Om een goed beeld te krijgen van de prestaties van de Bronte zusters is de set gekoppeld met Audio Note OFC koper als luidspreker kabel in een bi-wired opstelling aan een stel Audio Note AN-J 93dB gevoelige luidprekers. Voor de spanningsvoorziening wordt de aparte audio groep ingezet met een stel Omtec power conditioners. Als analoge verbinding tussen CD speler en versterker fungeert een paar Siltech Paris interconnects.
Het eerste wat opvalt is ruis. Ja, ruis. Met de volume knop op ‘0’ is er best wat ruis te horen. Maar wanneer het volume iets wordt opengedraaid, verdwijnt deze weer. Contact met Sonneteer leert dat dit normaal is voor het type versterker. Ook in de ruststand schakelt de versterker met een zeer hoge frequentie en een rest daarvan komt toch in het circuit. De hoge gevoeligheid van de luidsprekers maakt de ruis hoorbaar. Bij luisdprekers van 86 tot 89 dB is de ruis niet te horen. Dus een CD in de speler.
De set klinkt open, detailrijk en helder. Geen overdreven hoog of laag accentuering, eigenlijk heel neutraal. Bij stevige passages lijkt het geheel soms een beetje bloedeloos. Daar moet wat aan te doen zijn. Uit eerdere test hebben we al gemerkt dat sommige versterkers een hekel hebben aan netfilters. Daarom de Bronte versterker direct aan het net gekoppeld. En jawel, daar is de punch weer terug. Klasse T moet het dus direct van het net hebben. En zo zijn er vele uren voorbijgegaan met ‘digitaal’ luisterplezier. Ook langere luistersessies – boven de twee uur – veroorzaken geen vermoeidheid.
Omdat de CD speler zowel een SPDIF als een analoge uitgang heeft, hebben we speler ook opgenomen in de standaard set om eens te kijken wat de DAC in de speler waard is. De documentatie spreekt over een 24 bits converter bij 44,1 KHz in een door Sonneteer ontworpen circuit. Eerst de speler als deck gebruikt. Na de speler volgt een Audio Note DAC zonder uitgangsfilter. De versterking gebeurt door een Audio Note 300B SET en de weergave is in handen van een stel Avantgarde Duos.
De speler handhaaft zich prima in deze opstelling. Het enige wat misschien mist is het laagste laag. Daarvoor in de plaats is het midden strak en doortekend en het hoog bescheiden. Overschakelend naar de analoge uitgang wordt het geluidsbeeld wat platter en worden de details iets minder. Je gaat als het ware een paar meter achteruit de zaal in. Door puur zilveren interlinks te gebruiken kom je weer iets naar voren en komt er weer wat meer detail naar buiten.
