Na inspelen en lichtnetpolering werden meubels met gedempte glazen platen en massief houten tafels geprobeerd; hout had de voorkeur met deze Arcams. De CD17/A18/Muso/QED keten presenteerde uiteenlopende muziekstijlen op heldere, open en coherente wijze, waarbij er wat ontbrak aan body en tonale rijkdom (bloom). De oorzaak lag bij de Muso weergevers maar het was niet zozeer een laagfrequent-bereik kwestie als wel de algehele energiebalans. Het resultaat is een paar gearticuleerd en strak klinkende mini`s die overigens kunnen grommen (in het hoge laag), als dat moet. Bloom-fans zouden het in deze prijsklasse eerder in de Quad L-Series of Dali hoek moeten zoeken. Zowel Jazz als singer-songwriter muziek werd op tamelijk opzwepende maar indringende wijze gepresenteerd. Dat laatste werd overigens niet als onprettig ervaren dankzij de vloeiendheid en grip waarmee dit systeem te werk gaat. Deze Arcam set houdt van snappy percussie en zorgt bij zang steeds voor een sterk gevoel van muzikale betrokkenheid, wat ook het geval was toen van de John Lee Hooker CD Chill Out de gelijknamige track werd beluisterd.
Het rokerige stemgeluid van John Lee Hooker werd uitstekend uitgelicht terwijl de ritmesectie met metronoom-timing werd neergezet. Santanas gitaarspel klonk wat nasaal en compact en kwam daardoor niet optimaal uit de verf. Het geheel bleef dankzij de prominente ritmische voortstuwing goed overeind en liep ook tijdens drukke passages niet dicht. Niet de meest uitgewogen weergave van deze muziek maar nog best knap gezien het werd weergegeven door betaalbare ukkies. Alhoewel de CD17 en A18 het goed kunnen vinden met de Muso, zal dit fraaie speler-versterker duo zich pas echt kunnen ontplooien via meer hoogwaardige weergevers. Met een paar onthullende compactmonitoren zoals de residentiële Stirling Broadcast LS 3/5a-V2s kunnen deze Arcam apparaten optimaal hun zegje doen. De Stirlings kosten weliswaar meer dan de CD17 en A18 samen maar in die configuratie was de weergave geheel in balans en werd het potentieel van de electronica beter benut. Toen de Chill out klanken uit de nieuwe setup met LS 3/5a-V2s stroomden werd er genoteerd en onderstreept: "now you`re talking!". John Lee Hookers stem werd plastisch en vrij in de ruimte afgebeeld, met elke lipbeweging hoorbaar. De ritmesectie had aan body en tonale rijkdom gewonnen maar was ook spannender om naar te luisteren. De aanstekelijke ritmische propulsie waartoe de A18 in staat is, kon beter worden loslaten via de meer daadkrachtige en transparante luidsprekers. Zo hoort deze muziek te klinken; swingend en smeuig tegelijk. Bij zowel de CD17 als de A18 heeft men op knappe wijze controle en articulatie gecombineerd met sterke intertonale timing en vloeiendheid. Deze apparaten klinken volwassen en uiterst geraffineerd. Ze dringen zich nooit op en kiezen muzikaal genot boven schokkende dynamiek. In Engelstalige recensies wordt wel eens de term `top-to-bottom coherence` aangehaald, wat schrijver dezes breedbandige tonale coherentie noemt. Dat is iets waar de CD17 en A18 beide in uitblinken en wat ze als combo aanvullen met een opmerkelijk stabiele en schone presentatie. Die facetten van hun weergavekarakter gaan gepaard met een bewonderenswaardig strakke timing. Deze componenten verstaan de kunst van onopvallende, zelfs wegcijferende vertolking.
