Gebruik en luisteren
Ik val maar gelijk met de minpunten van de Perspective in huis, dan hebben we die gehad en kunnen we overgaan naar de muziek en de reusachtige lol die we nog steeds met het apparaat hebben. De motor is zoals gezegd te verwisselen, lastig en bovendien maakt de motor zachtjes geluid. Dat is goed te horen als de motor loopt en de stofkap staat open.
Dan hoor je een heel zacht gezoem. Met beide motoren trouwens, dus een exemplarische fout is uit te sluiten. Door de stofkap te verwijderen of te sluiten verdwijnt het geluid nagenoeg. Maar dat heb ik wel eens mooier gehoord (of juist niet gehoord). Wat daarin ook meespeelt is de glasplaat van mijn audiorek, welke ook (alleen met geopende stofkap) de zaak erger maakt. Een tweede minpunt vind ik de armlift. Die maakt het nauwelijks mogelijk de naald op de juiste plek neer te zetten, met de hand moet aardig worden bijgestuurd. Vroeger had ik met SME 3009 armen ook dat probleem en ook daar was er geen oplossing. Verder is de speler probleemloos, makkelijk te bedienen zonder instabiel op het subchassis te wiebelen, luxe van uitvoering en degelijk. Trouwens dat wiebelen wordt voorkomen door het staafje in het siliconenbad, slim en zo simpel maar effectief. De Perspective is verder een plaatje om te zien en voor bezoekers van huize Van Es een aandachttrekker.
In de arm heb ik een Highphonic MC-A300 low-output moving coil element gemonteerd van gemiddelde compliance. Dit element is al jaren niet meer leverbaar, maar om u een idee te geven, de huidige winkelwaarde zou denk ik rond de Fl. 1500,- zijn. Het element valt op door het zeer schone middengebied en goede aftasteigenschappen. Highphonic is nooit groot geweest en volgens de Engelse audiojournalist Richard Black (die ook een fervent aanhanger is van Highphonic) is het laatste wat is vernomen van de maker, dat hij GSM’s verkoopt in Tokio. Lezers die het ook gebruiken en er meer van weten, stuur eens een e-mail naar r.l.vanes@hifi.nl, op internet is niets meer erover te vinden. Door de compliance en het eigen gewicht van het element (7 gram) is de arm resonantie te laag geworden (rond 5 Hz) hetgeen een paar slecht geperste platen niet draaibaar maakt, maar verder geen probleem opleverde.
Wat direct opvalt is het zeer geringe achtergrond geruis op de platen en de totale afwezigheid van rumble. De speler is stiller dan welke ik ooit in huis heb gehad. Wie niet gewend is platen te draaien en denkt dat de techniek is achterhaald en ruisen en tikken normaal zijn, verbaast zich over de "stilte" uit de speakers. Zelfs een slechte 2e hands aangeschafte versie van Brothers in Arms (Dire Straits) met tikken, laat zich makkelijk afspelen zodra de muziek start. Het openingsnummer van kant twee Ride Across The River doet direct de eigenschappen eer aan van de Perspective. Kracht, dynamiek, definitie, schitterend hoog en diepte. Het laag gaat dieper dan van de CD (zowel originele als remastered uitvoering) en met name de kleine slaginstrumenten en bekkens doen veel echter aan. Het lijkt wel of er een gordijn is opengegaan. En de CD speler is toch niet echt een kleintje in zijn soort. Stanley Clarke’s bassolo in Spanish Phases For Strings & Bass doet de speakers grote uitslagen maken, maar nergens verliest het geluid de controle. Toch een plaat die het element/arm/speler moeilijk kan maken door de forse amplitudes. Keith Jarret speelt met het Koln Concert de sterren van de hemel. Laat de CD zich kennen als een goede en soms indrukwekkende uitvoering, de plaat is heel anders. Waar Jarret soms het briljante bereikt is het briljant, maar op de stukken waar irritatie om de hoek komt, is het irritant. Schitterend hoorbaar is zijn "meezingen" en het stampen op het podium. Tussen de speakers wordt heel veel zaal weergegeven. Ik begrijp nu weer waarom ik vroeger Jarret heb gekocht en de CD mij nooit meer zoveel heeft gedaan.
Wie ruimte wil horen kan zich verlekkeren aan Taj Mahal met Recycling The Blues & Other Related Stuff. Een live opname uit 1972. Zijn spel op diverse instrumenten is zo echt en staat zo mooi in de ruimte, dat een mede audiogek zich verbaasde dat een platenspeler dat kan. Te laat geboren, heeft dit tijdperk niet helemaal meegemaakt en is met de CD opgegroeid. Kreeg direct een hebberige blik in de ogen. Een bijna vergeten zangeres is Lucy Steymel, haar stem laat zich op de LP Gift From A Stranger met veel gemak in de kamer zetten. Kleine instrumentjes klinken helder en goed gedefinieerd, bas blijft strak en het midden is zeer open. De intonatie en definitie is ook goed hoorbaar met platen als de Vier Jaargetijden van Vivaldi en werken van Bach. Muzieklijnen en afzonderlijke instrumenten zijn goed te volgen en instrumenten zijn uit het orkest te pikken. Verder is er een keur aam muziek voorbij gegaan. Van Jim Reeves met een heel oude kerstplaat, via Buddy Holly, de Carpenters, Abba, Emmylou Harris, Dolly Parton tot Sheffield direct-to-disc-recordings. Steeds weer valt op hoe weinig ruis en tikken te horen zijn en hoe open en helder de muziek wordt weergegeven. Hoe de instrumenten tot hun recht komen, hoe makkelijk stemmen verstaanbaar zijn en hoe kleine geluidjes in de muziek tot leven komen. Het gemak van analoge muziekweergave is terug met de Pro-ject Perspective in mijn huis. Daar waar ik zowel de CD als de LP van in bezit heb, kan ik u zeggen dat de LP in de toekomst zal worden gedraaid en niet langer de CD.
