Na ongeveer twee weken redelijk intensief gebruik wordt nog een keer kritisch geluisterd, en dan blijkt dat de eerste indruk de spijker al aardig op de kop sloeg. Alleen zijn een paar eigenschappen subtieler geworden. De warme toon en de drukvolle presentatie zijn er nog steeds, maar het is coherenter geworden. De ruimtelijkheid is nog wat toegenomen, en de allerbelangrijkste eigenschap, muziekplezier, is verhoudingsgewijs meegegroeid.
 

Er zijn welbeschouwd maar twee nadelen aan deze platenspeler. Het eerste is dat je heel snel een onbedwingbare zucht naar meer vinyl ontwikkelt. De platenspeler staat nu bij het jongste redactielid in huis (hij is van na de introductie van de cd), en zijn muziekconsumptie bestaat nu al voor meer dan 30% uit langspeelplaten. Persoonlijk ziet hij overigens dit nadeel niet, een duidelijk kenmerk van vergevorderde verslaving...


(Foto: Paul Vermeulen)
 

Het andere nadeel is dat de platenspeler wordt geleverd zonder stofkap. Dat is een esthetische maar tevens stoffige en schadegevoelige keuze van de ontwerper. Er is echter een losse stolp leverbaar van (dit keer wel transparant) acryl, die in zijn geheel over de platenspeler kan worden gezet. Zo kunnen huisdieren en grijpgrage kinderhandjes bij de gevoelige delen van de TT-15 worden weggehouden.
 

Beide nadelen zijn echter overkomelijk, en worden zo ruimschoots door de voordelen gecompenseerd dat de vraagprijs van 1.499 euro inclusief element alsnog een serieus goede deal is.