De eerste TV die we ontvingen is de 42LD750 van LG. Deze LCD televisie is voorzien van normale CCFL achtergrondverlichting en is derhalve ook niet ultradun; wij meten een diepte van ongeveer 8 centimeter. De televisie is voorzien van een glimmend zwarte rand waarbij aan de onderzijde een doorzichtige rode bies van plexiglas is toegevoegd. Het scherm staat op een glanzend zwarte voet, die draaibaar is. De 42LD750 maakt gebruik van een normaal ontspiegeld LCD scherm dat iets dieper ligt dan de rand rond het scherm. Wij zijn hier wel gecharmeerd van: hoewel dit klassieke ontwerp wellicht minder spectaculair oogt dan de nieuwe ‘randloze’ televisies uit duurdere prijsklassen, waarbij over het scherm zelf en de rand één doorlopende glasplaat is geplaatst, heeft de 42LD750 geen last van het spiegelende effect dat zo’n glasplaat met zich meebrengt.

Wat aansluitingen betreft is de 42LD750 geen topper. Drie HDMI ingangen is vandaag eigenlijk nét even te weinig. Wanneer je een Blu-ray speler, settopbox en spelcomputer aansluit, zijn alle ingangen immers al vergeven. Ook missen we een analoge lijnuitgang voor geluid, al is een koptelefoonaansluiting wel voorhanden.

Onder de kap is de 42LD750 gelukkig prima uitgerust. De TV beschikt over 200 Hz frame-interpolatie, waarbij wij overigens maar gematigd enthousiast zijn van de behaalde resultaten: beeldfouten zijn regelmatig zichtbaar. De TV beschikt over een lichtsensor waarmee de helderheid indien gewenst direct aangepast kan worden aan het omgevingslicht in de kamer. Erg mooi is wat ons betreft de DLNA en USB functionaliteit. Middels de ingebouwde netwerkaansluiting of direct via USB kan de TV foto’s, muziek en video’s afspelen van computers in het thuisnetwerk of van een aangesloten USB stick of harddisk. LG heeft de ondersteuning voor bestandsformaten hierbij goed voor elkaar, zelfs 1080p MKV files worden probleemloos afgespeeld, mits de bitrate beperkt blijft tot maximaal 20 Mbit. Minder exotische formaten als JPG, MP3 en MPG worden uiteraard ook allemaal probleemloos verwerkt en zelfs losse ondertitels kunnen getoond worden. Prima functionaliteit dus!

De netwerkaansluiting op de TV kan niet alleen gebruikt worden om mediabestanden uit het thuisnetwerk af te spelen, maar ook om contact te leggen met internet. LG vat haar internetdiensten samen onder de noemer ‘Netcast’ en biedt hiermee toegang tot Youtube, Picasa en Accuweather, een online weerdienst. Aardig als extraatje, al is het opzoeken van foto’s en video’s op een SMS-achtige manier met de afstandsbediening weinig gebruiksvriendelijk.

LG heeft de televisie voorzien van ingebouwde tuners voor DVB-C en DVB-T, maar helaas werkt de televisie (nog) niet samen met de CI+ CAM modules van Ziggo, waardoor het niet mogelijk is om de interne DVB-C tuner te gebruiken op het netwerk van deze kabelleverancier. Wellicht dat een software-update dit zal oplossen.

Kijken we naar de beeldkwaliteit, en daar gaat het ons uiteindelijk om, dan valt op dat de televisie met de standaard voorkeursinstellingen geen geweldige scores neerzet. De zwartwaarde is met ruim 0,3 cd/m2 aan de hoge kant, wat het contrast laat uitkomen op slechts 1016:1, de laagste score uit de test.

In de cinemamodus, de stand die het meest in de buurt komt van de gewenste resultaten, blijkt het grijsverloop bovendien aan de lichte kant, wat leidt tot lage gammawaarden en een beeld dat over het geheel wat licht overkomt.

In het grijsverloop is rood ondervertegenwoordigd, wat een ietwat koele kleurtemperatuur tot gevolg heeft. Bovendien valt op dat de kleur blauw naarmate het beeld helderder wordt steeds prominenter aanwezig is, waardoor de kleurtemperatuur oploopt met de helderheid.

De kleurdriehoek ziet er wél erg netjes uit, met een vrijwel perfect bereik voor rood en groen en een iets te groot bereik voor blauw.

