Om de vraag of de verhalen waar zijn maar direct te beantwoorden: JA! Al bij het beluisteren van de eerste cd is direct duidelijk dat de prestaties van de Devialet D-Premier van grote klasse zijn. Home in een live uitvoering van de Canadese zanger Michael Bublé laat me een paar weken terug in de tijd reizen. Ik zit weer in het Gelredome met Michael slechts ettelijke meters voor mij op het podium. Hoewel de opname ergens anders plaatsvond is de beleving nagenoeg gelijk. De versterker weet de ruimtelijke beleving van de zaal zo goed weer te geven, inclusief kleine details als bijvoorbeeld kuchende mensen, dat het grenst aan het onwaarschijnlijke. Voor mij staan geen luidsprekers meer, maar is een podium opgebouwd waarop fysiek iemand staat te zingen. De opbouw van de stage begint al ruim voor de speakers en loopt ver naar achter door. Hetzelfde geldt voor de breedte waar het ook meters buiten de speakers gaat. Het geluid is extreem schoon en open en het maakt daarbij niet uit hoe luid er gespeeld wordt. Qua volume moet ik eerder afhaken dan de combinatie van versterker en speakers, die beiden geen krimp geven en volkomen vervormingvrij muziek blijven maken. Pas nu hoor ik waar de Audiovector S3 Avantgarde Arreté luidsprekers echt toe in staat zijn.


De Devailet D-Premier kan ook aan de wand gemonteerd worden.

Liesbeth List is een zangeres die ik enige jaren geleden live mocht aanhoren en die daarbij indruk maakte met haar, voor zo’n kleine en tengere vrouw, enorm krachtige stem. Haar album List uit 1994 bevat louter liedjes van zanger/tekstschrijver Frank Boeyen. Hoogtepunt van de cd is voor mij de track De Verzoening. De kracht die ik destijds mocht ervaren weet de Devialet versterker ongemeen goed in de luisterruimte terug te brengen. Ongeveer een halve meter voor de luidsprekers staat Liesbeth, bijna tastbaar geprojecteerd. Vaak wordt er gesproken over veel ‘zwart’ om artiesten en instrumenten, om aan te geven hoe los alles in de ruimte staat. In het geval van de Devialet is er zoveel zwart dat je als luisteraar bijna de neiging hebt de opnameruimte in te stappen en tussen de artiesten door te wandelen. Het knappe is dat hierbij de samenhang tussen de individuele instrumenten en (in dit geval) de zangeres gehandhaafd blijft. Je luistert echt naar één geheel en niet allemaal afzonderlijke delen. Lastig de samenhang te omschrijven maar met een paar minuten luisteren is het voor iedereen overduidelijk. 

Om te beoordelen of de versterker ook met niet audiofiele opnames uit de voeten kan pak ik het album De Bestemming van Marco Borsato uit de cd-kast. Het nummer Laat Het Los opent met kleine percussieve instrumenten en na enige seconden komen hier bongo’s bij. Je kunt precies horen waar de handen van de speler de vellen raken, in het midden of meer naar de randen, iets dat resulteert in subtiele klankverschillen. Wanneer Marco inzet komt deze werkelijk volledig uit het niets tevoorschijn. Vanaf de eerste noot is het raak, de stem heeft body, warmte en je hoort zijn ademhaling. De verstaanbaarheid van de tekst is heel erg goed en zorgt er in combinatie met het blootleggen van minieme nuances in de zang voor dat de rillingen over mijn rug lopen. Ik lees in mijn aantekeningen: verpletterend mooi! Na het prachtige intro gaat het lied in een hoger tempo verder en komen er telkens meer instrumenten bij. Normaal gesproken schroef ik dan het volume flink terug omdat de mix erg verandert. De instrumenten nemen de overhand, de stem van Marco wordt schreeuwerig en schuift naar de achtergrond. De Devialet versterker laat deze omslag ook feilloos horen, maar weet door de uitzonderlijke transparantie de brij die normaal gesproken ontstaat beter te ontrafelen. Daardoor blijft het tweede gedeelte van het lied beter te genieten dan ooit. 


Devialet D-Premier tijdens AV-NU 2010.

De ervaringen tot nu toe smaken naar meer. Ik maak het voor mijzelf nog gekker en pluk een ‘oude’ verzamelaar van Rob de Nijs uit de kast. In het liedje Bier Is Bitter wordt de tekst ondersteund door bijbehorende geluiden, zoals klikkende hakken en biljartballen die elkaar na een stoot raken. Normaal gesproken hoor ik de geluidjes wel, maar worden ze deels gemaskeerd door de zang en instrumenten. Nu zijn ze een volledig onderdeel van de muziek geworden. Het bonkende hart dat te horen is, wanneer hij zingt over de mooie dochter van de café eigenaar, wint enorm aan kracht en klinkt veel voller. Hoewel deze opname en ook de andere liedjes van dit album soms verre van volmaakt zijn blijven ze prima beluisterbaar. De Devialet D-Premier versterker tilt alle opnames naar een hoger plan. Slechte opnames worden natuurlijk niet beter, maar het blijft muziek en daar gaat het om. Deze versterker schiet zeker niet door naar een analytische weergave en dat terwijl het de meest onthullende versterker is die ik tot nu toe gehoord heb. De ontwerpers hebben duidelijk begrepen waar het bij muziek om draait.

Iedere cd die ik in de lade van de vM speler laat verdwijnen is een ontdekkingstocht naar nieuwe dingen, het maakt daarbij niet uit of het nu gaat om pop, instrumentale of klassieke muziek. De versterker heeft totaal geen voorkeur voor een bepaald soort muziek en kan overal mee uit de voeten. Zo wordt ik bijvoorbeeld tot tranen geroerd door de zang van Jose Carreras die de Missa Creola ten gehore brengt, smelt ik weg bij de zwoele sensuele stem van Lisa Stansfield die All Woman speciaal voor mij lijkt te zingen. De weergave is zo open, schoon en transparant dat elke nuance in de zang en instrumenten moeiteloos weergeven wordt.