Leuk is het om te ervaren dat de Dorian groeit naarmate de eerste speeluren verstrijken. Een mens begint al met aftakelen vanaf zijn geboorte, de Dorian moet eerst groeien tot zijn volwaardig kunnen. Klinkt het rode kleinood in de eerste speeluren nog hard, weinig drukvol in de lagere regionen en wat smal qua stage, groeit het vooral in de periode tussen 100 en 200 speeluren flink uit. Stemmen komen los, de muziek klinkt meer als laagjes die erg herkenbaar zijn maar samen als een goede Tiramisu versmelten tot een zintuigstrelend geheel.
De laatste 100 uur staan dan weer garant voor een verfijning in het midden, dat ook meer diepte krijgt. De hogere en allerhoogste frequenties komen in deze periode nog losser, waardoor een stuk meer breedte ontstaat, zonder in te moeten boeten aan de eerder genoemde homogeniteit. De bastonen worden ook in deze laatste periode voller en gedetailleerder. Het is alsof de Dorian een goede basisschool heeft doorlopen, vervolgens een Gymnasium en een universitaire opleiding heeft samengevoegd in een zeer korte periode, om daarna cum laude geslaagd ten tonele te verschijnen om een lang en succesvol leven te kunnen leiden en velen gelukkig te kunnen maken.
Charme
Anders verwoord, de eerste tijd hoor je potentie maar is het eventjes afzien geblazen en vooral geduld hebben is van belang. Gelukkig draai ik erg veel muziek en is het prettig om de groei van een dergelijk component op zo’n intieme manier te kunnen beleven. Uiteindelijk ligt de charme van de Lyra Dorian in de zeer snelle en natuurgetrouwe weergave. Deze snelheid wordt gecomplementeerd door de zeer hoge mate van transparantie, die in het begin nog als hardheid wordt ervaren.
Leg ik bijvoorbeeld het album Titles and Idols van Beth Hirsh op het draaiplateau van mijn platenspeler, een fijne opname met frisse dameszang, komen de expres harder geprononceerde ‘s’-klanken in de track Hindsight aan het begin van de inspeeltijd onprettig op me over. Te hard om natuurlijk te zijn. Terwijl hetzelfde nummer nu met verve uit mijn speakers klinkt, maar dan een stuk breder, met veel meer diepte en plaatsbaarheid, maar vooral glashelder en eerlijk. De bas op deze track is gedefinieerd, terwijl Beth voor me staat te zingen. De combinatie van de Dorian met de rest van mijn systeem werkt als een geslaagd huwelijk. De percussie en andere instrumentale onderdelen van het nummer zijn breed en diep, tegen een zwarte achtergrond. De echo’s in het refrein lopen ook langer door dan ik gewend was met mijn vorige element. Iets anders dat me opvalt is de diepte waarmee de Dorian de groeven van de zwarte schijven aftast. Veel minder dan voorheen zijn onnatuurlijke artefacten als kleine spettertjes of tikjes hoorbaar. Samen met het sprankelende geluid dus een groot voordeel van deze slanke aftaster.
Ook zo’n goudeerlijke opname is Patricia Barber’s A Fortnight in France, uitgebracht op Blue Note Records. Heerlijk, hoe deze live registratie door de Dorian wordt vertaald naar mijn oren. Open, helder en drukvol komt het nummer Pieces mijn luisterruimte in. Deze opname laat trouwens ook horen of de afstelling van het element goed is uitgevoerd, zo nauw luistert het. De hi-hats op het podium zijn echt tastbaar, de plaatsing van de bas en de drums rondom Patricia (die zelf wat verhoogd op het podium naar voren komt) en de elektrische gitaar weer wat meer naar rechtsachter gesitueerd. Zonder ook maar een keer schel of hard te klinken, maar wel even eerlijk als de werkelijkheid. Iedere echo loopt door tot ze een natuurlijke dood is gestorven. De combinatie die de Dorian maakt met mijn arm, draaitafel en voorversterker is weergaloos te noemen. Natuurlijk kan het nog mooier, maar dan zou ik de Goldenote B5 arm moeten vervangen voor bijvoorbeeld een SME en het element gaat dan een veelvoud kosten van de Dorian (denk daarbij maar eens aan een Jan Allaerts MC1 Boron). Door zo’n stap te gaan maken krijg je nog meer verdieping en verbreding in het geluidsbeeld, terwijl er nog meer rust optreedt in het totale geluidsbeeld. Maar dat is dan ook hetzelfde als een Audi RS8 vergelijken met een Bugatti Veyron.
