Aansluiten
Door het forse formaat van beide apparaten is het helaas niet mogelijk ze in het Alphason audiorack te plaatsen. Daarom moet de Clearaudio draaitafel tijdelijk het veld ruimen zodat de SA10 op de bovenste plank kan staan. Later zal de AI10 deze plek innemen en de SA10 daar weer bovenop. Er is gedurende de test periode gebruik gemaakt van de standaard meegeleverde netsnoeren die in een Inakustik verdeeldoos geprikt worden. Als interlink wordt een Siltech SQ88 G5 Classic ingezet in ongebalanceerde uitvoering. Luidsprekerkabels zijn van Inakustik, type LS1002 in zowel single-wire als bi-wire uitvoering afhankelijk van de gebruikte set-up. De SA10 fungeerde eerst als bron binnen de bestaande set bestaande uit vM MA240/PA535 versterkers, vM SA230 multispeler en Audiovector M3i Super speakers. Later werd de vM versterker set omgewisseld voor de AI10 versterker van Esoteric.
Luisteren
Aangezien beide apparaten splinternieuw zijn kon er niet direct met serieus luisteren begonnen worden. De SA10 ging met een cd in de lade op repeat gedurende een aantal dagen. De AI10 werd elders onder stroom gezet om bij te komen. Wanneer je een SACD speler van dit formaat, zowel fysiek als (waarschijnlijk) qua prestaties in je referentieset hebt staan is het moeilijk om niet stiekem vast te luisteren. Gedurende de inspeelperiode heb ik een aantal malen vast een voorproefje genomen. Na ongeveer een week continu spelen kon ik geen verandering in de weergave meer vaststellen. Wel was duidelijk dat de speler echt een aantal dagen spelen nodig heeft om optimaal te presteren. Eindelijk is dan het moment daar dat ik op de luisterplek kan plaatsnemen. Let wel, het gaat hier om de SA10 in de eigen set. Pas later, wanneer ik een goed beeld heb van de prestaties van de speler, wordt de AI10 versterker toegevoegd. Eerste schijfje dat in de lade verdwijnt, is een SACD van de Zeeuwse groep Blof. Het nummer “De mooiste verliezer” ken ik goed en heb ik op verschillende spelers kunnen beluisteren. Recent nog in mijn eigen ruimte met dezelfde set en de net iets lager geprijsde ( 3000 euro) Marantz SA11. Toen werd al duidelijk hoeveel beter het kan klinken ten opzichte van lager geprijsde spelers. Ik was in mijn recensie enthousiast over de fraaie laagweergave, wel de Esoteric SA10 gaat daarin nog een paar stappen verder. Het lijkt alsof naast de speler een hoogwaardige subwoofer aan de set is toegevoegd. Het beeld wat de SA10 voor de luisteraar opbouwt is grandioos. Het doet alle andere spelers die ik tot nu toe in de set heb gehad verbleken. Er wordt niet alleen een beeld opgebouwd in de breedte en diepte maar daarbinnen krijgt bijvoorbeeld zanger Paskal Jakobsen fysiek gestalte. Het verandert van plat in 3D. Onnodig te zeggen dat er ook in de hoogte een beeld wordt opgebouwd.
Dit smaakt naar meer, veel meer! Snel duik ik de kast met Cd’s in om Elton John’s “Peachtree Road” op te zoeken. Een lekker album waarop Elton bijna weer het niveau haalt van zijn eerste albums. “Weight of the world” is het openingsnummer en voor mij persoonlijk één van de mooiste van het hele album. In mijn aantekeningen lees ik het volgende: “Het opgebouwde beeld is niet groot maar GROOTS!”. Elton staat wederom fysiek in de ruimte, volledig 3D en los van de rest. Echter op een dusdanige manier dat alles heel natuurlijk klinkt. De muziek en de zang blijven één geheel vormen. Na bijgekomen te zijn van de schok begin ik me te realiseren dat ik door het toevoegen van de SA10 in mijn set de stap gemaakt is van hi-fi naar echte high-end weergave. De beleving laat zich moeilijk in woorden vatten, het gaat niet meer sec om transparant hoog met veel details of diepdoorlopend en strak laag. Het wordt meer een gevoelskwestie. Na enig nadenken lijkt het woord “organisch” de beleving het beste te omschrijven. Dat de speler extreem veel kwaliteit in zich heeft is me na slechts twee SACD’s al duidelijk, ligt de weergave van normale CD’s op eenzelfde hoog niveau? Wel ik kan u uit de droom halen, het antwoord is een volmondig JA. Luisterend naar het album “Surfacing” van Sarah McLaghlan hoor ik geluidjes die ik thuis nog niet eerder mocht ervaren. Het nummer “Black and White” is up tempo en laat een drum kit horen die daadwerkelijk in de luisterruimte staat. De “pace and rhytm” beleving is erg goed en er wordt driftig meegetapt op de maat van de muziek. Details in het hoog raken nergens ondergesneeuwd door het diepdoorlopende en strakke laag en ook de stem van Sarah klinkt vol nuance recht vanuit het midden. Snel door naar een album met wat “drukkere” muziek. Ik kies: “Two Shots” van zanger Matt Dusk. het nummer “Theme from loaded gun”. De muziek vertoont gelijkenis met de soundtracks van diverse “James Bond” films. Groots, sfeervol en veel drama wat bewerkstelligd wordt door overvloedig gebruik te maken van blazers en pauken. Het geluid van de pauken wordt door de Audiovector speakers met zo’n kracht de kamer in geslingerd dat de glazen platen in de salontafel liggen te trillen. Het geheel swingt de pan uit maar ondanks al het geweld en de snelheid blijft de tekst die Matt zingt volledig verstaanbaar en uitstekend te volgen.
