Bij het beluisteren van cd’s blijkt dat 914i’s weinig verhullen. Het album 19 van de zangeres Adele bevat een aantal juweeltjes, is daarmee zeer de moeite waard. Enige “maar” is dat de opname of mastering hier en daar behoorlijk te wensen overlaat. Vaak worden dit soort schoonheidsfoutjes door een goedkope speaker gemaskeerd, echter niet bij deze Mordaunt Short’s. De vervorming, vooral op de stem van Adele, wordt nietsontziend ten gehore gebracht. Gezien de verkoopaantallen van het album wordt er door de consument kennelijk niet al te zwaar aan getild. Helaas! Wanneer we met zijn allen in het geweer zouden komen tegen dit soort missers zijn de platenmaatschappijen wellicht bereid wat meer moeite te doen om een mooi product op de markt te brengen.
Niet ieders smaak, wel zeer verzorgd qua opname en geluidskwaliteit, is het laatste album van Rob de Nijs. Hierop vertolkt Rob bekende Franse chansons, vaak op meesterlijke wijze naar het Nederlands vertaald door onder andere Belinda Meuldijk en Jan Rot. Naast zijn vaste begeleidingsband “Pur Sang”, wordt hij muzikaal bijgestaan door Chris Hinze, Maarten Peters en jazz grootheid Frits Landesberg. Met speels gemak laten de 914i’s de muziek de luisterruimte instromen. De diverse stemmen zijn goed van elkaar te onderscheiden en zonder moeite laten de speakers horen dat zangeres Margriet Eshuijs op de achtergrond haar steentje bijdraagt. De teksten zijn uitstekend verstaanbaar, belangrijk omdat die een duidelijk toegevoegde waarde zijn ten opzichte van de originele uitvoeringen. Op grote fouten kan ik de speakers niet betrappen, wat afgezet tegen de verkoopprijs opnieuw een compliment is.
Naast het beluisteren van muziek zijn de speakers ingezet als frontweergevers in de surround set-up. Zeker in combinatie met het uitstekende geluid van Blu-ray discs, weergegeven via een Panasonic DMP-BD30 speler, een zware opgave. Natuurlijk evenaren de Mordaunt Short Avant’s niet het krachtige en volle geluid van mijn normaal gebruikte Audiovector speakers. In mijn ruimte van ruim veertig vierkante meter kunnen de speakers echt wel wat assistentie gebruiken. Toch komt er voldoende laag uit de speakers om in een kleinere ruimte niet direct naar een subwoofer te hoeven grijpen. Want hoewel niet het aller-diepste laag gegenereerd wordt, is het prima kijken en luisteren naar films.
Zo wordt de beklemmende sfeer van de gevechten die zich grotendeels in een ondergronds gangenstelsel afspelen, in de film Letters From Iwo Jima, prima neergezet. Wanneer de Japanse strijders inzien dat ze voor een verloren zaak strijden, rest hen niets anders dan Harakiri te plegen. Ze doen dit door zichzelf op te blazen met een handgranaat. De klappen die hiermee gepaard gaan hebben niet de diepe doffe dreun, wel veel dynamiek en impact, waardoor de trieste boodschap toch uitstekend overkomt. Ook de gevechten over en weer worden prima weergegeven. Daarnaast is de verstaanbaarheid van de dialogen goed te noemen. Dat is ook prima te horen in een film waarbij totaal niet op geluidseffecten gesteund wordt om de film te dragen. Das Leben Der Anderen laat zien hoe in voormalig Oost–Duitsland tweespalt gezaaid is. De speakers laten veel ambiance horen, zoals hol klinkende voetstappen in een gang. De weergave van de gebruikte klassieke muziek weet zelfs zo te boeien, dat ik de complete aftiteling van de film bekijk omdat ik de muziek niet wil onderbreken.