De reeds ingespeelde Marantz apparatuur (met correct gepoolde lichtnetkabels) en de Mordaunt-Shorts kregen eerst ruim de tijd om aan hun nieuwe omgeving te wennen. Ze voelden zich blijkbaar goed thuis want al de tweede dag was de weergave opvallend vanzelfsprekend, ontspannen en krachtig. Dat bleek toen voor de derde keer in één etmaal de kippevel-schijf Blues Walkin` Like A Man van Rory Block werd afgespeeld. Haar onmiskenbare bottleneck gitaarspel kwam meteen met een royale sound naar voren. De term `smeuig` is hier van toepassing. De stompen tegen de klankkast kwamen zowel gebald als luchtig over terwijl haar zang wat laidback overkwam, met behoud van de benodigde schaal (haar stem klonk zeker niet iel). Het nasale nazingen van de slide-uithalen kwam op expressieve wijze naar voren. Muziek kreeg wat extra presence mee in het hoge midden waardoor de weergave bij veel tracks opzwepend werkte. Deze weergaveketen is geen muurbloempje maar wel vriendelijk, zelfs vrolijk. Er is sprake van een zekere comfort-afstemming, met name bij de weergevers die gericht zullen zijn op spaars gemeubileerde interieurs. In de residentiële akoestiek van ondergetekende resulteerde dat af en toe in overcomfort maar het ging gelukkig nooit ten koste van het muzikaal drama of de ruimtelijke schaal. Een muzikaal aanstekelijk systeem dus, maar niet zonder tekortkomingen (wie had anders verwacht?). Focus, articulatie en microdetail staan op een lager plan dan ritmische expressie, tonale rijkdom en vloeiendheid. Betekent dat, dat ze niet kunnen rocken? Toch wel.
Van Ben Harpers Fight For Your Mind werd de gelijknamige track beluisterd (zeer goed opgenomen folk/funk-rock). Dat swingde de pan uit. De PRaT-factor (pace, rhythm & timing) is weliswaar niet van Naim niveau maar de tonale contrasten tussen de grommende bas en het snappy drumspel werd goed onderstreept waardoor het hoekige metrum erg aanstekelijk overkwam. Percussie kwam bij de meeste muziek zeer goed uit de verf terwijl zang soms iets aan focus en urgentie miste. Bij Fight For Your Mind was het dan ook voornamelijk de uitstekend weergegeven ritmesectie, die de spanning in stand hield. Deze set blinkt uit in de weergave van ritmesecties, met name percussie en specifiek Jazz-percussie. Bij het beluisteren van verschillende Jazz albums kwam dat telkens duidelijk naar voren. Daarnaast weet dit systeem goed raad met krachtig geplukte double-bass (staande, fretloze bas) en dat zegt wat, zeker met het oog en oor op het bescheiden formaat van de weergevers.
Jazz liefhebbers met een 1500 Euro budget, take notice: deze combo mag niet ontbreken op de wens- oftewel luisterlijst. Dit Marantz/Mordaunt-Short/QED systeem is vrijgevig; nooit is de weergave ingehouden of benepen en de royale presentatie is dan ook de fundering van de aanstekelijke wijze waarop ze muziek vertolken. Met de bronkeuze selector op USB werd een USB Stick ingestoken met daarin opgeslagen Dali demo-tracks (geript met Exact Audio Copy bij een bit-rate van 320kb/s, de MP3 codering werd gedaan met LAME 9.37). Bij de instrumentale interpretatie van Walking On The Moon kwamen de snaredrum en de rimshots respectievelijk rijk resonant en met opmerkelijk natuurlijke, `houten` klakken naar voren. De sax klonk fluweelzacht bij zacht spel, schoon tijdens luide passages maar het miste nog wat aan directheid. Al met al een uitstekende USB omzetting, zeker gezien het een extra ingang van een betaalbare CD-speler betreft. De weergave van de geripte en in stick opgeslagen muziek lag goed in lijn met de weergave van de originele schijf, zij het op een iets lager niveau qua flow en ritmische drive. In beide gevallen werd voor de zoveelste keer duidelijk, dat deze weergaveketen iets heeft met percussie en Jazz in het bijzonder.
