Ik trap de uiteindelijke luistersessie af met een track vanaf de bijgeleverde usb-stick. Hierop staat het album The Ultimate Demonstration Disc Volume Two van het fameuze Chesky Records label. Een fijn nummer, geheel vocaal, is de interpretatie van U2’s Angel of Harlem door The Persuasions. Een meerstemmige a capella versie in een negroïde vijfstemmige ‘doo-wop’ uitvoering. Heerlijk losjes begint een bassige stem ver buiten mijn weergevers met het aangeven van de maat. Geheel vrij van stress weergegeven vervolgt de track zijn weg, waarbij ieder zuchtje hoorbaar is. Iedere stem is te plaatsen en het geheel is omhuld door een diepe zwarte achtergrond. Rust pur sang.
Een andere bekende referentie op de stick van Blacknote is Patricia Barber’s liveregistratie Companion. Hoewel grijsgedraaid door ganse audiofiele volksstammen, een prima referentiepunt want ik bezit het album op zowel hoogwaardig vinyl als sacd. Use Me is een track beginnend met een ware solo op de bas die wederom feilloos door de Blacknote mijn ruimte in wordt geprojecteerd. Geheel stressvrij en eigenlijk met een stuk meer plaatsing dan mijn eigen sacd-loopwerk het weergeeft. Een tikkeltje meer warmte dan ik van een digitale bron gewend ben, maar wel feilloos weergegeven. Patricia’s zwoele stemgeluid klinkt wat dieper de ruimte in, terwijl sommige instrumenten een stuk meer detail lijken te hebben dan ik van cd-weergave gewend ben. Het leuke van een dergelijk medium is dat je alle kans op vervelende zaken als jitter of reflecties elimineert, simpelweg omdat er geen loopwerk draait en er foutcorrectie toegepast moet worden. Ieder pluk aan de snaar, het nadreunen van een drum of de vreselijk hoge uithalen van een Hammondorgel, het klinkt haast natuurlijk en vanzelfsprekend in mijn oren en stilzitten is gewoon moeilijk bij zoveel live gevoel…
Ook klassiek kan de DSS30 Tube met verve aan. Missa in Nativitate Domini (Julemesse/ Fredrik Otterstad) bestaat uit orgelmuziek en kent een diep, erg diep maar strak en doortekend laag, weer die zwarte omlijsting om het geluid, dat vol mijn luisterruimte inkomt. De echo’s van de kerk waar de opname is gemaakt zijn hoorbaar, maar niet overdreven. Ook vioolconcerten geeft de speler prima weer. Wel eerlijk, zo kan een viool af en toe wat hard klinken, wat een high definition weergave dan ook duidelijk laat horen. Snelheid is totaal geen issue voor de speler, wat naar voren komt in Mozart’s Violin concerto in D major KV 218.
Een nog erg veel door mij gedraaide plaat en cd (ook deze bezit ik beide) is de 20-jarige jubileumuitvoering van Jennifer Warnes’ Famous Blue Raincoat. De gelijknamige titelsong is een melancholische track met ondermeer piano, bas en de indringende stem van Jennifer. Het zal u niet verbazen dat ook hier (omgezet in FLAC) de rust en de immens hoge afspeelkwaliteit mij als luisteraar geheel geboeid hielden tijdens de sessie. Zo dat ik even vergat mijn bevindingen op te schrijven en de track nog eens moest draaien om alles precies te noteren. Wat ik uiteindelijk maar achterwege liet, want is het niet een vorm van perfectie dat een component of apparaat juist dat bewerkstelligt met zijn luisteraar? I rest my case.
