Ik start de luistersessie met een cd van een van mijn favoriete artiesten, Ryan Adams. Het album Heartbreaker is misschien wel het beste album uit zijn oeuvre en is bovendien zeer goed opgenomen. De zilveren MFSL versie wint het op punten van de standaard versie en is een echte aanrader. Op deze cd staat een duet met Emmylou Harris, wat voor sommige mensen misschien geen aanbeveling zal zijn. Maar wat heeft ze een mooie, heldere stem. De Artora combinatie zet een wijds geluidsbeeld neer: Ryan in het midden met Emmylou rechts naast zich. De kleinste details worden uit het polycarbonaat geperst, maar nergens wordt de weergave overmatig analytisch. De weergave is zelfs rond te noemen en heeft een solide basis met nergens een scherp randje. Toch wordt het orgeltje dat subtiel op de achtergrond speelt goed geproportioneerd en duidelijk neergezet, zonder daarbij te veel aandacht te eisen.
Dat de immer ronde, vloeiende en detailrijke weergave door de Artora cd-speler voorzien wordt van een stevig fundament blijkt als ik het nummer Harps and Angels van het gelijknamige album van Randy Newman in de cd-opening steek. Newman haalt duidelijk een paar keer diep adem voordat hij de eerste regels gaat zingen en zijn sonore stemgeluid zweeft over de muziek. Ongeveer 1 minuut in het nummer verwordt de muziek tot een kakofonie van geluiden, maar de Artora set houdt alles netjes en overzichtelijk.
I See The Sign van Sam Amidon is een van de mooiste platen van 2010. Als hij Way Go, Lily zingt laat de Artora set goed de lucht rond zijn stem horen. De stem waaiert iets uit, maar klinkt vol en rond en is zeer aangenaam om naar te luisteren. Als ik ter vergelijking hetzelfde nummer draai via de Squeezebox en de Naim DAC, dan is deze laatste minder romantisch dan de Artora speler. Wel zet de Naim alle instrumenten meer afgebakend in het geluidsbeeld en is hij dynamischer dan de ArtoPlayer 1000.
Als ik ter afsluiting van de luistersessie Nine Inch Nails uit de kast trek en de track Somewhat Damaged opzet komt het karakter van de Artora set weer duidelijk naar voren. Trent Reznor’s stem snijdt normaal gesproken als een gekarteld mes door het geluidsbeeld. Dat past perfect bij de muziek, maar hij is dus niet echt gezegend met een opvallende stem. Op de Artora set zijn de vocalen nergens scherp, voorzien van een stevig fundament en toch met veel detail. Je zou hooguit kunnen stellen dat de weergave van dit soort muziek juist wél om scherpe randjes vraagt en dat het allemaal wel wat smeriger mag. Maar eerlijk gezegd verwacht ik niet veel NIN liefhebbers onder de potentiële kopers van een Artora set, dus zullen er weinig Artora bezitters zijn die zich daar druk over wensen te maken.
Conclusie
Dat Artora haar wortels in de hifi heeft - de ontwerper komt van Primare - blijkt als je luistert naar de ArtoAmp 150 en ArtoPlayer 1000: het geluid is krachtig, evenwichtig en verfijnd. Verstandig is ook de keuze om niet in te zetten op een echte analytische hifi-weergave, maar juist op een volle, ietwat rondere weergave. Dat maakt dat Artora makkelijk te combineren is met diverse soorten luidsprekers en zelfs met design-speakers een volwassen geluid zal produceren. Eigenlijk zegt het design al hoe Artora klinkt: solide, prachtige detaillering en nergens een scherp randje. Ik zou er mee kunnen leven, en mijn vrouw zeker!
