Eigenlijk waren wij gewoon geschokt toen wij de eerste bevindingen van de Samsung Blu-Ray BD-P1000 speler lazen. De eerste testresultaten bleken op het gebied van geluidskwaliteit zeker een toegevoegde waarde te bieden, echter meerdere bronnen vermeldden een beeldkwaliteit die niet echt veel beter was dan de standaard DVD beeldkwaliteit die men al gewend was. Inmiddels hadden we de mogelijkheid al om transportstreams (.TS) weer te geven via de PC en de beeldkwaliteit van die streams waren uitdrukkelijk van een schitterende kwaliteit op een HDTV weergever.
Samsung moest helaas zelf met de billen bloot, de BD-P1000 bleek een chip te hebben waar Samsung de ruisonderdrukking op maximaal had gezet en deze was helaas niet door de consument zelf aan te passen. Het resultaat is dat niet alleen ruis werd onderdrukt, maar ook dat detaillering en scherpte aanzienlijk negatief werden beïnvloed. Samsung heeft inmiddels een firmware update aangekondigd, waarin deze ruisonderdrukking wordt aangepast, maar men heeft niet bekendgemaakt of deze volledig wordt uitgezet.
Naast de Samsung werd gelukkig enkele maanden geleden en recentelijk in Nederland de Panasonic Blu-Ray speler gepresenteerd aan het grote publiek. Wanneer de simpele gebruiksergernissen, waaronder de lange laadtijd en een merkwaardig ontwerp van de speler zelf, opzij worden gezet, dan is de beeld- en geluidskwaliteit van deze speler vooral met video-materiaal exact wat je van een high definition medium zou verwachten. Het beeld is plastisch en zeer gedetailleerd, waardoor er meer realisme in het beeld aanwezig is dan we ooit daarvoor voor mogelijk konden houden.
HD-DVD
Bij de introductie van HD-DVD had Toshiba het ogenschijnlijk beter voor elkaar dan het Blu-Ray kamp. Ook hier zijn de ergernissen van de lange opstarttijd van de speler en de lange laadtijd van een disc aanwezig, maar wanneer je de HD-DVD speler van binnen bekijkt, dan is het makkelijk te constateren dat we hier te maken hebben met een uitgeklede computer. De genoemde traagheid is dan niet vreemd te noemen, maar blijft irritant. Wanneer we dan alleen kijken naar de beeld- en geluidskwaliteit van het medium, dan is op video-materiaal, gecombineerd met de nieuwe generatie surroundformaten op dit moment de troef van high definition duidelijk in handen van HD-DVD. Op het gebied van beeldkwaliteit vinden we ook dezelfde plasticiteit met veel detaillering en een enorm kleurenpallet terug in het beeld. Mede doordat de ‘Pat Metheny’ titel uit is gegeven op zowel Blu-Ray als HD-DVD is een vergelijking te maken. 
De DTS-HD track die op de ‘Pat Metheny’ release staat, liet overduidelijk zijn superieure karakter horen. Niet zozeer de algehele detaillering, maar de detaillering en dynamiek op microniveau geeft een additionele puurheid aan het geluidsbeeld die wij in surround nog niet hebben mogen meemaken. Wanneer we echter beide formaten vergelijken, zijn de verschillen meer toe te wijzen aan de verschillende spelers waarmee getest is, dan aan de onderlinge verschillen in de formaten.
Het voordeel op dit moment voor HD-DVD is de toevoeging van Dolby Digital Plus op bijna alle filmtitels die tot op heden zijn uitgebracht, in tegenstelling tot de Dolby of DTS track die we op Blu-Ray releases vinden. Gelukkig zijn er een aantal releases op Blu-Ray met een Linear PCM track, die echter qua geluidskwaliteit maar marginaal boven de Dolby en DTS tracks uitsteekt. Er is dus nog heel veel om naar uit te kijken en dat maakt de release van het high definition medium zeer interessant, maar bovenal weer eens puur genieten.
