Minny Pops - Sparks in a dark room en Secret Stories
Een tijdje geleden besprak ik de nieuwe CD van Smalts, It`s good to be on a well made ship, over de ondergang van de Koersk. Het eerdere werk van die band, twintig jaar oud, noemde ik nog zeer obscuur. Maar wat zien we nu: staat de EP Werktitels uit 1982 zomaar als extraatje op een van de twee recent door het Engelse label LTM uitgegeven CD`s van de band waarvan Smalts een nevenprojectje was: Minny Pops. En blijkt nu het nummer Kogel op de Smalts plaat al in 1981 als demo op de band gezet te zijn. Jeugdsentiment, nostalgie, Back to the Eighties, elektro is weer in, en, zo staat in de liner notes van James Nice, "in the post punk era, Dutch electro pioneers Minny Pops are probably the least understood".
Destijds had ik ze ook helemaal gemist, terwijl ik toch behoorlijk diep in de `new wave` zat, zo rond 1980. Als enige Nederlandse band opgepikt door het toonaangevende Engelse Factory label (Joy Division, New Order) waren ze waarschijnlijk in het buitenland bekender dan hier. Hun podiumact wekte nogal opzien, zo valt te lezen. Tussen de nummers bleven de muzikanten, met de boomlange nerdverschijning van zanger Wally van Middendorp voorop, steeds een minuut lang doodstil staan, waarop het publiek niet wist hoe te reageren. Klappen? Is het afgelopen? De verklaring luidde dat de mensen dan even konden nadenken over wat ze zojuist gehoord hadden. En dan hebben we het nog niet over het Engels met schijnbaar expres vet aangezet Nederlands accent.
De muziek klinkt zeer vertrouwd in de oren, typerend voor de progressieve muziek in die tijd. En dat was me een tijd. Hoeveel bandjes waren er wel niet, die net als Wally van Middendorp lager probeerden te zingen dan de stem eigenlijk toeliet (`a gregorian moan`, noemt James Nice het), houterige, monotone beats, al dan niet uit een ritmebox (Mini Pops is een ultra-eenvoudig dwergboxje van Korg) en een grote rol voor kale, eenvoudige elektronica (Wim Dekker, nu de man achter de mooie DVD`s van Moskwood (www.moskwood.nl)). En dan maar dansen. Ik ben de kast met singletjes uit die tijd eens langsgelopen, en kwam vele verwanten tegen als Kraftwerk, Deutsch Amerikanische Freundschaft (die bestaan ook weer!), The Normal, The Names, The Wake, Crispy Ambulance, Orchestral Manoeuvres in the Dark (net heruitgegeven), Human League (weer actief), Mecano, Arbeid Adelt, Luc van Acker, Twice a Man, In Camera, Tuxedomoon, Robert Rental, Wire (ook weer actief), en Birthday Party, Killing Joke, Bauhaus en Joy Division waren dan wel niet zo in de elektriek, maar zongen toch ook heel duister. Allemaal die typische mechanische ritmiek, sombere marsen met verontrustende grafstemmen.
De Minny Pops bestonden van 1979 tot 1982, met nog een reünieoprispinkje in 1985. Bezettingen varieerden in die periode sterk. De twee rijkgevulde verzamelingen die nu verschenen zijn bestrijken de periode vanaf 1981. Een heruitgave van het debuutalbum Drastic Measures, Drastic Movement is aangekondigd. Sparks in a dark room wordt voor de helft gevuld met het sterke gelijknamige album uit 1982, waarop gitaren nagenoeg ontbreken en de huppelbas van Pieter Mulder een grote rol speelt. En er was een echte drummer, Oppheus Roovers, strak als een drumcomputer. Aanvullingen zijn de singles Time / Lights en Een Kus / Son (singles stonden in die tijd niet op de LP, wat ze tot een aantrekkelijk en volwaardig product maakte), en verder demo`s, een flexydisk uit het toenmalige tijdschrift Vinyl en de genoemde instrumentale Smalts EP.
Secret Stories is gehuld in een parodie op de strakke hoezen van Philips platen uit de zeventiger jaren, met ook het bekende Philips logo nagemaakt. Het is een aangepaste versie van het hoesje van de eerste Factory single: Dolphin`s Spurt / Goddess, geproduceerd door de legendarische Martin Hannett, van de veelgekopieerde Joy Division galm. Verder zijn er meer singles, een niet eerder uitgebrachte 12" mix van Time en fraaie demo-opnames. De tweede helft van de CD wordt gevuld met de nadagen van de band. Twee nummers van nevenproject White Birds, die eigenlijk heel andere muziek maakten dan de Minny Pops. Het fraaie Possessed by the Stars komt van een kerstplaat van het Belgische label Disques de Crépuscule. Aan de geluidskwaliteit te horen zo van de plaat overgenomen. Er zijn vier nummers uit het Nederlandstalige album Poste Restante, gemaakt bij een toneelvoorstelling. Van het reüniealbum Fourth Floor zijn ook vier nummers opgenomen. De muzikanten zijn gegroeid, maar het heilig vuur lijkt daar verdwenen. De tijdsgeest was alweer in andere hypes vervlogen.
De beide CD`s laten de Minny Pops klinken zoals ze nog nooit geklonken hebben. De kwaliteit van de plaatpersingen was destijds altijd tamelijk beroerd. De opnames zijn keurig opgepoetst, zonder overdreven effectbejag, zodat de oorspronkelijke sfeer goed behouden is. Mooi dat dit soort dingen allemaal weer beschikbaar zijn. De enige opmerking die ik zou kunnen maken is: waarom geen chronologisch programma op een dubbel-CD? Nu staan de singles vreemd verdeeld over de schijfjes en is vooral Secret Stories een beetje een allegaartje van stijlen.
Over de CD`s :
Sparks in a dark room: 23 tracks, 74:00
Secret Stories: 22 tracks, 74:17
Label: LTM Publishing http://www.ltmpub.freeserve.co.uk/ltmhome.html
Website Minny Pops: www.minnypops.com
