Nederland is samen met Frankrijk het laatste land in West Europa waar DAB van start is gegaan. Sinds februari 2004 is de Publieke Omroep in de lucht.

Internationaal is overeengekomen en in bindende afspraken vastgelegd om een deel van het huidige frequentiespectrum te bestemmen voor DAB. Nationale overheden wijzen deze frequenties toe aan daarvoor in aanmerking komende partijen. EZ is er verantwoordelijk voor dat deze toewijzing in Nederland op tijd, eerlijk en ordentelijk plaats heeft. Het verdelingsvraagstuk van de schaarse frequenties dat daaraan ten grondslag ligt is een expliciete bevoegdheid van EZ en vormt de primaire basis voor zijn bemoeienis met TDAB.

Helaas heeft het gebrek aan beeld-, visie- en besluitvorming van onze regering met betrekking tot dit laatste een belangrijke rol gespeeld. Vrijwel ieder europees land heeft DAB, maar wij nog maar nauwelijks en de regering heeft het beleidsdeel te lang voor zich uit geschoven. Hierdoor komen we in een kip-ei situatie m.b.t. DAB terecht: geen beleid – geen toestemming, geen toestemming – geen uitzendingen, geen uitzendingen – geen behoefte, geen behoefte – geen vraag, geen vraag – geen betaalbare producten etc.

Het is heel droevig om te zien dat Nederland als Europees land op dit gebied ver achterblijft bij de rest. De techniek is er en de voordelen wegen duidelijk op tegen de nadelen. Waar wachten we dus nog op...