Voor puristen met eigen meetapparatuur biedt LG gelukkig veel mogelijkheden om het beeld ‘recht te trekken’. In de Expert Modus van de televisie kan de grijsschaal op tien punten bijgewerkt worden zodat de lijnen voor rood, groen en blauw perfect over elkaar gelegd kunnen worden. Heb je geen meetapparatuur, dan biedt deze optie echter slechts beperkte meerwaarde.

Panasonic TX-42G20E

De enige plasmatelevisie in de test is afkomstig van Panasonic. De TX-42G20E is te koop vanaf iets minder dan 1000 euro, al moeten we meteen de kanttekening plaatsen dat de gemiddelde winkelprijs in de praktijk net boven de 1000 euro grens ligt. Voor dat geld levert Panasonic een televisie met een G13 NeoPDP plasmapaneel met een geclaimde contrastratio van meer dan 5.000.000:1. De TV is leverbaar in zilver en zwart en staat op een bescheiden ovale voet. Zoals we van plasmaschermen gewend zijn spiegelt het beeld licht, wat vervelend kan zijn wanneer de TV tegenover een groot raam geplaatst wordt. Panasonic claimt dat het G13 paneel niet alleen voor uitstekende kleurweergave en contrastscores moet zorgen, maar ook erg energiezuinig is. Dat laatste blijft bij plasma echter relatief: deze 42 inch grote TV laat een gemiddeld verbruik noteren van bijna 300 Watt. Dat is overigens met de Eco mode aan, in een ruimte met veel omgevingslicht. In deze modus meet het scherm de verlichting in de ruimte en past zich daarop aan. In een donkere ruimte valt het verbruik dus veel lager uit, maar is de helderheid ook minder.

De TX-42G20 is voorzien van een netwerkaansluiting waarmee via Panasonics internetdienst ‘Viera cast’ content van Youtube, Dailymotion, Eurosport, en Picasa getoond kan worden. Wanneer een geschikte webcam van Panasonic wordt aangeschaft is het bovendien ook mogelijk om via Skype te videobellen. Om je eigen video’s af te spelen is de TV voorzien van USB aansluitingen én een SD-kaartlezer, handig! Ook kan de TV via DLNA verbinding leggen met mediaservers in het thuisnetwerk om foto’s, video en muziek af te spelen. Helaas is de TV niet in staat om USB mediabestanden van een NTFS geformatteerde harddisk te lezen.

Een goede extra functie waar de TV wél over beschikt, is de mogelijkheid om een USB harddisk te gebruiken om programma’s op te nemen, zodat een losse harddiskrecorder niet nodig is. Neem daarbij dat de TV beschikt over DVB-C en DVB-T tuners met CI+ ondersteuning, en je heb feitelijk een digitale PVR door alleen een USB harde schijf toe te voegen!

Qua beeldkwaliteit blijft plasma een aantrekkelijke optie. De zeer snelle reactietijd van het gebruikte panel zorgt er in combinatie met de 100 Hz frame-interpolatie bovendien voor dat het scherm snelle bewegingen uitstekend weergeeft, al laat de 100Hz interpolatie af en toe wel wat beeldfouten zien. De TV is THX gecertificeerd en laat in de THX modus ook zijn beste beeld zien. Het geclaimde vrijwel oneindige contrast kunnen wij echter niet reproduceren: bij onze metingen blijven we steken op 2230:1, lang geen slechte score, maar niet de beste uit de test. Met een zwartwaarde van 0,08 cd/m2 scoort de TV namelijk minder goed dan de beste LCD televisie die we bekijken.

Het gammaverloop van de televisie is in THX modus érg netjes, met een klein dipje bij 60% wit en een iets grotere dip bij 100% helderheid.

Het kleurverloop laat zien dat groen iets oververtegenwoordigd is, terwijl blauw en rood achterblijven. Resultaat is dat de Delta E scores over de gehele linie boven de 9 liggen. De kleurtemperatuur loopt wel mooi in de buurt van 6500 Kelvin.

Het CIE diagram laat zien dat het bereik van rood en blauw vrij netjes overeenkomt, maar het kleurbereik voor groen iets te groot is.

Ook Panasonic biedt veel opties om het grijsverloop en de kleurweergave aan te passen. Wanneer de ISF (Image Science Foundation) mode wordt ingeschakeld is een keur aan instellingsopties beschikbaar om het scherm helemaal naar eigen smaak in te regelen.