Door een ongelukje was ooit wel een retip nodig bij Van den Hul. Samen met Jan Verlegh van Beter Beeld en Geluid is de Linn steeds verder ge-upgrade en wordt hij tegenwoordig gevoed vanuit een Lingo voeding. De vilten mat is vervangen door een Audioref mat, samengesteld uit siliconen materiaal en carbonvezel. Daar kom ik graag later nog eens op terug tijdens het luisteren. Een door Thomas zelf gebouwd netfilter maakt het geheel compleet.
De Acoustat 3 levert met gemak een geluidsniveau van 110 dB vanuit zijn eigen versterker, die vergeleken mag worden met een 100 Watt mono buizenbak. Om het akoestische geweld mechanisch te ontkoppelen van de luidspreker staat de versterker op een empirisch gekozen stellage. Van onder naar boven komen er eerst wasmachinedempers, dan een tegel van 30 kilo, spikes die een plank dragen en ebbenhouten voetjes onder de versterker.
Akoestiek
Het eventueel rammelen van de kap is tegengegaan door een kleinere tegel op elke versterker te leggen. Zoals ik eerder opmerkte is de Acoustat 3 een volledig elektrostatisch systeem zonder extra woofer, dat toch in staat is het -3 dB punt op 30 Hertz te leggen. De L-vormige luisterruimte van Thomas is de voormalige berging en garage van de woning. Op het smalste deel is de kamer 3,75 meter breed en 5,5 meter diep.
De achterwand, waar de speakers erg dichtbij kunnen staan, is geluiddempend gemaakt. De echte houten vloer en een flink kleed vormen verder de weinige akoestische aankleding die deze speakers behoeven. Op de twee verdiepingen boven de luisterruimteannex huiskamer wordt geleefd en televisie gekeken. Hier beneden vinden we slechts de platen-, cassette- en cd-collectie. Opmerkelijk is dat Thomas zijn installatie heeft staan in een kast onder de trap naar boven, met kabels door de muur naar de eindversterkers achter de Acoustats, zodat er sprake is van een totale akoestische ontkoppeling naar bronnen en voorversterker.
Thomas heeft zijn set samengesteld op jacht naar details. Dat behoeft enige uitleg, want 'details' kun je verkeerd opvatten. Thomas kwam in zijn Amsterdamse tijd heel veel in het Concertgebouw en behoorde daar tot de  'Vrienden'. Op zaterdagochtenden mocht hij graag de repetities bijwonen en zag de grote musici der aarde. Voor hem is een installatie 'echt', wanneer hij thuis de bijgeluiden kan terughoren die hij ook beluisterde in de diverse zalen. Zaken als het mechaniek van een vleugel, het aanzetten van een strijkstok, het krassen van een nagel op een gitaarkast. Dat zijn voor Thomas de details die '(bijna) echt'  onderscheiden van 'doorsnee-hifi'. Hij zat het liefste op de eerste of tweede rij van het balkon in de grote zaal van het Concertgebouw, en dat laat de set ook horen, door afstand te bewaren tot de luisterpositie. Mogelijk wordt dit mede veroorzaakt door het feit dat de speakers (op Masterbase) dicht tegen de achterwand staan.
Gevraagd naar de muzieksmaak van Thomas en Maroeska komt bij Maroeska een sterke voorkeur naar voren voor klassiek (Mozart, Beethoven), terwijl Thomas niet vies is van stevige rock en jazz. Grote favoriet is sinds 1968 Pink Floyd, waarover ik ook diverse boeken zie staan. Thomas heeft niet zozeer een echte voorkeur voor bepaalde muziek, wel wil hij muziekaltijd 'beleven', en dat moet de set kunnen leveren.
Nu kom ik terug op de mat op de LP12. Net als ik vindt Thomas de vilten mat van Linn traag en sloom klinken. Een euvel waar de Linn Sondek altijd last van heeft gehad. De Audioref mat levert wél de gewenste energie, zonder afbreuk te doen aan de detaillering die een LP12 kan bieden. Zonder die mat zou de Linn mogelijk het huis hebben moeten verlaten.
