Het Combattimento Consort is al vaker aangehaald als ik over SA-CD spelers schreef. Tot nu toe was de CD layer op mijn set over het algemeen fraaier dan ik met een SA-CD speler bereikte. Weer keert die wereld om. De SA8400 geeft meer inzicht in de opstelling van het orkest. Het volgen van instrumenten gaat makkelijker omdat er meer separatie is. De toch al boeiende muziek trekt mij nog meer aan. Het gaat zo lekker soepel en losjes. Tegen het eind van de SA-CD/CD lopen de musici één voor één van het podium af. Dat is niet een moment van ongekende emotie, maar het laat wel goed horen waartoe de SA-CD technisch in staat is ten opzichte van CD. De term analoog is al zo vaak misbruikt. Ik wil mij daar ook niet bij aansluiten. De SA-CD weergave is in totaliteit een stap voorwaarts. Anders dan analoog. Zoals de CD anders is. Waar de CD blijft steken in zijn 16 bit beperking, springt SA-CD voorwaarts. Althans op de schitterende SA8400 van Marantz. Beluister de muziek maar eens. Op een bepaald deel roffelen de trommels en de pauken. Op SA-CD staat dat daadwerkelijk naar achteren geplaatst. Weg van de solisten op de voorgrond. Dat laat zich horen in toename van de ambiance wat op zich het gevolg is van het feit dat percussie verder van de microfoons afstaat dan bijvoorbeeld de violen. Wederom bewandel ik met een losse DAC de gulden middenweg.
Staat u mij toe nog twee voorbeelden aan te halen. Ik heb een demo SA-CD met daarop een vocaal ensemble dat luistert naar de naam “The Gents”. Dat het niet mijn muziek keuze is doet geen afbreuk aan de kwaliteit van de opname. De SA-CD is zoveel beter dan de CD dat ik haast de maker ervan verdenk de CD layer expres slechter te hebben gemaakt. Gelukkig maar dat ik met andere CD’s een controle kan inbouwen. Dynamiek, losheid, oplossend vermogen, detaillering, het zijn woorden die ik aanteken en oprecht meen. Zelfs in een stereo opstelling geeft de SA-CD al een veel grotere ruimtelijke voorstelling ten opzichte van de CD. Niet in de mate van vijf gescheiden kanalen, maar wel groter dan CD stereo. Dat maakt dat de plaatsing naar voren neigt en dicht bij de luisteraar kan komen. Hoe dan ook, ik geniet van zangkwaliteit waar ik normaal niet voor mijn bed uit kom. Drie duidelijke stappen komen ook naar voren bij Moya Brennan. Met stip op één, de SA-CD weergave. Goede tweede is de DAC en verdienstelijk derde met een medaille is de CD weergave kaal vanaf de SA8400. Op deze opname zie ik overigens geen kans om op welke manier dan ook hoogte informatie te krijgen. Het beeld is altijd tweedimensionaal. Breed en diep. Alsof ik luister door een denkbeeldige brievenbus. Aan de andere kant is Moya mooi door de doortekening, de sfeer, het staat zo fraai los in de ruimte geprojecteerd en je rilt van de haast tastbare en zichtbare mist flarden over het Ierse land. Moet en zal ik investeren in SA-CD? Een vraag die velen van u zullen stellen en waar ook ik geen antwoord op kan geven. Ik zeg JA tegen de hardware en heb twijfels over de software. Al bewijst onze eigen software shop dagelijks het tegendeel. Ik ga nog eens kritisch op zoek langs de beschikbare SA-CD’s en bepaal dan mijn koopgedrag.
Geen multi-channel
Ik ben in het bezit van een eenvoudige Marantz SR4300 receiver die ik gebruik in combinatie met de stereo set. De pre-out van de frontkanalen gaat rechtstreeks de stereoset in. Voor de center en de achterkanalen gebruik ik de interne versterkers met JMlab Cobalt “S” SR800 en CC800 speakers. De set staat er om DVD-Video te bekijken en incidenteel een multi-channel speler aan te sluiten. Tot op heden ben ik niet bereid de opstelling te veranderen naar vijf Elektra 926 systemen die volgens het boekje in de kamer moeten staan. Met als gevolg dat het beoordelen van SA-CD spelers merendeels in stereo gebeurde en in veel mindere mate in vijf kanalen. Dat geeft een aardig vergelijk tussen eerdere spelers en de SA8400. De kwaliteit en het stereobeeld met hoogte, diepte en breedte, wat een SA8400 bewezen heeft te kunnen bieden maakt de overtuiging nog meer ingeworteld dat vijf kanaal SA-CD heel mooi is maar niet mijn huiskamer zal bevolken. Niet in combinatie met de huidige set. Om de simpele reden dat ik wil leven in een huiskamer en niet in een studio. Ik ben blij dat Marantz het aan heeft gedurfd zich te concentreren op stereo SA-CD. En daarmee een niveau bereikt dat mij eindelijk overtuigd welke meerwaarde SA-CD heeft. Ook thuis. Liever twee kanalen optimaal uit een enkel apparaat dan vijf kanalen die de hoge eisen niet halen. En beter geen beeld informatie dan afbreuk doen aan het geluid omdat de muziek gecomprimeerd is. Voor DVD-Video spelers put ik uit het bestaande aanbod. Voor SA-CD zou ik voorlopig opteren voor deze SA8400. Wat ik zonder schroom en moeite “uit de bek krijg”.
