekker puntig hoog en een los neergezet stereobeeld. Wat meer in detail tredend op het stereobeeld is dat netjes op hoogte geplaatst in de ruimte. Het komt tot net buiten de luidsprekers. Van heel veel diepte is geen sprake. Het is een beetje diffuus in de zin dat instrumenten en stem niet tot op coördinaten aan hun plaats hangen. Ongeveer zoals u dat met een live concert zult meemaken. U ziet de artiest met de ogen, met de oren zou u hem of haar “ergens daar” plaatsen. Het stereobeeld vormt een fraai schilderij, al zal de purist er misschien geen genoegen mee nemen. Dat de bas niet doordreunt is alleen maar te prijzen. Veel kleine luidsprekers doen dat zelf al en als de versterker daar nog eens aan gaat meewerken is het hek van de dam. Vindt u het te weinig, dan hebben we de ingebouwde toonregeling voorhanden. Dat de stem helder is terwijl de hoge tonen niet naar scherpte neigen laat zien dat over zowel het ontwerp als de klank is nagedacht. Het maakt muziek heerlijk levendig, speels, vlot.
Een stap verder gaat “Norwegian mood” van Kari Bremnes. Een HDCD die de indicator ogenblikkelijk doet oplichten. Stom dat HDCD een zachte dood lijkt te zijn gestorven. Volledig compatibel met cd is het medium beter in staat tot digitale weergave dan de beperking van 16-bit. Feit is dat deze opname heel aangenaam wordt neergezet. Heerlijk speels met verrassende instrumentale geluidjes die her en der hun weg vinden door de ruimte. Mooie stem van Kari in een veel verder opengegooid stereobeeld dan Craven kon bieden. Tegen een doodstille achtergrond. Ook daar heeft Carat kennelijk heel goed over nagedacht. Zonder enige vorm van netfiltering is er toch geen sprake van stress of onrust in het geluid. Lange tijd aangenaam luisteren is ruimschoots mogelijk. Lichte kritiek dit keer op de hoogweergave die wat te geprononceerd overkomt. Een euvel waar ook de Bremnes lp aan lijdt, zelfs op platenspelers met een prijs van 5x de Carat I57. Niettemin is het oppassen met te heldere luidsprekers voor de I57. Iets wat ik destijds ook terug kon vinden met de A57 versterker. Een familie trekje dat verder niet al te veel aandacht hoeft te krijgen. De Ruark Sabre III luidsprekers die ik gebruik zijn ongenadig transparant en levendig van zichzelf, daar hebben meer versterkers wel eens moeite mee. |
Er bestaat een cd serie die steeds een ander instrument romantisch belicht. Ik kies uit die reeks de “romantische cello” met werken van C.P.E. Bach, Vivaldi, Chopin en anderen. Niet al te zware klassieke muziek met vaak een vrolijke ondertoon. Mits een set in staat is die ondertoon ook weer te geven. Maakt u geen zorgen, de Carat I57 verricht daarmee uitstekend werk. Zonder HDCD lampje helaas. De weergave is met klassieke muziek lichtvoetig. Nergens overdreven, iets te licht in de lage regionen wat een cello weinig body geeft. Ik wees er al eerder op, een luidspreker met een wat donkerder weergave zal de oplossing zijn. In de heldere weergave komen lekker veel details naar voren zoals mijn geliefde klavecimbel. Dat is weer een voordeel. Strijkers zijn door de bank genomen fluweelzacht, intens als ze dat moeten zijn, nimmer scherp. De orkestweergave goed genoeg om een breed podium te herscheppen waar iedereen hoorbaar een plekje weet te vinden. Buitengewoon prettig dat de weergave op hoogte blijft en niet zoals in veel sets naar beneden trekt waardoor je altijd het idee houdt op het balkon te zitten in plaats van in de zaal. Tijdens de zwaardere passages laat de Carat I57 zien dat hij voldoende pit in huis heeft om de kamer op aangename wijze te vullen. Gedurende zachte passages blijft de aandacht bij de muziek en dwalen gedachten niet af.
Wat resteert, is de radio weergave. Ik ben daarin verwend, met twee tuners in huis en sinds kort een schoon signaal van een eigen antenne ben ik iemand die ontdekt heeft hoe aangenaam radio kan zijn. Een bron van informatie en een oneindige discotheek met vele soorten muziek. Radio 2 en Radio 4 worden door mij misschien wel het meest beluisterd, omdat Klara hier alleen via de kabel beschikbaar is. Mijn Carat T57 tuner en het ontvanggedeelte in de I57 zijn wat mij betreft elkaars gelijke. Het enige dat echt irriteert en waar Carat iets aan moet gaan doen is de “search” functie, die met één korte druk op de verkeerde toets alle door mijzelf ingestelde voorkeurzenders wist en vervangt door een reeks zenders die het apparaat in de ether vindt. Nu weet ik toevallig dat de onderhanden I57 de eerste is die van de band kwam en wie weet zien ze in Frans/Chinese samenwerking kans dat schoonheidsfoutje op te lossen voordat de aantallen gaan rollen. Verder niets dan lof. Goede ontvangst, schoon signaal, vrij van vervorming, ruis en birdies. Kortom een probleemloos multi apparaat met een uiterlijk dat ik per dag meer ga waarderen. Een kwestie van smaak uiteraard. Edoch, ik garandeer u dat mijn gevoel voor schoonheid mede gevoed wordt door de weergave. Zou die beneden peil zijn dan verliezen toetsen en voorpaneel heel snel de huidige glans.
