De Solostatic 100 is zoals gezegd een hybride systeem met een actieve, externe laag-unit die de (wissel-) filtertaak op zich neemt. Gezien de residentiële referentieversterker, een Exposure Super XXV, geen pre-out of power-in aansluitingen biedt werden twee oude versterkerbekenden van ondergetekende ingezet; een Linn Kairn voorversterker en een Moth 30 Series stereo eindversterker (respectievelijk ter beschikking gesteld door W&W Audio en Synfonique).
Fotografie: Erna Braat
De Kairn is een hoogwaardige LK-klassieker terwijl de Moth even robuust als compact is (hij meet slechts 5 bij 10 bij 32 centimeter). De Moth versterkers werden overigens ontworpen door de Britse audio-guru Stan Curtis. Samen vormen ze een compacte, no-nonsense versterkerset die perfect aansluit bij de minimalistische Solosound weergevers. Een complete lijst van alle toegepaste apparatuur is zoals altijd te vinden onder de conclusie.
Luisteren
Alhoewel het Solostatic 100 systeem min of meer wordt aangeboden als een `fit and forget` systeem, is het toch niet `plug & play`. Behalve het inregelen van de laagunit zal men serieus aandacht moeten besteden aan de opstelling van de twee ESL panelen. Zo bleken ze hier net te laag en teveel achterover gekanteld te staan (de MDF frame`s staan onder een hoek op de aluminium voetplaten). Na enkele uren van schuiven (toe-in), het bijstellen van de vertikale afstraalhoek en de hoogte (een stevig hardcover boek van zo`n 7 centimeter dik onder elke voetplaat) was de presentatie totaal getransformeerd. De 100`s zijn voor redelijk ervaren luidspreker-opstellers niet onduidelijk in wat ze `willen`; een halve dag van aandacht en geduld zou genoeg moeten zijn om goede tot zeer goede resultaten te krijgen. De Sara K. Stockfisch XRCD Hell Or High Water werd tevoorschijn gehaald om de titeltrack te beluisteren. Tijdens de intro kwamen de sonoriteit van de bas en de lucht rond de fluit goed uit de muzikale verf. Het hoge laag klonk zeer fraai, mede dankzij de minutieuze opstelling (en afstemming van de Velodyne). Minstens even belangrijk is het feit dat de overgang tussen de laagunit en de panelen voor het gehoor praktisch naadloos was. Sara K`s zang kwam zowel qua natuurlijkheid als `musical message` overtuigend naar voren.
