Italiaans design
SIM2 Domino 10

Wie SIM2 zegt, zegt design. Italiaans design, meer bepaald. De Domino 10 is dan ook een opvallend fraai vormgegeven projector. Hij heeft misschien niet de verschroeiende looks van z’n grote broer, de C3XE, maar we zouden hem nog steeds met plezier een plaatsje geven in onze woonkamer. De Domino 10 is met een prijskaartje van 2.300 euro naar SIM2- normen spotgoedkoop. De hamvraag daarbij is natuurlijk welke concessies er zijn gedaan om dat relatief sympathieke prijskaartje mogelijk te maken. Een eerste inspectie van het apparaat leert ons dat er geen lensshiftmogelijkheden aanwezig zijn.
Damn!

En zoals te verwachten viel, zijn ook de gemotoriseerde zoom- en focusinstellingen – typerend voor de duurdere SIM2-projectoren – hier vervangen door manuele regelingen. Vermits SIM2 één van de beste projectorenbouwers op de markt is, zijn onze verwachtingen van de Domino 10 hooggespannen. Helaas worden die verwachtingen niet ingelost. Zo heeft het toestel erg te lijden onder het beruchte regenboogeffect en oogt het beeld hard, met een weinig natuurlijk kleurenpallet. Bovendien zien we enerverend ‘gezwerm’ in de pixels op de achtergrond. Ook het bedieningsgemak is voor verbetering vatbaar: de lettertjes van de GUI zijn zó klein dat ze vanaf de kijkpositie haast niet te lezen zijn. SIM2 maakt nog steeds geweldige projectoren, maar de Domino 10 hoort daar duidelijk niet bij...


De goedkoopste Full HD-projector
Mitsubishi HC5000

Mitsubishi eet van twee walletjes. De hierboven geteste HC3100 is namelijk een DLP-projector, terwijl deze HC5000 dan weer een lcd-toestel is.

Hoogst merkwaardig vonden we het speciaal gevouwen en voorgesneden stuk karton in de verpakking van de Mits’, dat je in zes stappen origamigewijs moet vouwen en manipuleren tot je een soort tunnelvormige slee overhoudt. Die dient om de lamp van de projector op te vangen, in het geval je die wil verwisselen als de HC5000 ondersteboven aan het plafond hangt. Bij het installeren blijkt dat de Mitsubishi HC5000 over gemotoriseerde verticale- en horizontale lensshift beschikt en dat ook de zoom- en focusinstellingen gemotoriseerd zijn. Dat maakt de projector er technisch gezien niet beter op, maar het maakt de installatie en het afregelen van deze machine tot aan aangename en makkelijke klus.

Bij de kijktest kregen we eerst een onrustig beeld te zien met flink wat ruis, maar dat betert al snel als we de scherpteregelaar dichtdraaien. Het beeld is nu mooi scherp – we hebben het hier dan ook over een volwaardige 1.920 bij 1.080 pixels ‘Full HD’-machine – en de kleuren spatten van het scherm. Die mogen dan een fractie te levendig zijn om helemaal natuurlijk over te komen, mooi is het in ieder geval wel. De dynamische iris doet zijn werk redelijk onopvallend en draagt een flinke steen bij tot de straffe zwartweergave van deze machine. Kortom, een prima projector waar weinig op aan te merken valt.


Hoogst aantrekkelijk plaatje
Optoma Theme- Scene HD80

De ThemeScene HD80 is een fraai afgewerkte machine, al vinden we de blinkende gedeeltes van de lensbehuizing een iets te hoog ‘bling’- gehalte hebben. Bij het slechte nieuws noteren we dat de HD80 geen lensshiftmogelijkheden heeft, en het dus geen sinecure is om deze Optoma correct te plaatsen. Goed nieuws belooft het opschrift ‘Full HD 1.080p’. Er zitten nogal wat kabels in de doos van de Optoma – VGA, component video en RS232 – en ook twee omzetstukken. Met het eerste daarvan kan een VGA-signaal worden omgezet naar DVI, en met het tweede kan je een apparaat met een Scart-uitgang koppelen aan de D-Sub-ingang of de S-video-ingang van de HD80.

Op de achterzijde gaat het er betrekkelijk spaarzaam aan toe, maar er zitten wel twee HDMI-aansluitingen op het apparaat en ook een RS-232- en een 12-volt trigger-poort zijn van de partij. Bij het installeren valt op dat de Optoma een long throw-machine is. Als hij te dicht tegen het scherm staat, is zijn lens dus niet ‘breed’ genoeg om het hele scherm te belichten. Na het nodige instelwerk in de menu’s – denk daarbij aan zaken als het bijregelen van de kleursaturatie en het verminderen van de kleur rood – krijgen we een hoogst aantrekkelijk plaatje voorgeschoteld, met levendige kleuren, een knappe zwartweergave en weinig of geen artefacten. Het enige minpunt is het regenboogeffect, al is niet iedereen daar even gevoelig aan.


