Het reeds ingespeelde recensiepaartje Square One`s werd vergezeld van een set Wilson Benesh standaards. Gezien deze weergevers een andere opstelling wensen dan de meeste super-mini`s werd er in eerste instantie vooral informeel geluisterd en veel geschoven. De eerste klankmatige indrukken (met muziek van de Leo Kottke LP `6 & 12 String Guitar`) waren positief; de presentatie was praktisch de tegenpool van de -helaas- vaak voorkomende opdringerigheid bij moderne weergevers. De mechanisch bijpassende standaards vielen qua uiterlijk design niet zo in de smaak maar de grote stelknoppen van de achterste spikes bleken zowel erg praktisch als van groot belang voor het verkrijgen van optimale prestaties. Die knoppen maken het namelijk mogelijk om tijdens het luisteren de vertikale afstraalhoek met een vlugge polsbeweging aan te passen. Daar ligt de werkelijke waarde van deze standaards want de Square One`s bleken aardig gevoelig te zijn voor een geoptialiseerde vertikale `tilt`.
Deze weergevers lijken overigens zelf aan te geven wat ze willen; optimaal is ook duidelijk optimaal. Bij de track Vaseline Machine Gun kwam Leo Kottke`s onnavolgbare bottleneck-spel opvallend impulsief en vloeiend over, waarbij de slide uithalen behoorlijk expressief naar voren kwamen, zonder enige hardheid of glazigheid (wat deze track bij bepaalde weergevers kan uitlokken). Het vliegensvlugge snarenspel was met groot gemak te volgen wat mede te danken was aan een uitstekende ritmische punctuering. De drive van deze muziek en met name de sonoriteit van de akoestische gitaar kwamen goed uit de klankmatige verf. Ook bij andere Leo Kottke tracks rolde de muziek met veel gemak uit de kleine Square`s, met een uitstekende articulatie en flow. Het zijn op zich niet de meest pittig klinkende weergevers maar daar staat een bewonderenswaardige soevereiniteit tegenover, gekoppeld aan een prettige souplesse. De Square One`s belichten de opname- en/of mastering-foutjes wat sterker dan de residentiële Studio 2SE`s die het de luisteraar gemakkelijker maken om bepaalde tekortkomingen van het bronmateriaal voor lief te nemen.
Van de KT Tunstall LP Eye To The Telescope werd de track Stoppin` The Love afgetast. De grote trommel die hier normaliter op rijke en plastische wijze naar voren komt, klonk wat benepen, zelfs amechtig. De Square One`s die op dat moment zo`n 40 centimeter van de achterwand stonden opgesteld -en met solo gitaar uitmuntend presteerden- hadden voor een steviger fundament duidelijk behoefte aan een meer intieme relatie met het metselwerk. Bij 25 centimeter kwam het laag niet alleen beter uit de muzikale verf maar ook meer tot leven.
Dat laatste was vooral het geval met de track Born At The Right Time van het Paul Simon album Rhythm Of The Saints. De trommels kwamen met overtuigende stompen en aardig wat lucht naar voren terwijl de dieptestaffeling een fraaie gelaagdheid en een duidelijke ruimtelijke indeling had. Paul Simon`s zang klonk helder en tegelijkertijd laid-back en bij de samenzang werd de harmoniëring prachtig uitgelicht. De enkele luide tomtom klap tegen het einde van deze track kwam dusdanig impulsief naar voren, dat het voor een schrikreactie zorgde.
