Na het uitpakken nemen de B&W speakers de plaats in van mijn normaal gebruikte Audiovector S3 Signature speakers. Ongeveer twee meter uit elkaar en op ruime afstand, minimaal zestig centimeter, van de zij- en achterwanden. Na enig schuiven blijkt heel licht indraaien het beste 3D beeld op te leveren en reikt het geluid tot ver buiten de speakers. Door het ontbreken van bi-wire aansluitingen wordt uitsluitend gebruik gemaakt van een vM MA240 geïntegreerde versterker. Inakustik LS1002 luidsprekerkabels zorgen voor de verbinding tussen beide. Bronnen zijn een vM SA230 SACD-speler en een Funk Vector draaitafel met Shelter 301 element. Interlinks zoals gebruikelijk Siltech SQ88G5 Classic MkII. De apparatuur staat opgesteld in een Quadraspire Q4L rack en afgezien van de draaitafel staat alle apparatuur op vM RA4 dempers. Er is voorzien in schone stroom middels een gescheiden groep met AHP klankmodule in de meterkast. Digitaal en analoog zijn gesplitst en alle netsnoeren zijn Supra Lorad exemplaren. Uiteraard zijn de XT8’s ook gebruikt als frontspeakers binnen de surround set-up, met als bron een Panasonic DMP30 Blu Ray speler en idem TH42PV45 plasmascherm.
Omdat de importeur de speakers al uitgebreid heeft ingespeeld kan direct met beoordelen begonnen worden. Gelukkig maar, op basis van het uiterlijk heeft de XT8 al punten bij mij gescoord en ik ben zeer benieuwd of geluidsweergave navenant goed is. Het zijn tenslotte luidsprekers, dus snel luisteren!
Luisteren
Prettig bij het beoordelen van speakers is voor mij het feit dat ook volop vinyl beluisterd kan worden. Jazz’ Best van het bekende label Verve is een verzamelaar met een aantal interessante nummers. Een klassieker is The Girl from Ipanema uitgevoerd door Astrud Gilberto, in deze uitvoering bijgestaan door saxofonist Stan Getz. De stem van Astrud vloeit als honing uit de speakers, een veelbelovende start. Het slagwerk, vooral bekkens, klinkt heel gedetailleerd en vol nuance. Ook wanneer Stan vrij prominent inzet met de saxofoon blijft het subtiele spel op de bekkens uitstekend te volgen. Van het zelfde album maar heel anders is Saint Louis Blues gespeeld door grootheden Duke Ellington en Johnny Hodges. Het geheel swingt als een trein en het onderscheid tussen de verschillende blaasinstrumenten is bijzonder duidelijk te horen.
Veel swing maar van een heel andere orde en tijdperk is Billie Jean van Michael Jackson. Opnieuw is er die opvallend goede detaillering in het midden en hoog te horen. Zoals bijvoorbeeld het vingerknippen dat levensecht klinkt en makkelijk te volgen is in de drukke mix. De laagweergave is mooi strak en doortekend en loopt gezien de inhoud van de kast best ver door. Binnen mijn luisterruimte is niet nodig de schuimrubber dempers in de poorten te plaatsen. Ik blijf nog even bij vinyl en leg het album The Dream Of The Blue Turtles van Sting op het plateau van mijn Funk Vector draaitafel. Ik kies het nummer Russians en wordt wederom getrakteerd op een midden en hoogweergave die op bijzonder hoog niveau ligt. Het nummer eindigt met het luiden van een kerkklok die tussen de andere instrumenten door moeiteloos te volgen is. Iets waar andere speakers vaak meer moeite mee hebben.