Fors en degelijk
Panasonic PT-AE 1000

Toen we de PT-AE1000 in het begin van het jaar de eerste keer onder handen namen, bengelde er nog een prijskaartje van 4.499 euro aan het toestel. Inmiddels is dat – conform de evoluerende markt, durven we veronderstellen – verminderd tot een wel erg aantrekkelijke 3.499 euro. Als we hem naast de andere projectoren uit de test zetten, steekt de Panasonic nogal af. Dat komt door zijn forse afmetingen – hij meet 13 bij 46 bij 30 cm (h x b x d) – zijn stevige gewicht van 7.2 kilogram en zijn uitgesproken geblokte vormgeving. Voor dat ‘dozerige’ design zal niet iedereen vallen, maar we vinden hem in ieder geval een stuk cooler staan/ hangen dan de meer organische verschijningen van sommige andere fabrikanten. De Panasonic is een ‘Full HD’-machine, die voor de beeldopwekking drie lcd-chips gebruikt met een resolutie van 1.920 bij 1.080 pixels.

De lensshiftregelaars zijn dit keer geen half uit de behuizing stekende draaiwieltjes, maar twee draaischijven die bovenop de projector zitten. De lensbehuizing is in zwaar metaal uitgevoerd, wat een erg degelijke indruk maakt. Ronduit chique – zeker in deze prijsklasse – en razend handig zijn de gemotoriseerde zoom- en focusinstellingen. Achterop zien we onder meer twee HDMIingangen en, jawel, een Scart-ingang. De Panasonic is zeer handig in het gebruik, niet al te luidruchtig – we noteerden 38.1 dBA – en pakt uit met een degelijke beeldkwaliteit. De zwartwaardes zijn erg goed, er zijn geen storende artefacten aanwezig en ook de uitlijning van de panelen zit goed. Wel mist het beeld een restje scherpte – dat valt vooral op bij HDbronnen – en oogt het minder natuurlijk dan dat van sommige andere machines in deze prijsklasse.


Vlijmscherp
Epson EMP TW-1000

Deze Epson doet in heel wat opzichten sterk aan zijn broertje – de helft goedkopere EMPTW700 – denken. Zo delen beide machines dezelfde carrosserie, al is die in het geval van de EMP TW-1000 in mat zwart gespoten.

En net als op de EMP-TW700 zien we ook hier horizontale- en verticale verstelmogelijkheden voor de lensshift en manuele zoom- en focusregelingen. Tot slot zijn ook de aansluitmogelijkheden exact hetzelfde als die van de EMP TW-700. Het grote verschilpunt is dat de EMP TW-1000 een ‘Full HD’-toestel is – met 1.920 x 1.080 pixels aan boord – en zijn kleinere broer niet. Dat verklaart grotendeels ook het pittige prijsverschil tussen beide apparaten. De automatische irisfunctie zorgt – volgens de fabrikant – voor een dynamische contrastweergave van 10.000:1. Een fraai cijfer is dat, maar hoe brengt de Epson het er in de praktijk van af?

Onze machine was een demotoestel, dus we kunnen niet zeggen of een ‘nieuw-uit-de-doos’ EMP-TW1000 goed afgeregeld is of niet. Het apparaat vertoonde alleszins een behoorlijk vertekende kleurenweergave, maar na het nodige kampeerwerk in de GUI houden we uiteindelijk een prachtig kleurenpallet over. Datzelfde geldt voor de zwartweergave. Bovendien is het beeld vlijmscherp. Qua kijkervaring komt de Epson dan ook verrassend dicht in de buurt bij de prestaties van onze JVC DLA-HD1 referentieprojector, al doet deze laatste het nog een stuk beter als het om contrastweergave gaat. Een nadeel aan de EMP-TW1000 is dat hij aan de luidruchtige kant is, toch zeker met de instellingen waarop wij hem het best vonden presteren. Hoe dan ook: een regelrechte aanrader.


Netwerker
ProjectionDesign M20

Projectoren worden groter – en dus ook zwaarder – naarmate de prijs toeneemt. De ProjectionDesign M20 is een uitzondering op die regel. Het toestel is zelfs zodanig licht en compact dat je op het eerste zicht zou denken dat je met een presentatieprojector te maken hebt. Ook het uiterlijk van het toestel wijst in die richting. Wel merken we dat de behuizing zeer stevig is. Het apparaat heeft een verticale lensshiftregeling, maar geen horizontale. Achteraan blijkt de M20 onder meer te beschikken over een stereo minijack-ingang – die dient om een externe geluidsbron te laten weerklinken door het kleine, ingebouwde luidsprekertje (!) – en een LAN-poort. Met deze laatste kan de projector via een ethernetkabel aangesloten worden op een computernetwerk. We verdenken de M20 er dan ook sterk van een omgebouwde presentatieprojector te zijn.

Tot onze niet geringe verwondering is er achterop geen HDMI-poort te bespeuren. Dat is op zijn minst opmerkelijk te noemen voor een nieuwe projector die 3.990 euro moet kosten. Bij wijze van troostprijs is er wel een DVI-ingang met HDCP voorzien, waarlangs je dan toch een HDMI-apparaat kan aansluiten via een conversiekabel. De specs van de M20 beloven weinig goeds. Zo blijkt dat de machine geen ‘Full HD’-signalen verliesvrij kan weergeven, en dat dit op de koop toe een apparaat is met een native 4:3-beeldchip. Eentje van 1.400 bij 1.050 pixels, meer bepaald. In de praktijk blijkt de beeldweergave vrij goed te zijn, maar het beeld is wat aan de fletse kant. Ook durft het regenboogeffect af en toe opduiken en de zwartweergave komt niet boven de middelmaat uit. Bovendien is het apparaat behoorlijk lawaaierig. Ten slotte valt het ons op dat de M20 ver van het scherm moet geplaatst worden, zoniet kan hij het scherm niet volledig vullen.