Met een piano gaan we het jazz halfuurtje in, Brad Mehldau met de cd Songs. Heel sterk voel je de sfeer van een jazz club in de huiskamer komen. Bas zet diep door, bekkens zijn goed aanwezig, piano opnieuw realistisch. Jammer van de extra druk op het laag af en toe. Het kan ook te maken hebben met mijn licht verstopte neus, dat kan de trommelvliezen extra gevoelig maken voor grote uitslagen. Take Five van Dave Brubeck is je reinste jeugdsentiment. De sax in de opname is magnifiek. Elk detail van de sax spettert de kamer in. Losjes, simpel, zuiver en dynamisch. Drums weerklinken met de juiste vetheid in de vellen. Bas soleert stuwend, piano vormt het vaste thema door het hele nummer heen. Take Five vormt zo een nieuwe belevenis waar mijn puberteit geen rol meer in speelt. Nog zoiets moois, Toots Thielemans van een goedkoop cd-tje en toch grandioos spelen. Joe Zawinul, ineens klinken Mongoolse stemmen met keelklanken. Haast bovenmenselijk in deze aparte kunstvorm.
Moderne klassieke muziek kan ik zelden waarderen. Ook niet van componist Kancheli van de cd Light Sorro. Nico gebruikt het als demonstratie van muziek waarin dynamiek en kracht tegenover subtiliteit staan. Kancheli componeerde van fluisterniveau tot oorlogsterkte. Ik arme barokliefhebber word geteisterd. Ik kan niet ontkennen dat de set het geweld en de zachte passages makkelijk aan kan.
Veel mooier en indrukwekkender is het Cantate Domino, groot koorwerk, het is haast alsof je in de kerk aanwezig bent. De oorspronkelijke enorme omvang van de ruimte haal je nooit de huiskamer in, maar toch wekt de set wel dat gevoel op. Als kritiek kun je aanvoeren dat je als luisteraar hoogstens de diepste nuances zou kunnen missen, helaas moet je die in de werkelijkheid ook missen. In het koor zijn de mannen duidelijk te onderscheiden van de vrouwen. Samen wel een absolute eenheid vormend. Volume niveau is nooit een probleem. Het orgel weerklinkt groter dan je mag veronderstellen van een installatie thuis.
Neem Ave Maria, gezongen door Inessa Galante. Intens is het meest passende woord. Nergens laat Audio Note de opera zangeres in de steek. Terwijl de kansen op vervorming, op ontsporen, of irritatie bij elke noot op de loer liggen. De set heeft een zelfde soort beheersing en techniek als de stem die zingt. Ze vormen gelijkwaardig partners waarbij het orkest de drager is, de eerste viool opklinkt om de stem even een paar maten rust te gunnen.
