M&T: Er zijn momenteel maar een aantal muzikanten in de wereld die echt "puur" zijn. Als je naar MTV kijkt...
Ben Harper: Maar toch, het is aan het veranderen. Er is een beweging van Muziek-Schrijvers en Muzikanten, of het nu Norah Jones of Jack Johnson is, die erg zelfbewust zijn en die een andere richting durven in te slaan en daar aan vast durven te houden. Dat is pas opwindend, want in principe tot een paar jaar geleden was het Jeff Buckley en ik tegenover al het andere wat op dat moment populair was. Maar, gelukkig is dat aan het veranderen en groeit het zelfbewustzijn onder de muzikanten.

M&T: Heb je Jeff Buckley gekend?
Ben Harper: Ja, ik kende Jeff.

M&T: Heb je ook met hem gespeeld?
Ben Harper: Ja, backstage. In de zomer van ’96 zijn we langs dezelfde festivals gereisd. We hadden echt de kans om met elkaar op te trekken en muziek te spelen.

M&T: Dat is het mooie van het spelen op festivals, je ontmoet veel andere muzikanten. Naar welke muziek luister jij op dit moment veel?
Ben Harper: Ik luister naar ‘Yankee Hotel Foxtrot’ van Wilco. Ik hou erg veel van ‘Urban Hymns’ van de Verve en ben op een diepgaande wijze verbonden met dit album. Het nieuwe solo album van Richard Ashcroft ‘Human Conditions’ vind ik ook erg goed. En... ik heb Norah Jones, Diane Krall... Wat heb ik nog meer aan nieuwe muziek, ik luister ook erg vaak oudere muziek. Oh ja, ik luister ook naar Jack Johnson en Joseph Arthur.

M&T: Dus toch heb je nog veel tijd om naar muziek te luisteren?
Ben Harper: Ja, wanneer je op tournee bent leef je erg geïsoleerd en heb je veel tijd voor jezelf. Het is een strak schema als je tourt, maar als het werk gedaan is blijf ik alleen over. Ik maak muziek, luister naar muziek en denk na over muziek... haha... yeah.

M&T: Hoe blijf je eerlijk en puur bij het maken van je muziek?
Ben Harper: Ik weet geen andere manier. Bij mij komt muziek uit een deel van mij dat alleen maar eerlijkheid kent. Want, als mens zijn we oneerlijke wezens. We zijn eigenlijk het meest oneerlijke wezen dat er bestaat. Dat uit zich ook in het feit dat we al voor duizenden jaren oorlog nodig hebben. Ik weet dat dit een compleet andere discussie is en dat ik erg afdwaal. Het is zo dat de een streeft naar eerlijkheid en de ander niet.
Desalniettemin heb ik, als mens, tekortkomingen waar we aan vast zitten en mee vervloekt zijn. Dat neemt niet weg dat we als mens ook eigenschappen hebben waar we mee gezegend zijn, die we elk op eigen wijze kunnen invullen en dat ons tot individu maakt. Voor mij is dat muziek. En God weet het, dat ik streef als mens om zo eerlijk en betrouwbaar mogelijk te zijn, soms faal ik daar in en laat mezelf in de steek, mijn vrienden of familie. Hopelijk niet al te vaak, maar ik weet dat ik dat soms doe. Als het op de muziek aankomt is het eerlijk. Het komt uit het meest pure deel van mij. Wat ik zing  lijkt soms zelfs niet eens van mij afkomstig, ondanks dat ik het toch zelf ben. Het komt uit puurste deel van mijn bestaan als mens. En weet je?... en ik geef mezelf hierbij geen excuus om oneerlijk of gemeen te zijn... dat is het niet... maar de muziek komt van de plaats... dat is het enige wat ik weet... als het niet zo is dan zing ik het niet. Weet je wat ik bedoel? Of het nu ‘Roses From My Friends’, ‘Walk Away’ of ‘How Many Miles’ is, er is geen onechtheid, ik ken het niet en snap het zelfs ook niet.

M&T: Je hebt eerder ook gezegd dat je werkelijke in vrede gelooft?
Ben Harper: Absonically! Dat is de basis van mijn filosofie.

M&T: Maar veel mensen zullen zeggen, hoe kun je nu in vrede geloven als je naar de situatie in de wereld kijkt? Hoe kun je anderen overtuigen in vrede te geloven?
Ben Harper: Als het enige wat je ziet oorlog is, dan wordt je vanzelf gewelddadig.

M&T: Je hebt eerder ook gezegd dat je nooit haat voelt?
Ben Harper: Dat doe ik absoluut wel, natuurlijk. Ok, wat haat ik?Ik haat het dat er haat is. Hahaha...Word.